Dava Kılan Kişi
Aşktan dava kılan kişi hiç anmaya hırs u hevâ
Aşk evine girenlere ayruk ne meyl ü ne vefa
Gerçek âşık olan kişi anmaya dünya ahiret
Âşık değildir ol kişi yürüye izzeti kova
İzzet ü erkân kamusu bunlardır dünya sevgisi
Aşktan haber eyitmesin kim dünya izzetin seve
Diliyile aşk diyenler bilmezler aşk neydüğini
Benim cevabım sen eyit aşka izzet midir bahâ
Her kim izzetten geçmedi âşıklık bühtandır ona
Hergiz girdiği yok-durur aşk ile izzet bir eve
Bu cümle âşık olanlar aşk ile geldiler yola
Müşahedeye gark olan düşmeyiserdir ol ağa
Yunus’a âşık deyiben zinhar özenip gelmenüz
Çok bezirgân ziyan eder varıcağız uzun yola
Bir Kez Yüzün Gören Kişi
Bir kez yüzün gören kişi ömrünce hiç unutmaya
Tesbihi sensin dilinde artık nesne eyitmeye
Taata duran zahidin gözleri seni görürse
Tesbihini unutup ol ayruk secde de etmeye
Ağzına şeker aluban gözleri sana tuş olan
Unuta ol şekerini ayruk çiğneyip yutmaya
Ben seni sevdiğim için eğer bahâ derler ise
İki cihan mülkün verem dahı bahâsı yetmeye
İki cihan dopdolu bağ u bostan olursa
Senin kokundan iyi gül bostan içinde bitmeye
Gül ü reyhanın kokusu âşıklara maşuk yeter
Âşık olanın maşuku hergiz önünden gitmeye
İsrafil surun urıcak mahlukat duru gelicek
Senin ününden artık hiç kulağım işitmeye
Zühre yere inübeni sazın nüvaht eyler ise
Âşıkın işreti sensiz gözü ol yana gitmeye
Ne iderler hanümanı ya sensiz iki cihanı
İki cihan feda sana kimseler güman tutmaya
Sekiz uçmağın hurisi eğer bezenip geleler
Senin sevginden özgeyi gönlüm hiç kabul etmeye
Bu dünyada ne ola kim ahirette ol olmaya
Hur ile gılman gelicek âşık elin uzatmaya
Yunus seni seveliden beşaret oldu canına
Her dem yeni dirliktedir hergiz ömrün eskitmeye
İki Cihan Zindan İse
İki cihan zindan ise gerek bana bostan ola
Ayruk bana ne gam gussa çün inayet dosttan ola
Varam ol dosta kul olam hem açıluban gül olam
Hem ötüben bülbül olam durağım gülistan ola
Dost yüzünü gördü gözüm erenlere toprak yüzüm
Söz anlayana bu sözüm gerek şekeristan ola
Her davadan geçen kişi dosttan yana uçan kişi
Aşk şarabın içen kişi geh esrik geh mestan ola
Sensiz iki cihan benim zindan görünür gözüme
Senin aşkınla bilişen gerek hasu’l-has’tan ola
Aşka doyamadı özüm gensizin açıldı razım
Yunus senin işbu sözün âlemlere destan ola
Aşk Eteğin Tutmak Gerek
Aşk eteğin tutmak gerek akıbet zeval olmaya
Aşktan okusan bir elif kimseden sual olmaya
Aşk dediğin bilir isen aşka candan uyar isen
Aşk yoluna candır feda ona feda mal olmaya
Asılzadeler nişanın eğer bilmek diler isen
Özü oğlan da olursa sözünde vebal olmaya
Ariflerden nişan budur her gönülde hazır ola
Kendiyi teslim eyleye sözde kıyl ü kal olmaya
Görmez misin sen arıyı her bir çiçekten bal eder
Sinek ile pervanenin yuvasında bal olmaya
Dürr ü cevher ister isen ariflere hizmet eyle
Cahil bin söz söyler ise manada miskal olmaya
Miskin Yunus zehr-i katil aşk elinde tiryak olur
İlm ü amel zühd ü taat bes aşksız helal olmaya
Ey Âşıklar
Ey âşıklar ey âşıklar aşk mezhebi dindir bana
Gördü gözüm dost yüzünü yas kamu düğündür bana
Senden sana varır yolum herdem seni söyler dilim
Allah sana ermez elim bu hikmete kaldım tana
Ayruk bana ben demeyem kimseneye sen demeyem
Bu kul o sultan diyemem işitenler kala dona
Dost aşka ulaşalıdan dünya ahiret bir oldu
Ezel ebed sorar isen dün ile bugündür bana
Ayruk bize yas olmaya hiç gönlümüz pas olmaya
Hak’tan gelen görklü avaz ondan gelen ündür bana
Ben aşkından ayrılmayam dergâhından sürülmeyem
Eğer benden giderisem senin ile varam sana
Ol dost beni veribidi var bu dünyayı gör dedi
Geldim gördüm hoş ârayiş seni seven kanmaz ana
Kullarına va’deyledi yarın uçmak verem dedi
Ol dostların sevindiği yarınım bugündür bana
Yunus seni din edindi din nedir iman edindi
Aşka bugün yarın n’olur işi nedir önden sona
Ey Padişah Ey Padişah
Ey padişah ey padişah uş ben beni verdim sana
Genc ü hazinem kamusu sensin benim önden sona
Evvel dahi bu akl u can senin ile asıl mekân
Ahirete sensin mekân anda varam senden yana
Bu ah ile bu zar ile bu hikmeti kim ne bile
Bilse dahi gelmez dile tuttum yüzüm senden yana
Sensin bana can u cihan sensin bana genc-i nihan
Senden durur assı ziyan ne iş gele benden bana
Yunus
