– ötürükden tolu.
Kötünün cebi – yalanla dolu.
Amannı ḳangaġa tartsang caġasın cırtdırır.
Kötüyü sofraya davet etsen yakasını yırttırır.
Amannı ḳarnı toyġanı – başı baġası.
Kötünün karnının doyması – başının değerinde.
Amannı nögeri da aman bolur.
Kötünün arkadaşı da kötü olur.
Amannı sathan mahtab satar.
Kötüyü satan övüp satar.
Amannı sözü çapraḳdan ötmez.
Kötünün sözü yapraktan geçmez.
Amannı sözü taş carır.
Kötünün sözü taş yarar.
Amannı tebsinge olturtsang ḳızıngı tiler.
Kötüyü sofrana oturtsan kızını ister.
Amannı urluġu köb.
Kötünün tohumu çoktur.
Amannı zaman unutdurmaz.
Kötüyü zaman unutturmaz.
Amma da “kelin ölmesin” – dey edi,
Kelin da “kesim ölmeyim” – dey edi.
Kayınana da “gelin ölmesin” diyordu,
Gelin de “ben ölmeyim” diyordu.
Ana ḳolu açıtmaz.
Annenin eli acıtmaz.
Ana kölü – balada, bala kölü talada.
Ananın gönlü evlatta, evladın gönlü kırda.
Ana kölü beşikde, bala kölü eşikde.
Annenin gönlü beşikde, evladın gönlü dışarda.
Ana sırı ḳızında, ata sırı ulunda.
Ana şöhreti kızında, baba şöhreti oğlunda.
Ana üynü baġanası.
Anne evin temel direği.
Ana üynü kün carıġı.
Anne evin güneş ışığı.
Ana üyürnü ḳalası.
Anne evin / ailenin kalesi.
Ananı tılpuvu – altınnı suvu.
Annenin nefesi – altın suyu.
Anası mahtaġannı alma, apsını sökgenden ḳalma.
Annesinin övdüğü kızı alma, eltisinin çekiştirdiğinden kalma.
Anasına ḳarab ḳızın al.
Anasına bakıp kızını al.
Anasını canı balasında.
Anasının canı yavrusunda.
Anasız bala kün körmez.
Annesiz evlat gün görmez.
Anda bol da mında bol, baldıracüzde üyde bol.
İster orada ol, ister burada ol, koca karı soğuklarında evde ol.
Angılamaġan tıngılamaz.
Anlamayan dinlemez.
Araḳıçı üynü ḳonaġı ḳurumaz.
İçkici evin misafiri eksik olmaz.
Arba avġandan sora col körgüztüvçü köb bolur.
Araba devrildikten sonra yol gösteren çok olur.
Arba cükleseng çöb tüşer.
Araba yüklesen çöp düşer.
Arba tınç-tınç bara, ḳoyan tutar.
Araba sakin-sakin giderek, tavşan tutar.
Arbadan tüşgen tabılmaz, ḳoldan tüşgen tabılır.
Arabadan düşen bulunmaz, elden düşen bulunur.
Arbanı allı ḳalay barsa, artı da alay baradı.
Arabanın önü nasıl giderse, arkası da öyle gider.
Arbanı töngeregi közüv avnar.
Arabanın tekeri sırayla döner.
Arbaz ḳıngırdı da iynek savalmayma.
Avlu eğri de, inek sağamıyorum.
Arbaz saylama da honşu sayla.
Avlu seçme de komşu seç.
Arıġan atha “çuh” deme, sıgın otha “uf” deme.
Yorulmuş ata “deh” deme, tezek ateşine “üf” deme.
Arıġan atha ḳamçi avur.
Yorulmuş ata kamçı ağır gelir.
Arıġan ölgenge miner.
Yorulan ölene biner.
Arıḳ atha aylanç col.
Zayıf ata virajlı / dönemeçli yol.
Arıḳ etni şorpası tatımaz.
Zayıf etin çorbası kafi gelmez.
Arıḳ etni tatuvu coḳ.
Zayıf etin tadı yok.
Arḳannı uzunu aşhı, söznü ḳıshası aşhı.
Kemendin uzunu iyi, sözün kısası iyi.
Arḳavsuz üy bolmaz.
Kirişsiz
