style="font-size:15px;"> Например, c. 1: De hoc quod vetus testamentum novum in doctrina convenienter precessit; c. 2: De hoc quod vetus testamentum eonveniens testimonium est novi; c. 4: De hoc quod pium est anime veritatem inquirere et de studiis cognoscende veritatis (сокращение этой главы начинается с Cod. lat. 14522 Парижской национальной библиотеки); c. 11: De occasione et causa, quare vetus testamentum in grecam linguam sit translatum; c. 12: De distinctione librorum novi testamenti et de causa, quare in eis nihil contineatur, quod non sit recipiendum, et de hoc quod scripture sanctorum expositorum tante non sunt auctoritatis.»
37
Первая глава озаглавлена: «De primis rerum causis earumque differentiis ad alias causas» (fol. 20).
38
Л. 1, п. 2, с. 8: «Auctoritates philosophorum de trinitate. Hermes mercurius. Платон» (л. 23).
39
«Octava partis disputatio circa sapientiam dei tota consistit, que secimdum diversos modos quibus res ei subiecte sunt diversis nuncupatur nominibus sc. scientia et prescientia et aliis que supponuntur» (fol. 84).
40
«Pars nona de voluntate dei disserit» (fol. 101).
41
C 61: An motus temporalis deus capax esse possit (fol. 128); c. 62: An verbum hoc: sum, es, est temporis sit significativum quando dicitur: deus fuit, deus est (fol. 128); c. 63: De intellectu harum locutionum: deus fuit, deus est, deus erit (fol. 128); c. 64: An verum sit deum in tempore presentem esse, quia in omni tempore est (fol. 129).
42
Следует обратить внимание на следующие главы: c. 1: De excellentia forme corporis humani; c. 5: De diversorum opinionibus de hominis compositione habitis; c. 6: Quare anima humana substantia sit incorporea; c. 8: In quibus anima humana maxime distat a corporis natura; c. 9: De ratione immortalitatis anime humane. Главы 10 – 15 посвящены бессмертию человеческой души.
43
«Ipsum namque novum testamentum a ipso incipit mysterio incarnationis. Inquit enim Mattheus: Liber generationis Iesu Christi filii david, filii abrahe. Et bene a generatione Iesu Christi novum testamentum incipit, per quam fit reparatio generis humani. Quare et vetus initium sumpsit a generatione celi et terre, per quam conditum est genus humanum» (fol. 272).
44
«De fide et spe, quae in nobis est, omni poscenti rationem reddere, ut ait Petrus» и т. д. (M., P. L. CLXXVI 41). – «Prompta et sufficiens reddende rationis creditorum scientia» (Cod. Brug. 191, fol. 22).
45
«Fides autem nee ceca est neque coaeta, ut vel non intelligentes credant vel nolentes. Neque istud dico, quin vere dictum sit: crede et intelliges. Nam ad quandam intelligentiam fide pervenitur et non illa intelligentia ad fidem. Est tarnen intelligentia quedam, sine qua ipsa fides non potest a quocumque haberi i. intelligentia verborum, quibus ipsa fides predicatur…… Est enim intelligentia tripartita: una verborum, quibus ipsa fides predicatur, sine qua ipsa fides numquam potest haberi. Est vero altera rei et speciei, circa quam fides numquam potest esse, que in futuro erit, ubi quod credimus videbimus. Alia illa est, de qua nunc agimus et pro qua scriptum est: crede et intelliges. Nam ad intelligentiam credendo pervenitur et non ad fidem intelligendo. Est quippe fides causa cuiusdam intellectus et non ille causa fidei. Hie enim intelligentia appellatur prompta et sufficiens reddende rationis creditorum scientia, quam per fidem quisque meretur. Fides tarnen ipsa quedam illuminatio mentis est ignorantiam infidelitatis expellens…… Non est ergo fides absque eius cognitione quod creditur. Unde id quod omnino ignoratur nulla ratione creditur nee etiäm ab invito aliquo modo fides habetur» (Cod. Brug. 191, fol. 22). – Сокращенный вариант этого текста приводится в Cod. lat. 14522 Национальной библиотеки, лист 8: «Fides autem nee ceca est nee coaeta, ut vel non intelligentes credant vel nolentes. Neque istud dico, quin vere dictum sit: crede et intelliges. Est enim intelligentia tripartita. Una verborum, quibus ipsa fides predicatur et sine qua non habetur, alia rei et speciei, cum qua fides esse non potest, que in futuro erit, ubi quod credimus videbimus, alia est, de qua nunc agimus et pro qua scriptum est: crede et intelliges, que est prompta et sufficiens reddende rationis creditorum scientia, quam per fidem quisque meretur. Fides tarnen ipsa est quedam mentis illuminatio ignorantiam infidelitatis expellens».
46
«Suscepti operis propositum, cuius intentio est docere ea, per que loca sacre scripture obscuriora intelligentie minus capaciura aliquatenus evidentiora fiant» (Cod. 297 Innsbruck, fol. 46).
47
«Quantum valui certificavi et a dubitatione quantum potui absolvi» (ibid. fol. 91).
48
L. 1, p. 9, c. 65: «Quod ille expositiones, quas quidam faciunt de hac auctoritate: deus vult omnes salvos fieri non adimunt locum questioni de inexpletione voluntatis dei proposite»; c. 66: «Quod non convenienter hanc auctoritatem exponant: deus vult omnes homines salvos fieri qui eam ita exponunt: deus approbat, quod omnes salvi sint»; c. 67 и c. 68 отвергают толкование velle = consulere и precipere; c. 69: «Quod quorumdam catholicorum doctorum expositione ostendi potest hanc vocem „vult“ in hac auctoritate: deus vult omnes salvos fieri proprie positam» (ibid. fol. 16—17).
49
«Quam inefficax illa sit quorumdam ratio* (ibid. fol. 18). «Quam frivola sit nee auditu digna quorumdam ratio» и т. д. (ibid. fol. 29). «De eulpabili responsione» и т. д. (ibid. fol. 57).
50
«Locutiones sacre scripture Uli rationi dialecticorum subiecte non sunt, qua reprehendunt locutionem, in qua vox omnis harum significationum cum verbo eiusdem numeri copulatur» (Cod. 297 Innsbruck, fol. 20).
51
«Queritur ergo, an perfecti an imperfecti creati sunt (sc. angeli). Ad huius interrogationis responsionem faciendam distinguendura est, quibus modis perfectum et imperfectum dici soleat» (ibid. fol. 57).
52
«Huius autem questionis solutio non solum presentem questionem absolvit a dubitatione, verum etiam omnes supra positas. Nam ab una sola radice totum quod superius quesitum est originem ducit, qua eradicata nihil dubitationis remanebit» (ibid. fol. 36).
53
Ibid. fol. 132
