කරන්න කිව්වොත් ඒක මට උදව්වක් වෙන්න තිබුනා. එයා උතුරු තායිලන්තයේදී එයාගේ කුසලතාව ඉගෙන ගෙන තියෙන්නේ, නමුත් සමහර විට සමහරු පවසන විදිහට එයා ටිකක් රළු වෙන්න පුළුවන්. ඔයා දන්නවා විශේෂයෙන් මගේ ඇතුළාන්තය ගැන. සමහර විට, මෘදු ලෙස අතුල්ලන කොට එයට ප්‍රයෝජනයක් ලැබෙයි…. මගේ ආදරය, ඔයා සිතන්නේ මොකක්ද?”“ඔව්, මෘදු ලෙස අතුල්ලන්න කියන එකෙන් ඔයා අදහස් කරන්නේ මොකක්ද කියලා මම දන්නවා. ඒක එහෙම නම්, ඔයාට එහෙම කරන්න කියලා මාමාට නොකියන්නේ ඇයි? තරුණියක් තෝරා ගන්නේ ඇයි?”
“ඔයා දන්නවානේ ඇයි කියලා, මම පිරිමින්ගේ අත් මගේ ශරීරයේ තබා ගැනීමට අකමැතියි, මම මීට ඉස්සර ඒක පැහැදිලි කරලා තියනවානේ, නමුත් හරි, ඔයා කලබල වෙනවානම් මම සම්බාහනයක් නොකර ඉන්නම්.”
“මේ බලන්න, මම කියන්නේ නැහැ ඔයාට යන්න එපා කියලා! ඔයාට කොහොම හරියන්න ඕනේ නම් මට ඔයාව නවත්වන්න බැහැ! කෙසේ වෙතත්, ඔයා කියන විදිහට, හැමෝම කියන්නේ එයා ටිකක් රළු බවත්, එයා යහපතට වඩා හානියක් කරන්න පුළුවන් බවයි. මම හිතන්නේ එයා ගාවට නොයා, ඔයාගේ නැන්දාගෙන් අපට දැනගන්නට ලැබෙන තුරු ඉන්න එක වඩා ඥානවන්ත බවයි.”
“ඔව්, හරි, සමහරවිට ඔයා හරි. ළමයි කොහෙද කියලා ඔයා මට කිව්වේ නැහැනේ.”
“මට ඇත්තෙන්ම විශ්වාස නෑ, මම හිතුවා ඔයාල මේ වන විට නැවත ඇවිත් ඇති කියලා … සති අන්තයේ තියෙන උපන්දින සාදයක් ගැන හෝ වෙනත් දෙයක් ගැන බලන්න එයාලා එකට ගියා.”
ලී වරුන්ට දරුවන් දෙදෙනෙකු සිටි අතර, එක් අයෙකු පිරිමි දරුවෙකුත් අනිකා ගැහැණු දරුවෙකුත් වූ අතර, ඔවුන්ගේ පිරිමි දරුවා පිළිසිඳ ගැනීමට පෙර ඔවුන් වසර දහයක් තිස්සේ දරුවකු ලැබීමට උත්සාහ කළ බැවින් දරුවන් නිසා තමන් වාසනාවන්තයින් ලෙස ඔවුන් සිතනු ලැබුහ. දරුවන් දෙදෙනාට දැන් වයස අවුරුදු විස්සක් සහ දාසයක් වන අතර නැවත දරුවන් වැදීමට ලී මහතා සහ මහත්මිය තව දුරටත් බලාපොරොත්තු වුවේ නැත.
ඒ සම්බන්ධව උත්සහා කිරීම්ද ඔවුන් බොහෝ
