Ишқ ёғдуси. Пахлавон Махмуд

      Оҳ, энди не нафки, вақти таҳсил ўтди,

      Гоҳ у чақин, гоҳ у бўлиб ел, ўтди.

      Таҳсил савобисиз ҳаётим ўйлаб,

      Бир ҳафта икки кўзимдан, оҳ, сел ўтди.

      Мен софи жаҳонман, осмон ҳаққа йўлим,

      Юлдузларини гуҳар деб очғум – ки, қўлим.

      Риндона ўлим янгилик эрмас, чунки,

      Икки жаҳон – қимор, ютуқдир шу ўлим.

      Маърифатингки, чун, хуш оҳанг бўлди,

      Жондин уялди бу юрак танг бўлди.

      Барча гуноҳларим юкин осмоққа

      Тавба отин оёқлари ланг бўлди.

      Зикрингда кўнгил, кўнгиллар фарзонасидир,

      Ҳар сўз бу – калом гул боғининг донасидир.

      Лаблар бу – тилим мисли зикр доираси,

      Бир-ики тиш тасбеҳнинг донасидир.

      Бошдан оёқ қаламману, Ҳақ била мен,

      Тинмай югуриб маънига кирмоқ била мен.

      Мизроб бу тилим бермаги-чун битта садо,

      Минг- минг тиламан кўксини тирноқ била мен.

      Дилдор кўчасида дил ловуллаб ёнади,

      Қонга жигар, жигарга қон чулғанади.

      Кўзим куядир, қопоқ оёғин артса,

      Кўз кўрса уни, куйиб қопоқ тўлғанади.

      Қадринг каби юлдузларинг эй бунча баланд,

      Сендаги мўйлар бари гуёки сипанд.

      Ёв юлдузи қўйғуси сипанд тухми каби,

      Сенга бало йўлини чарх қилгуси банд.

      Лаълинг қошида шаккару қанд касод бўлар,

      Бўйнимда сочинг… энди каманд касод бўлар.

      Чеҳрангни очиб гул каби сен зеб бердинг,

      Оташда куюб, энди… сипанд касод бўлар.

      Зулфингки, нигор, чун, атри аттор бўлди,

      Кўксингда нафас насими гулзор бўлди.

      Тўкдингки, ёшинг, у, мушки тотор бўлди,

      Тан узра теринг Адҳами булғор бўлди.

      Ҳар киши ўз бахтига шай, фахр этади,

      Ҳақ файзи билан нолада най фахр этади.

      Фахр этади бахт гули ишқ боғи аро

      Қул-қул қилибон, шишада май фахр этади.

      Хом ғишт бу нафасни дилдаги доғ пишитар,

      Хом мевани ёз бўйи, ахир, боғ пишитар.

      Пишганки, сафолни хом этар кўз ёшим,

      Оҳим эса хом сафолники, оҳ, пишитар.

      Қошингда

Скачать книгу