китергәннәр сирәк.
Хуш исле матур сиреньнәр
Кыш буе тора күз алдында.
Матурлар күп безнең арада,
Алар синең кебек түгелләр.
Менә бит, нинди көчкә ия сүз,
Вакытында әйтә белсәң.
Сирень гөрләп чәчәк атты,
Уздырды барысын да.
Кеше күңелен күтәрергә дә
Бары тик бер сүз җитә.
Бер – беребезне мактап, канатландырып,
Матур итеп яшик бергә.
Тормышны яратам
Язгы яфракны селкетә җил, өзгәли.
Нык тора яфрак, бирешми.
Көзге яфрак түзә алмый җилгә,
Очып төшә, өзелеп, җиргә.
Яшел яфрак кебек, яшь кеше
Кайдан көч ала?
Картайгач, кешенең көче
Кайда китеп югала?
Сары яфрак кайчандыр
Яшел булганын онытмасын,
Яшел яфрак сары яфракның
Хәлен һәрчак аңласын.
Тормышның әче җилләре безне
Гел урап узсын иде.
Ходайның мәрхәмәтен, изгелеген
Һәрчак күрергә язсын иде.
Әй, тормыш – син сихри дарья,
Бик катмарлы булсаң да,
Мин барыбер яратам сине —
Ишетсен, әйдә, бар дөнья.
Бишек кадагы
Бар бик серле бер кадак,
Өйнең түбә тактасында,
Ул нык күпне күргән
Телсез шаһит барсына.
Менә шул тимер кадакта
Эленеп торды бишек.
Шул бишектә, аллы – артлы,
Без тугыз бала үстек.
Беребез сикереп төшүгә,
Икенчебез урын алган янә.
Бишектә рәхәт йоклауы
Чайкалып акрын гына.
Бишек җыры моңлы булды,
Тыңладык елаудан туктап.
Арыш икмәген чәйнәп,
Чүпрәккә төреп, төйнәп,
Әни авызга каптырган,
Түз балам, елама, берүк,
Чыдам булырга өйрән дип,
Кулына алып урагын,
Басуга эшкә йөгергән.
Икмәкне суырып беткәч,
Ачыгып, тәмам сусап,
Йоклап киткәнбез, арып,
Хәлдән тайгынчы елап.
Ул кадак бар әле дә,
Калдырдык аны истәлеккә.
Үткәнне онытырга ярамый,
Шунсыз юл булмый киләчәккә.
Урман
Язны чак көтеп алдык,
Түземлек беткән иде.
Яз килде икән, димәк,
Яшәргә өмет бар әле.
Безнең йөзләр бүген җитди,
Бик мөһим эшебез бар.
Чыгып киттек урманга,
Яшел витамин җыярга.
Малайлар атлый ашыгып,
