taşımıyordu! Kimse kaygı etmesindi, herkes kendi işini, neyi nasıl yapması gerektiğini ondan bin kat daha iyi biliyordu. Adama demezler miydi, kelin ilacı olsa kendi başına sürer, ey zavallı diye! Hastasın, evin barkın yok, rahatsızlığın yüzünden öğlen kalkıyorsun, git kendi derdine yan. Koyun can derdinde, kasap et derdinde! Evet, doğru söylüyorlardı, onun hastalığı yoksul hastalığıydı. Parası pulu olduğunda böyle şeyleri çok da takmazdı. Etraflıca düşünür, ölçüp biçer, mesele çetinse masaya yatırırdı ama artık böyle değildi.
İyi olunca bütün dert ve tasa unutulur, keyfi yerine gelir, kendine güveni artar, eşe dosta hal hatır sormaya gidip geldiği günler de olurdu. Bunun sebebini güya herkes hassaslık diye izah ediyordu. Mide hastaları dünyanın en hassas ve en asabi insanları zannediliyor, milletin derdi onlara kalmış sanki! Bunu duyduğu andan itibaren kulağına küpe etmiş, iç âleminde sebebin sebebini de kendisi tespit etmişti: Eğer eşeği yokuşa sürmeyip vaktinde evlenseydi, böyle şeylerin derdini çeker miydi? Yoksa o ne bilirdi mide ağrısı nedir, öd kesesinin iltihabı nasıl olur… Böbreğinin nerede olduğunu bilemediği zamanlar olurdu, ama şimdi sadece böbreğinin yerini değil, onda taş olduğunu bile biliyordu. Tuzlanma dediğin illet, bu prostat şişliklerinin konusu nereden çıktı peki!Nereden bileceksin, gözünün ferini belki de doktorun kendisi söndürmüştü, yoksa neyi vardı ki onun! Allah’a şükür, ekmek bulamasa taş yerdi.
Evvela, onun kendisi adam olsaydı, lafı bir kere yüzüne söylemezdi. İkincisi: Sadece derdinin ne olduğunu söylemişti, iyi biriydiyse; ilacını da verirdi. Yoksa bu hastalığa yakalanan insana, dünyanın en güzel kadınını getirip evlendirsen bile hayrı olmaz demenin ne faydası var! Diğerleri gibi değil de sen olsa olsa, kadını kendine dinleyici edebilirsin. Böylesinden ne akıl bekleyeceksin işte! Öyle konuşuyor, sanki insana müjdeli bir haber veriyor. Belki, onu da hiç kınamamalıydı, doğru sözü, açık konuşmayı seven adam olabilir, vaziyetin ne kadar ciddi olduğunu hastanın kendisi anlasın istiyordur belki. Doktor ahlaksız demek ki o da; ahmak, çocuk gibi inanıyor mu her denilene! Ona genellikle bu hastalığın neden olacağı şeyleri söylemişler, o ise her şeyi kendine yoruyor, sarsılıyor ve ümidini yitiriyordu. Düşünüyordu: Evet, bu da bütün ahmak insanlar gibi her şeyi yarına bırakmanın nihai neticesiydi…Hâlbuki talihi başka şeyler getirebilirdi, onun hayatı ise hastalıkla mücadeleye hasredilmişti. Şimdi de niye doğru zamanda helal süt emmiş birini bulamadım diye oturup acı acı yakınıyordu. Kendisine adam gibi bakardı! Güya o zamanlar kendi imkânlarıyla, sadece beş on lirayla ömrünün sonuna kadar belini doğrultabilmenin mümkün olmadığını düşünüyordu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
