doodde of in de gevangenis gooide?»
Verontrust, gealarmeerd, zochten ze het paleis van de Chinese keizer op, kwamen naar de opperbevelhebber en vroegen hem naar zijn broer.:
Wat is er gebeurd met de man die hier een paar dagen geleden kwam?
Hij antwoordde hun:
– De keizer stelde hem een huis ter beschikking met een tuin, slaven en dienstmeisjes. Hij doet het goed.
De broers vroegen hem of ze, indien mogelijk, hen konden toestaan om Afruz te bezoeken. De hoveling vroeg:
«Bent u familie van hem?«Die zeggen:
– Ja, Hij is onze oudere broer.
Toen leidde de hoveling hen naar Afruz. Hun komst was zeer onaangenaam voor Tom. De jongere broers, zodra ze zagen dat de oudere levend en wel was, waren erg gelukkig. We zaten twee uur bij hem, praatten en vertrokken. De hoveling vertelde de Chinese keizer over dit bezoek, en hij vond de daad van Afruz niet leuk: waarom zei hij niets over de broers, waarom liet hij ze achter in de karavanserai? Daarna stopte de keizer met het accepteren van Afruz met dezelfde eer en respect, hij begon hem heel anders te behandelen.
Op het einde, afruz ' s geduld liep op, en op een dag vroeg hij een hoveling:
«Als ik de keizer om iets vraag, wordt hij dan niet boos? Kan ik hem alles direct vertellen, of moet ik het eerst aan iemand anders vertellen zodat zij het hem later kunnen vertellen?
De hoveling antwoordde:
– Nee, Hij zal niet boos zijn. Maar je moet eerst zijn toestemming vragen en dan een verzoek doen.
Afruz vroeg toestemming en ging naar de keizer. Hij ging naar binnen, boog voor de grond, kuste de drempel. En de keizer was die dag in een goed humeur. Twee mensen die hij beschouwde als doornen op zijn pad, slaagde hij erin om te elimineren door sluwheid, twee of drie goed nieuws over dergelijke gevallen kwam uit verschillende delen van het land, en bovendien, een mooie slaaf werd gebracht uit Kashmir, uit India. En hij was niet vies van praten met iemand of het vervullen van iemands verzoek.
Toen de prins zag dat de keizer vrolijk was, dacht hij: «het lot is gunstig voor de vervulling van mijn wens!»
Voordat hij sprak, boog hij nog een keer naar de grond en vroeg opnieuw om toestemming. De keizer vroeg hem:
Waarom vertelde je me niet op de dag dat je bij ons kwam dat je nog twee broers bij je had en vroeg je me niet om ze in mijn plaats te zetten? Immers, deze broeders wilden je niet alleen laten, ze kwamen met je mee van het andere einde van de wereld, ze zouden in een moeilijk moment bij je zijn geweest. Waarom heb je ze verlaten als je geluk had? Het beviel me niet wat je deed!
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
