μου προσφέρει μία αγκαλιά.
Τον αγκαλιάζω, νιώθω τα χέρια του και αναπνέω τη γλυκιά μυρωδιά. Αναπνέω όλα τα προηγούμενα χρόνια, το χαμόγελο της μητέρας μου, την ομιλία της αδερφής μου, τον κήπο μας, την κούνια και το φτωχό σπίτι. Όλες τις βόλτες μας με το Fiat και τα κλεμμένα χρόνια από το Άζρα.
Η φωνή του, που δεν την είχα ακούσει τόσα χρόνια, ξαφνικά γεμίζει το δωμάτιο.
– «Όλα καλά, γιε μου. Δεν έχω τίποτα να σου συγχωρήσω».
Μετά, εξαφανίζεται. Όπως κι η μυρωδιά του.
– «Πατέρα;»
Δεν παίρνω απάντηση.
Ξαφνικά, νιώθω κενός και μία μεγάλη λαχτάρα, αλλά αυτά τα συναισθήματα δεν είναι τίποτα μπροστά στην ανακούφιση της συνείδησής μου, ένα πηγάδι όπου όλη η ενοχή, η μετάνοια κι η θλίψη βυθίζονται, αν και ξέρω ότι το ορυχείο μού άφησε σημάδια τρόμου κι ότι κάτι με στοιχειώνει ακόμα.
Το τηλέφωνο είναι στο τραπέζι. Το αρπάζω και σχηματίζω έναν αριθμό, τώρα δεν θέλω να είμαι μόνος μου.
– «Είναι πολύ αργά για μένα;»
Δεν παίρνω αμέσως απάντηση, είναι σοκαρισμένη.
– «Φυσικά κι όχι. Βιάσου, είμαι πολύ χαρούμενη».
Κλείνω το τηλέφωνο, ετοιμάζομαι και ψάχνω τον μπαμπά, αλλά δεν τον βρίσκω.
Έφυγε για πάντα.
Αλλά η ζωή είναι ακόμη εκεί, όπως κι η ευτυχία. Ξέρω τι να την κάνω.
Παρόλο το ορυχείο Κ-14, Άζρα.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
