кўрсин деб яратди,
Қўлни қурсин деб яратди.
Худойим ҳар бандасин
Қандин урсин деб яратди.
Кўклашгин кўклам билан,
Диллашгин шабнам билан.
Бу дунё обод ахир
Аҳли хуш одам билан.
Хуш одам, ҳушёр одам,
Бахтлидир бедор одам.
Ўзингга буюрмаса
Топганинг бекор одам.
Бугунги Ўзбекистон, бугунги Тошкент тимсолида биз топгани ўзига буюрган халқ бўлдик. Ўзбек халқи бугун қуриб қўли, кўриб кўзи қувнаётган халқ. Аммо аён ҳақиқат шуки, бойлик кўкдан ёғилаётгани йўқ. У заҳматкаш элимизнинг пешона тери эвазига мисқол-мисқол яратилаяпти. Ҳикматгўй халқимиз айтганидек, етти ўлчаб бир кесилган жойда афсусу надоматга ўрин қолмайди.
Мустақиллигимизнинг дастлабки йилларидаёқ Биринчи Президентимиз Ислом Каримов кўрсатган тараққиёт йўли – Ўзбекистоннинг ўз йўли эканлиги эндиликда дунё аҳлига аён бўлди. Румий ҳазратлари айтмоқчи, ҳаммага ҳам йўл кўрсатиш мумкин, лекин бу йўлдан ҳар ким ўзи ўтиши керак, тўғрироғи ўта билиши керак! 18 йилда Ўзбекистон халқи ўтган йўл – тинчлик йўли бўлди, меҳру оқибат, қут-барокат йўли бўлди. Баракаси бор одамнинг эса аввало остонасида файз, ҳовлисида чирой, иморатида улуғворлик бўлади. Бугунги Тошкентнинг улуғворлиги, кўрку салобати ҳақида кўп ва ҳўб гапирилаяпти.
Кўркингни кўзгуга солганлар айтар,
Сен миллат ғурури, танҳосан – Тошкент.
Юрт эгасининг юзидай ёруғ,
Ватан қудратидан барпосан,– Тошкент.
Асрий орзуларинг мисли фаввора,
Эзгулик эркида шодлик сочади.
Дунё болаларин чорлаб бағрига,
Бир ўзбек онаси қучоқ очади.
Ёвнинг юрагини янтоқ юмдалар,
Лайлаклар жилмаяр, тинчлик тимсоли.
Кўрку жамолингга тумор турналар
Тошкент, ўзбегимнинг оппоқ ҳаёли.
Маърифат маскани
Тошкент азал-азалдан пири комиллар, илму ҳикмат соҳиблари, беназир олиму фозиллар юрти, бетакрор ёзувчи ва шоирларнинг диёри бўлиб келган. Зотан, Ҳасти Имом мажмуига ташриф буюрган ҳар бир кишини ғалат сокинлик, ҳузурбахш шукрона туйғуси чулғаб олади. Наздингизда бошингиздан Қаффол Шоший, Хожа Аҳрор Валий, Шайх Хованди Тоҳур, Занги ота каби улуғ ҳазратлар шодон руҳларининг мунаввар нури ёғилиб тургандек. Аслида ҳам шундай. Муҳтарам Юртбошимиз нафақат Тошкент шаҳрида, республикамизнинг барча вилоятларида ҳам ўнлаб пири комилларимиз, динимиз пешволарининг руҳларини шод, ётар манзилларини обод қилиб, гўзал зиёратгоҳларга айлантирдилар.
Тошкент деса киши кўз ўнгига икки мисра шеър ўқиб, мезбонига меҳрини оқ сочиқ қилиб тутиб турган ҳассос Ғафур Ғулом, ҳикматгўй Ойбек, вафо маликаси Зулфияхоним каби қалам аҳли, Шукур Бурхон каби ўнлаб буюк санъаткорлар, Ҳабиб Абдуллаевдек заҳматкаш илм эгалари, яна қанча-қанча улуғ инсонлар келади. Уларнинг ҳар бири ҳақида истаганча гапириш ва фахр этиш мумкин.
Ўзбек
