Bulgaristan Türk Şiiri Cilt 1. Şaban Mahmudoğlu Kalkan

      Vatanım var ana dedim adına

      Toprağından kuvvet aldım her zaman

      Ekmeğinin doyum olmaz tadına

      Her ayrılık müşküldür bu topraktan.

      Mavi libas giyinmiş yüksek dağları

      Tepeleri bulutlara eriyor

      Meyve yüklü bahçeleri bağları

      İnsanlara sonsuz ferah veriyor.

      Nice derde deva olur havası

      Bahar kokar her yanı her bucağı

      Yurt sevgisi sevgilerin en hası

      Uy ne sıcak olur vatan kucağı.

      Kırılmak istemezsin elbet

      kırmak isteseler de seni.

      Kırılmak manasız artık.

      Sen bir sırça bardaksın

      Kül ufak olma sakın

      Kırılırsan bir daha yapılmazsın.

      Gün olur,

      hedef olursun iftira mermilerine

      Gün olur,

      liman olursun sevinç gemilerine.

      Ben artık saçı ak bir kişi

      Belleyemez oldum gördüğüm düşü

      Yaş dolmadan ihtiyarlık mı var, ne

      Sen genç kal, gönül,

      Hep öyle dinç karşıla dostu, eşi…

      Temmuz sabahlarında

      Kırlara dökülürdü köylüler

      Erkek – oğlan, karı – kızan

      Konarlardı tarla başına

      Hasadı toplamak için

      Kararlılık vardı herkeste…

      Bir elde ellik bir elde orak

      Gönüllerde sonsuz bir merak

      Geçerdi çarşaflı kadınlar

      Çıkımların 147 arkasına

      Devrilirdi buğday sapları

      Tutam, tutam, deste, deste.

      Çavdar sapından bağları

      Sererdi yere erkek çocuklar

      Sonra deste toplarlardı.

      Çıplak ayakları anızda çizilerek

      Kıllı kollu güçlü erkekler

      Demetler sıkardı bir nefeste.

      Açıldıkça ak pak anızlar

      Dokurcunlar yükselirdi tarlada

      Terledikçe bedenler,

      Kurudukça dudaklar sıcakta

      Yatıkla su gelirdi imdada

      Pestil eritilirdi kalaylı tasta.

      Gün kavuşurken köylüler

      Eve dönüyorlardı aheste, aheste

      Arabalar dolusu yorgunluk

      Atılıyorken yollarda

      Genç kızların gevrek sesinden

      Türküler yayılıyordu beste, beste…

      Merhaba Azerbaycan!

      Merhaba güneşin oğlu!

      Ayakların Hazar’da

      Başın Kafkaslar’ da

      Duruyorsun hep bu yerde

      Çağlar, yüzyıllar boyu.

      Hazar’ın ninnileriyle

      Büyümüşsün tarihin beşiğinde

      Kanla, terle yoğrulmuşsun

      Kah yıkılmış, kah doğrulmuşsun

      Harıl, harıl yaşıyorsun…

      Mutlu günlerin eşiğinde

      Seni sevenlere merhaba!

      Damarlarında deli dolu akar

      Siyah altın denen hazine

      Dinceliş çağına girmişsin

      Yükselirsin yıllardan beri

      Atom hızı katarak hızına.

      Seni yüceltenlere merhaba!

      Merhaba Azerbaycan, Merhaba!

      Toprağında yatanlara

      Anıtlardan bakanlara merhaba!

      Gönülleri ısıtanlara

      Seni yaşatanlara

      Merhaba.

      Neşe eksik olmaz güzel yüzünüzde

      Konuklara sofra kuran köy kızları!

      İnsanlık var, merhamet var özünüzde

      Düğünlerde ayak duran köy kızları!

      Kemerle sıkılmış ince belleriniz

      Türlü işe yatkın olur elleriniz

      Gerçekleşsin varsın bütün emelleriniz

      Tarlalarda çapa vuran köy kızları!

      Türküleri dillendirir sesleriniz

      Itır kokar, gül kokar nefesleriniz

      Gerçekleşir inşallah hevesleriniz

      Vefasızdan hesap soran köy kızları!

      Şekerden, baldan tatlıdır dilleriniz

      Yemek yapar, çeyiz dokur elleriniz

      Bir gün size kavuşunca erleriniz

      Eylesinler düğün bayram köy kızları!

      Sizsiniz kırların

Скачать книгу