grijns: “Wil je horen wat ze zeggen?”
“Wat denk je zelf, dat ik stom ben ... natuurlijk,” antwoordde Nick met een sluwe grijns. Hij was absoluut niet vies van afluisteren als het hem uitkwam. In feite was hij daar meestal een professional in.
Ren wenkte hem en legde een hand op de schouder van de jaguar, voor de lol iets te strak.
Nick kromp ineen bij de harde greep, maar negeerde het toen zijn wenkbrauwen in zijn haarlijn schoten toen hij plotseling de stemmen van de vrouwen hoorde, net zo duidelijk alsof hij in dezelfde kamer met hen was.
“Leuk,” fluisterde hij met tegenzin.
Gypsy zat in kleermakerszit op de bank terwijl ze Lacey alles vertelde wat er was gebeurd, te beginnen met de dood van opa. Het had niet zo lang geduurd als ze dacht dat het zou duren om het verhaal te vertellen en ze leunde zelfs een beetje voorover toen ze Lacey begon te vertellen over Nick, Ren en al het gedoe met Samuel. Ze bloosde toen ze toegaf dat ze al jaren een beetje verliefd op Nick was geweest.
Buiten de deur haalde Nick diep en tevreden adem bij het horen van Gypsy's bekentenis en keek naar Ren om te zien hoe hij het opnam. Het was een beetje teleurstellend om de andere man onaangedaan te zien.
“Kop dicht,” fronste Ren terwijl hij wilde dat Nick niet meer zo hard aan hem zou denken.
Nick wilde zo graag lachen, maar hield het in, want hij wilde ook horen wat er in de kamer gebeurde.
Tegen de tijd dat Gypsy klaar was met het vertellen, wreef Lacey met haar vrije hand over haar slaap en fronste haar gezicht alsof ze erge hoofdpijn had.
“Dat allemaal en je leeft nog? En hier dacht opa dat hij me de gevaarlijke baan had gegeven. Is er nog iets dat ik moet weten?” Vroeg Lacey en ze kruiste haar vingers, er viel niet meer te vertellen.
Gypsy dacht er even over na en schudde toen langzaam haar hoofd. “Nee, ik denk dat dat vrijwel alle belangrijke dingen omvat.”
“Het is een wonder dat The Witch’s Brew nog steeds staat,” fluisterde Lacey en ze verstevigde haar greep op de hand van haar nicht voordat ze hem tussen hen in bracht. “En je probeerde een demon neer te schieten met een houten kogel,” ze schudde haar hoofd van verbazing en medeleven. Moedig en dom leken iets te zijn dat ze allebei gemeen hadden. “Ik ben zo blij dat deze Michael-persoon de kracht had om je te genezen. Ik zou zijn gestorven als ik naar huis was gekomen om te zien dat jij en opa ... wegwaren.”
“Het gaat goed met mij en je bent nu thuis. Je blijft ... toch?” Vroeg Gypsy en liet de hoop in haar ogen schijnen.
Lacey begon nee te zeggen, maar zweeg even en beet op haar onderlip terwijl ze probeerde zich te verdiepen in iets dat haar nicht had gezegd. Ze hief haar kin op en met haar blik strak op Gypsy gericht vroeg ze zich af of ze net het vangnet had gevonden waarnaar ze op zoek was. Als het de demonen ervan weerhield haar nog een tijdje niet te vinden, dan zou ze niet klagen.
“Wacht even ... was je serieus toen je zei dat demonen dit gebouw niet binnen mogen komen zonder jouw toestemming?” Vroeg ze, wetende wanneer iets te mooi klonk om waar te zijn… dat was het meestal.
“Het is waar,” bevestigde Gypsy enthousiast. “We hebben zelfs de spreuk getest om er zeker van te zijn dat hij werkte, en nou ja ... hij werkt uitstekend.” Ze probeerde te voorkomen dat ze grijnsde toen ze zich herinnerde dat Nick en Ren de winkel uit werden gezogen.
“Dat is het liefste dat ik heb gehoord in mmm ... ongeveer een jaar,” zei Lacey naar waarheid en voelde een deel van de spanning uit haar schouders en rug wegvloeien. Als ze bleef, kon ze misschien wat meer tijd winnen voordat ze tegenover Magere Hein stond. “En je zegt dat dit één van de spreuken was die al die tijd in de kluis heeft gezeten?”
Ze vroeg zich stilletjes af of het uit hetzelfde spreukenboek was gekomen waarvan ze wist dat het de spreuk bevatte om de kracht van het demonteken dat ze nu droeg tegen te gaan. De manier waarop ze het begreep ... door een vervormingsspreuk over haar demonenmerk uit te spreken, zou het bijna onmogelijk zijn om haar op te sporen. Het zou de markering niet verwijderen, maar het was het op één na beste.
Ze moest weten waar ze dat boek naartoe hadden gebracht. Haar volgende stap zou zijn om de machtigste heksenketel in de stad te lokaliseren en hen te overtuigen haar te helpen de betovering uit te voeren. Het probleem was ... iemand had het verdomde boek verplaatst.
Gypsy hield bezorgt haar hoofd schuin toen de opluchting in Lacey's ogen wegebde van bezorgdheid. “Lacey, waar ben je het afgelopen jaar geweest? Wat is er gebeurd waardoor je niet naar huis kwam?”
Toen Lacey niet meteen antwoordde, sloeg Gypsy haar blik neer tot waar hun handen nog steeds samen rond het kristal zaten. “Je moet weten dat opa ziek was toen je verdween. Hij probeerde het voor me te verbergen, maar je bleef zo lang weg dat hij er eindelijk van overtuigd was dat je nooit meer terug zou komen ... dat er iets vreselijks met je was gebeurd.”
Lacey trok een flauw gezicht, wetende dat opa de laatste persoon was die verantwoordelijk was voor de rotzooi waarin ze zich bevond. Dit was helemaal voor haar eigen rekening.
Ze hadden Gypsy altijd buiten de cirkel gehouden, maar nu opa weg was, leek niets haar ervan te weerhouden om er tenminste een deel van te vertellen. Trouwens, als haar verleden haar inhaalde, zou Gypsy tenminste weten wat er echt met haar is gebeurd en misschien zelfs een grafsteen naast opa plaatsen ter herinnering.
Ze voelde zich kalm toen ze besloot om haar nicht mee te laten delen met de activiteiten van het gezin buitenshuis.
“Opa stuurde je altijd naar de veilingen en veilige plaatsen om de artefacten te krijgen die hij voor zijn verzameling wilde hebben of die hij nodig had om zijn klanten tevreden te stellen. Dat was jouw taak en je was er erg goed in.” Ze glimlachte liefdevol naar haar nicht voordat ze eraan toevoegde: “Maar ik ... ik was goed in iets heel anders.”
“Wat bedoel je?” Vroeg Gypsy met een frons. Ze had het achterdochtige gevoel dat ze het niet leuk zou vinden wat Lacey haar ging vertellen.
Lacey haalde haar schouders op alsof het niet zo'n groot probleem was. “Opa stuurde je naar de dingen die beschikbaar waren en die je gemakkelijk kunt bemachtigen ... sluit gewoon een paar deals in het geheim, met de hulp van een zeer gewilde transactie of enorme hoeveelheid geld. Hij stuurde me achter de dingen aan die niet zo ... gemakkelijk te verkrijgen waren.”
“Zoals?” Vroeg Gypsy.
“Zoals dingen waar mensen geen afstand van wilden doen,” gaf Lacey aan en keek toe terwijl de mond van haar nicht openviel.
Hoofdstuk 2
“Heeft hij je eropuit gestuurd om dingen te stelen?” De stem van Gypsy klonk verbijsterd. “Ik kan niet geloven dat opa je zou aanmoedigen om zoiets gevaarlijks te doen.”
“Hoe denk je dat hij in de eerste plaats in dit bedrijf terecht is gekomen?” Vroeg Lacey met een flauwe glimlach.
“Ik heb alleen maar geruchten gehoord,” fluisterde Gypsy meer dan een beetje verbaasd over de bekentenis. Enkele van de hoogste personen op de ondergrondse veilingen hadden haar de afgelopen jaren vaak hints gegeven. Ze had alleen beleefd naar hen geknikt en geglimlacht, en daarna de geruchten uit haar hoofd gewist omdat ze er niet te hard over wilde nadenken.
Ze zuchtte terwijl ze toegaf. “Ik haalde gewoon mijn schouders op met het idee dat ze me aan het pesten waren,
