ажиб туйғуда.Тонг қушларини уйқусидан уйғотдим,
Қилдим кераг-ов шу ишни, оҳ, беҳуда.
«Дил ойна бўлиб етди юзи ойингга…»
Дил ойна бўлиб етди юзи ойингга,
Етди тароқ зулфи сумансойингга.
Оҳ, сурма бўлиб кўзингга етган хокман,
Ундан тўкилиб тушсам эди пойингга.
«Дунёни ҳамиша бевафо кўрмишман…»
Дунёни ҳамиша бевафо кўрмишман,
Ҳам ўзни ғарибликда адо кўрмишман.
Ҳар кимки жамъ этган эрса Қорун молин,
Маҳшар кунида ани гадо кўрмишман.
«Шамшод қадинг заминга аро бўлғай…»
Шамшод қадинг заминга аро бўлғай,
Тим қора сочинг жаҳонда ғавғо бўлғай.
Маҳшар куни боқмаса қиё фаттонинг,
Бир-бир бари эл залил, расво бўлғай.
«Олам бари ҳуснинг била, ёр, жонондир…»
Олам бари ҳуснинг била, ёр, жонондир,
Ҳажрингда жаҳон завол топиб, гирёндир.
Қон тўкса, хунимни олмагум ҳеч кимдан,
Ошиқ бари қон тўкиб, санго қурбондир.
«Сен каби йўқ бўлак бир одил, Оллоҳ…»
Сен каби йўқ бўлак бир одил, Оллоҳ,
Ҳеч бошқа азизни билмас, о дил, Оллоҳ.
Тушди бошимга ғам, қўлимни тутғил,
Додим шуки, додимни қабул қил, Оллоҳ.
«Қошимдан ўшал сарви хиромон кетди…»
Қошимдан ўшал сарви хиромон кетди,
Кўзлардан оёқ остима кўп қон кетди.
Қошимға, келиб раҳмики, қайтмас эрса,
Айлангки ҳисоб – танимдаги жон кетди.
«Кўрсатди юзин бамисли бир моҳ ҳамага…»
Кўрсатди юзин бамисли бир моҳ ҳамага,
Кулгичлари бирла қазди у чоҳ ҳамага.
Маст келдию мажлисга, қиё боқди секин,
Чектирди қиё қарашлари оҳ ҳамага.
«Бил, барча нифоқ, чарх, кийнангда сенинг…»
Бил, барча нифоқ, чарх, кийнангда сенинг,
Жанжал барига сабаб хазийнангда сенинг,
Юлдуз бари қалбаки, ёриб кўксинг оч,
Чин дурлар аён бўлғуси сийнангда сенинг.
«Йўлингда асо-қуруқ таёқ, айт, не керак…»
Йўлингда асо-қуруқ таёқ, айт, не керак,
Йўлингда юрак юрар, оёқ айт, не керак.
Ҳар қанча қоронғу бўлса-да ушбу йўл,
Иймон била равшанки, маёқ, айт, не керак.
«Ҳасратли бу танда дард султон бўлди…»
Ҳасратли бу танда дард султон бўлди,
Дарёи аламга ғарқ ширин жон бўлди.
Ишқинг бу фалак, учиб юрак лочиндек,
Қўнмоққа илож топмади ҳеч, қон бўлди.
«Май била мушки тар лабин очганидир…»
Май била мушки тар лабин очганидир,
Ўйлаш уни кўздан уйқунинг қочганидир.
Сут тўлган идиш чеҳраси, сабз хатти эса
Зулфи – илон сутга заҳар сочганидир.
«Ошиқ бу юрак ёри вафодорсиз хун…»
Ошиқ бу юрак ёри вафодорсиз хун,
У бўлса, керак эмас шароби гулгун.
Умр ёри
