“ ဟုတ်တယ်၊ ငါလည်းသူတို့လည်းမှန်တယ်လို့ထင်တယ်၊ သင့်ကိုလိမ်လည်မှုများမှအကာအကွယ်ပေးနိုင်သည့်အသိဉာဏ်ရှိပြီးဂရုစိုက်တတ်သောမိဘများရှိသည်သောကြောင့်သင်ကံကောင်းသည်။ သင်၏မိဘများနှင့်ဂျပန်လူမျိုးအားလုံးသည် Imperialists များနှင့်နီးကပ်စွာဆက်သွယ်မှုရှိကြသည်၊ ထို့ကြောင့်သူတို့၏ကလေးများအားအကြံဥာဏ်ပေးရန်နေရာကောင်းရှိသော်လည်းဆိုဗီယက်မိဘများကထိုအဆက်အသွယ်မရှိခဲ့ပါ၊ ဤနေရာတွင်ပြည်နယ်ကငါတို့အတွက်ပြုလုပ်ပေးသည်၊ သို့သော်ရလဒ်သည်အကြမ်းအားဖြင့်တူညီသည်။ မင်းမိဘတွေရဲ့ဆန္ဒကိုမင်းမလိုက်နာဘူးလား။ ”
” အိုးငါနားထောင်။ ငါတွေ့သမျှအရာအားလုံးကိုဆားဇွန်းနဲ့အတူယူပါတယ်။ စိတ်မပူပါနဲ့…”
“ ဟူသောအသုံးအနှုန်းသည် ‘ဆားခတ်ဖြစ်’ သည်မဟုတ်လော” အပြုံးလေးနဲ့ Natasha ကိုမေးတယ်။
“ ငါနေတဲ့နေရာမဟုတ်၊ Natalya၊ ငါနေတဲ့နေရာမဟုတ်ဘူး။ ” နှစ်ယောက်အတူရယ်ကြ၏။ မိခင်များအနေဖြင့်အရှေ့တိုင်းလမ်းတွင်သူတို့လက်များနောက်ကွယ်မှရယ်မောနေသည့်မိန်းကလေးများကိုကြည့်။ တစ် ဦး ကိုတစ် ဦး ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူတို့သည်အလွန်ကောင်းမွန်စွာလမ်းလျှောက်နေရခြင်းကိုကျေနပ်အားရကြသည်။
မိသားစုနှစ်စုသည်ညနေခင်းတွင်အလွယ်တကူစကားပြောနိုင်ကြပြီးမကြာမီသူတို့သီးခြားသွားလာရန်အချိန်တန်ပြီဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည်ရုရှားဓလေ့ထုံးစံကိုဖက်လိုက်ကြသည်။ ၎င်းသည်ထူးဆန်းသော်လည်းခံစားမှုရှိသော်လည်း Yui ကိုနှစ်သက်သည်။ ထို့နောက် Natasha ကျောင်းတွင်သင်ယူခဲ့သောဂျပန်ထုံးတမ်းစဉ်လာကို လိုက်၍ အနည်းငယ် ဦး ညွှတ်ခဲ့သည်။
သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါနာတာရှာကသူမရှေ့တွင်လူသိရှင်ကြားမလုပ်ဝံ့သောအရာကိုသူမအားမေးမြန်းခဲ့သည်။
