ona verə biləcəyim nə gəmim, nə də adamlarım var. Ona yalnız vətəninə gedib çıxması üçün məsləhət verə bilərəm.
– Onu buraxmalısan. Yoxsa Zevsin qəzəbindən qorx!
Bu sözləri deyib Hermes uçub getdi. Kalipso isə Odisseyin yanına yollandı:
– Bəsdir artıq bütün günü ağlayıb-sızladın! Səni buraxıram. Məsləhətimi dinlə. Özünə sal düzəlt. Sənə çörək, su və şərab verəcəyəm ki, yolda ac qalmayasan. Sonra da səni evinə aparacaq küləyi yollayacağam. İlahların köməyi ilə evinə sağ-salamat dönəcəksən.
Odissey nimfaya qəzəblə cavab verdi:
– Sənin ağlında mənim evə dönməyim deyil, ilahə! Başqa bir şeydir. Axı mən necə adi bir sal üstündə okeanı üzüb keçə bilərəm? Sən and içməsən ki, başqa bir niyyətin yoxdur, mən o salın üstünə ömrüm boyu çıxmaram.
Nimfa gülümsəyərək dedi:
– Necə də hiyləgərsən, əzizim. Qoy mənə hava, geniş səma, Stiksin suları şahid olsunlar ki, sənə heç bir bədbəxtlik arzulamıram! Ölümsüz ilahlar bilirlər ki, bu, ən ağır anddır7.
Odissey ona inandı və onlar şam etməyə yollandılar. Gecə düşüncə isə hər ikisi yatdı.
Növbəti gün Kalipso Odisseyə balta verib onu adanın içəri tərəflərinə apardı. Orada Kalipso ona hündür şam ağaclarını göstərdi ki, onlardan sal düzəltsin. Özü isə mağarasına döndü.
Odissey düz dörd gün dayanmadan işlədi, geniş və möhkəm sal düzəltdi, ortasında dirək yerləşdirdi, Kalipsonun verdiyi möhkəm parçanı həmin dirəkdən yelkən kimi asdı. Ertəsi gün Kalipsonun verdiyi şərab, su, çörək və digər ərzağı salda yerləşdirib yola düşdü. Kalipso da ona söz verdiyi kimi, salı irəliyə aparacaq külək göndərdi.
Odisseyin okeanda olduğu on səkkizinci gün, nəhayət ki, Sheriya görünməyə başladı. Elə bu vaxt Poseydon həbəş torpaqlarından geri dönürdü. O, Odisseyi görüb düşündü: “Bu nə deməkdir? İlahlar Odisseyin taleyini özləri həll etməyə başlayıblar? Onun əzablı yolu artıq bitmək üzrədir, amma mən onun qarşısına bir az da əngəl çıxararam”. Poseydon qara buludları okean üzərində toplayıb bütün dəli küləkləri qaldırdı, onlar hamısı birdən əsməyə başlayıb okeanda burulğan yaratdı. Odissey gördüyü mənzərədən vahiməyə gələrək özlüyündə dedi: “Bu nədir, İlahi? İlahə düz deyirdi ki, mən evə çatana qədər hələ çox bəlalardan keçəcəyəm. Amma inanmıram ki, buradan sağ çıxam. Burada belə ucuz ölümlə ölməkdənsə, müharibədə ölsəydim, daha yaxşı olardı”.
Elə bunu düşünmüşdü ki, hündür bir dalğa var gücü ilə onun salının üzərinə gəldi, dirəyi ortadan qırıb yelkəni parçaladı və salı iki yerə ayırdı. Odisseyi isə saldan çox uzağa atdı. Odissey bütün gücünü toplayıb sal tərəfə üzdü və ondan qalan bir parçanın üzərinə çıxdı. Bu vaxt onu dəniz nimfalarından biri görüb bu ölümlü insana yazığı gəldi, tez okeanın dərinliyindən Odisseyin yanına qalxaraq dedi:
– Yazıq! Poseydon sənə nəyə görə belə zülm edir? Ancaq qorxma, səni məhv etməyəcək. Məsləhətimi dinlə. Əynindəki bu ağır paltarları çıxar. Salını isə dalğaların ixtiyarına ver. Özün də bu örtüyü al və geyin. O səni qoruyacaq. Qollarını işə salaraq sahilə tərəf dayanmadan üz, orada səni xilas gözləyir. Sahilə çıxan kimi örtüyü əynindən çıxar və bacardığın qədər dənizə uzağa at, atarkən də arxasınca baxma.
Nimfa sözünü deyib əlindəki örtüyü Odisseyə uzatdı və elə o an dalğaların altında yoxa çıxdı. Bu vaxt Poseydon yenidən bir uca dalğanı Odisseyin üzərində oturduğu sala çırpdı. O, dalğanın gücündən parça-parça oldu. Odissey suya yıxıldı, batmamaq üçün saldan qopmuş ağac parçasından yapışdı. Özü suda, bir əli ağac parçasında ikən paltarını birtəhər soyundu və nimfanın verdiyi örtüyü əyninə keçirdi. Sonra özünü dalğaların ağuşuna atıb var gücü ilə sahilə doğru üzməyə başladı. Düz iki gün-iki gecə Odissey ölümlə üz-üzə qalaraq dalğalar tərəfindən ora-bura atıldı. Onu hər an ölüm təhlükəsi gözləyirdi, nəhayət ki, üçüncü gün küləklər sakitləşdi. Odissey yaxında torpağın olduğunu görüb elə sevindi ki, yorğunluğuna baxmayaraq, tez-tez üzməyə başladı və çox keçmədi ki, oraya çatdı. Quruya çıxan kimi nimfanın örtüyünü suya atıb sevinc içində torpağı öpdü. Sonra isə özünə yatıb dincəlmək, həm də vəhşi heyvanlardan qorunmaq üçün yer axtarmağa başladı. Birdən gözünə yanaşı bitən iki zeytun kolu sataşdı. Yaxınlaşıb baxanda onların arasında boş yerin və həmin yerin üzərində çoxlu yarpağın olduğunu gördü. Odissey tez oraya girib yarpaqların arasına uzandı. Kənardan o heç görünmürdü, kollar onu tamamilə gizlədirdi.
Altıncı nəğmə
Odisseyin rahat yatdığı vaxt ilahə Afina ona kömək etmək üçün feakiyalıların şəhərinə yollandı. Feakiyalılar lap çoxdan Sheriyada məskən salmış, şəhər tikmiş, qala divarları ucaltmışdılar. Həmin şəhəri hökmdar Alkinoy idarə edirdi.
Afina onun sarayına daxil olaraq hökmdarın gənc qızının yatdığı otağa girdi, onun rəfiqəsinin surətini alaraq yatmış qıza yaxınlaşıb dedi:
– Navsikaya, toyuna az qalıb, amma sən heç bir hazırlıq görmürsən. Halbuki sənin cehizlik paltarların, örtüklərin və bənzərsiz parçaların suya çəkilməlidir. Bunun üçün biz gərək çaya gedək. Ona görə də yerindən qalxan kimi atana de ki, sənə at arabası versin, biz bütün parçaları ona yerləşdirərik.
Navsikaya ayılan kimi gecə gördüyü yuxuya təəccübləndi. Valideynlərinin yanına tələsib atasına dedi:
– Ata, mənə böyük araba verilməsini əmr et, özümün, sənin və qardaşlarımın paltarlarını aparıb çayda yumaq istəyirəm.
Navsikaya qarşıdakı toy barəsində heç bir söz deməsə də, atası məsələnin nə yerdə olduğunu anladı və böyük bir arabanın hazırlanması əmrini verdi. Araba hazır olan kimi parça və paltarlar arabaya yükləndi, gənc şahzadə də arabaya əyləşib atlara qamçı vurdu. Araba yola düşdü. Qulluqçu qızlar da onun arxasınca yola düzəldilər.
Onlar tezliklə çaya çatdılar, arabanın içindəkiləri çayın suyu zəif axan yerinə boşaltdıqdan sonra paltarlarının ətəklərini əllərinə yığıb suya girdilər və şən əhvali-ruhiyyə ilə gətirdiklərini yumağa başladılar. Hər şeyi yuyub tərtəmiz etdikdən sonra qurutmaq üçün günün altına sərdilər və topla oyun oynamağa başladılar. İlahə Afina istəyirdi ki, Odisseyi məhz Navsikaya atasının evinə aparsın. Ona görə də qızlardan biri topu o birinə atarkən ilahə topu çaya tərəf yönəltdi. Top şappıltı ilə suya düşəndə qızlar səs-küy salaraq Odisseyi yuxudan ayıltdılar.
Конец ознакомительного
