Niks is perfek nie, sal Edgar seker sê, en hy is waarskynlik reg.
Nee, hy is nie.
Ag, flippit, hy weet ook nie meer nie. In Tim se kop is alles deurmekaar gedink, onderstebo gestamp.
Naby die stalle verminder Apollo spoed. Die gemaklike draffie dra Tim tot voor die staldeur waar die perd se silwernaamplaatjie bo die deur pryk.
Tim onthou die dag toe hy en sy pa dit kom opsit het. Dit was ’n groot dag vir hom. Dinge soos meisies wat jou hart kan breek, het toe nie eens naastenby saakgemaak nie. Perde was vir hom alles. Dis hoekom sy pa Apollo vir hom gekoop het. Hy was van die eerste dag af mal oor Apollo met sy trotse houding en daardie donker oë wat dwarsdeur jou kyk tot in die geheime plekke binne-in jou.
Apollo was egter nie so mal oor Tim nie. Aan die begin was hy eintlik lelik befoeterd, maar mettertyd het hy verander in ’n regte ou softie. Dis net soms dat hy nog wil voorgee dat hy hom moet laat geld.
Dís wat hy moet doen, besluit Tim terwyl hy Apollo koudlei en later die saal van sy natgeswete rug afhaal. Hy moet voorgee dat alles oukei is.
Dit raak al donker toe Tim Apollo uiteindelik klaar afgespuit en geborsel het, en in die pad val huis toe.
Met sy lyf warm en natgesweet van perdry, kies Tim ’n korter pad as die een waarmee hy gekom het. Die voetpad maak te veel draaie. Sy ma, ’n kliniese tegnoloog in die stad, kry ’n hartaanval as sy hoor hy stap so deur die lang gras. Sy is alewig bang vir slange.
“Ek pla hulle nie, en hulle pla my nie,” spot Tim altyd.
“Ja, hou jou maar slim,” sê sy ma dan. “Ons praat weer as een van die vieslike goed jou pik.”
Sy ma is dalk reg, hy moet versigtiger wees, maar dis te laat. Hy is nou in die middel van ’n stuk grasveld. Na ’n ruk het dit reeds te donker geword en kan Tim glad nie meer voor hom sien nie. Hy hou sy oë op die ligte van die naaste huise.
Die buitelug-oefenarea moet nou naby wees. Die volgende oomblik kan hy die oefenapparaat dofweg voor hom onderskei. Hier brand ’n paar flouerige sonkragligte. Met die kikoejoegras van die oefenarea uiteindelik onder sy voete, loop hy nou ook makliker. Hier voor hom is die kennisgewingbord met die landgoed se aanspreeklikheid in die geval van beserings. ’n Voetpad kronkel van hier af huis se kant toe.
Tim stryk vinnig aan, maar dan gaan staan hy skielik botstil. Wat was dit?
Hy ruk sy kop om en tuur die donker in. Hy het ’n geluid gehoor.
Dalk ’n bok?
Hy het voorheen al ’n hele paar njalas hier raakgeloop. Miskien sien hy die bultende rug bo die rooigras langs die oefenpark. Of dalk het die bok aan die sagter groen kikoejoe kom vreet soos die springbokke soms maak.
Lank staan hy stil.
Die geluid kom egter nie weer nie, en hy sien ook niks nie.
Uiteindelik begin Tim weer stap, maar hy is net ’n paar treë weg, toe hy ’n hond agter hom hoor blaf.
“Hush, Oreo!” kom ’n stem deur die donker.
Nou eers sien hy ’n vae beweging ’n ent weg teen die bultjie.
Hy skud sy kop.
Dis nie ’n bok nie. Dis net iemand wat met die hond kom stap het, stel hy homself gerus.
6
DIE VIDEO
Amber Sterling kom skaars die huis binne toe haar selfoon biep. Oreo, haar Maltese poedel, draf vooruit kombuis toe. Terwyl Amber saamstap om vir die brakkie water te gee, aktiveer sy haar selfoonskerm.
Sy blitslees die nuwe boodskap. Dan skielik voel dit of sy val en val – in haarself.
En sy gaan breek wanneer sy die bodem tref. Nee, dalk breek sy alreeds terwyl sy neerstort.
Soos iemand wat gehipnotiseer is, tap sy vir Oreo water in, dan vat sy die selfoon weer. Met ’n kloppende hart staar sy na die skerm. Die aaklige woorde wat Craig vir haar gestuur het, swem voor haar nat oë:
Ek kan dit nie glo nie. Jy het vir my gelieg. Jy het iemand anders se pic op die dating app gebruik, nè? Ek het jou regte pic op jou WhatsApp gesien. Ek het nie tyd vir speletjies nie, so let’s get real: Jy is flippen lelik. Vergeet liewer my nommer. Totsiens.
Haar hele lyf voel koud en ’n naar kol karring aan haar maag. Craig is reg. Sy was bang niemand stel in haar belang as sy haar eie foto op die dating app sou sit nie. Toe het sy ’n ander meisie s’n gebruik. ’n Model s’n. Daar was baie belangstelling. Craig het uitgestaan. Hulle het van die begin af gekliek en baie deur die app se boodskapdiens gesels. Uiteindelik het dit gevoel of sy hom kan vertrou.
Vroeër vanmiddag het sy haar selfoonnommer vir hom gestuur. Sy moes dit nooit gedoen het nie. Nou weet hy hoe sy regtig lyk.
Lelik. Die woord staan uit soos ’n pitsweer. Lelik.
“Amber!” roep haar ma.
Gou vee sy die trane af. Sy byt haar lip vas en probeer haar regruk. Sy wil die boodskap uitvee, maar sy wil ook nie. Dis ’n stukkie van Craig. Dalk het hy dit nie so bedoel nie. Sy verstaan dit dalk net verkeerd. Miskien wou hy nog ’n glimlag-gesiggie agterna gesit het … asof hy ’n grap maak.
Weer lees sy die boodskap en probeer kyk of daar iewers ’n greintjie weggesteekte humor of woordspeling is wat sy miskyk, maar daar is niks snaaks aan “jy het vir my gelieg” en “jy is flippen lelik” nie.
“Honey, we’re going to watch Modern Family,” roep haar ma van die TV-kamer af.
Amber laat val haar hare oor haar gesig, ingeval haar ma haar kom soek. Haar ma moenie haar rooigehuilde oë sien nie.
Haar ma is ’n kunstenaar, haar pa ’n argitek. Modern Family is een van hulle gunstelingprogramme. ’n Mens moet ’n bietjie gemors-TV kyk om na werk af te skakel, glo haar pa.
Amber is nie nou lus vir dié TV-familie se stuitighede nie.
“Amber!” roep haar ma weer.
“Ek kom,” antwoord sy in Engels. As sy nie gaan kyk nie, sal haar ma-hulle weet daar is fout. Met Oreo om haar voete, stap sy kamer toe. Sy gooi haar selfoon op die bed neer, dan gaan sy badkamer toe om haar gesig te was.
Haar oë bly afgeslaan om die beeld in die spieël mis te kyk.
In die TV-kamer begin die program.
Aarselend stap Amber soontoe en val neer op die bank waar sy altyd lê. Sy moet maak asof niks verkeerd is nie, al breek sy aan die binnekant, al voel dit asof sy op haar bed inmekaar wil krimp en van alles vergeet.
Haar pa-hulle lag lekker vir die program, maar nie Amber nie. Sy staar na die skerm asof sy nie in haar eie lyf is nie. Dan, voordat sy besef wat sy doen, weeg sy al die karakters in die storie op: Gloria – mooi. Jay – lelik. Claire – mooi. Haley – lelik. Cameron – lelik. Manny – lelik …
Sy het nog altyd ’n kompleks of ’n ding oor skoonheid gehad, geglo dat sy nie so mooi
