Карале, син хет шунда әллә ничек чәйнә аларны, кылым да селкенми. Yзең күңелне болгатасың, шул гына.
Хәсән керә.
Хәсән. Булды, хәзер килә.
Гайсә. Менә (Хәсәнгә) бусы – җыен тозсыз, болганчык сүз тезмәләре оештырып болгатучы…
Хәсән. Ни сөйли бу?
Гайсә. Слушай, язма син бүтән, беркайчан да, зинhар өчен, язма! Ну, уйнарлык түгел, кая, укырлык түгел бит ул чүп-чарны…
Хәсән. Син ычкына башладың мәллә? Хе-хе… Егет исереп киткән, җәмәгать. Әйдә, кайт әле син, әйдә, кайтабыз.
Гайсә. Җибәр, кит әле моннан. (Мыскыллы чырай ясап.) Бар әнә тегендә барып ялагайлан… Һе-е.
Хәсән. Ни сөйлисең син?.. Йә, йә, көлдермә, яме…
Альберт. Нәрсә сөйләшеп торырга шуның белән? (Гайсәне селтәп ташлый.) Җиттеме?
Гайсә. О-о, көчле… да…
Хәсән. Син, чыннан да, сүзләреңне үлчәп сөйлә инде…
Гайсә. Yлчәргә кирәк икән шул… шул… шул…
Альберт. Сиңа алар рәтенә җитәргә әле, койрык чәнчеп, Кытайга чаклы җәяүләп чабарга кирәк. Койрыгыңны кыссаң җүнлерәк булыр, име?
Гайсә. Ие, ие, ие шул.
Әнзирә керә.
А-а, минем мәхәббәт…
Әнзирә. Нихәл, егетләр? О-о, сезнең монда… Каты сезнең бәйрәм.
Альберт. Сезгә җиткереп булмас инде.
Гайсә. Киттек.
Әнзирә. Кая? Беркая да бармыйм.
Гайсә. Киттек, дим.
Әнзирә (көлгән булып). Карале, карагыз әле моны. Син миңа кем әле ул кадәр?
Гайсә. Беркем дә. Киттек.
Гарәфи. Беләсеңме, Әнзирә, эш нидә. (Колагына пышылдап.) Исереп китте ул. Ул сиңа беркем дә түгел дә…
Әнзирә (аңа гына). Ярый, алай булса, бераз котыртыйм әле… хи-хи.
Гайсә. Миңа син кирәк, хәзер үк, аңла…
Әнзирә. Өзелеп яратам дисәң генә инде… Хе-хе-хе… Үтерә бу…
Гайсә. Әйдә, дим…
Әнзирә. Мин дә көтәм…
Гайсә (сынагандай булып). Ну, әйе, да, да…
Әнзирә. Нәрсә да, да?
Гайсә. Ну, яратам, дим бит инде…
Әнзирә. Көлдереп үтерә бу безне, җәмәгать. Ярар, әйдә, өеңә кадәр озатып куйыйм… Без барыбыз да театрда бер-беребезне өзелеп яратабыз… Шулай бит, егетләр?..
Гарәфи. Шулай, шулай…
Әнзирә. Киттек, әйдә, сарыгым минем.
Ут сүнә.
Тар гына прожектор уты авансценаның уң як читенә, борынгы кәнәфидә утырган Рәсүлне яктырта. Ул шулай ук борынгы киемнәрдән. Янындагы бер кешегә сөйләгәндәй, залга мөрәҗәгать итә.
Рәсүл. Театр прекрасен. Но прекрасен истинный театр, а не то, что мы имеем. А мы имеем что? Мы имеем страшно, грубо, пошло искажённый конгломерат подобия театра, тех времён, когда он был придуман для передачи высших мыслей, идей и великих утончённых чувств, тем помогая миру в усовершенствовании бытия и мышления. Вот что было заложено изначально театру, а не то, что мы имеем…
Ут
