pewne, które w kamienicy bylo, tj. naprzód kamieni bialych wielkich, jako drzwi kilka sztuk mularzowi jednemu na ul. Zydowską. Marmuru 3 sztuki, kazda osobno bardzo wielkich´, na których byly osoby cale wyryty, trumnę marmurową wielkąi piąty kamien bialy na którym takze byla osoba bialoglowska cala, to przeda p. Jastrząbkowi mularzowi za Nową bronę…» Цит. по: Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 47.
175
Ibid. S. 63f.
176
Tomkiewicz W. Organizacja twórczości i odbiorczości w kulturze artystycznej polskiego Odrodzenia. S. 366.
177
Из источников следует, что его убийцей был итальянец: «Bartholomeus Berrecci Florentinus regis Poloniae Sigismundi primi murator castri Cracoviensis et capelle assumpcionis beate virginis in castro Cracoviensi, interfectus fraudulenter per unum Italum ex invidia, […] sepultus ad Corpus Christi, anno domini 1537 die mensis Augusti. Ubi et epitaphium est: Hic jacet Bartholomeus Berrecci, Florentinus, regie majestatis architector, multis virtutibus, litteris et variis artibus mechanicis ornatus» (Monumenta Poloniae historica. Bd. 3. Annales Sanctae Crucis. Р. 114; Sokolowski M. Die italienischen Künstler der Renaissance in Krakau. S. 414f).
178
«Ut cunctorum hominum Sigismondum Fama loquatur / Virtute et meritis praesti sit ipse suis / Illius ut laudes ne marmora muta silerent / Effecit tua nunc Bartholoae manus» (Um die Glorie Sigismunds zu verbreiten / und seine Verdienste und Virtute / der tote Marmor soll nicht schweigen / das hat die Hand Bartholos vollbracht) (Sokolowski M. Die italienischen Künstler der Renaissance in Krakau. S. 418).
179
Kalinowski L. Treści artystyczne i ideowe Kaplicy Zygmuntowskiej // Studia do Dzieje Wawelu. 1960. № 2. S. 1–129; Idem. Die Sigismundkapelle im Waweldom zu Krakau // Polen im Zeitalter der Jagiellonen 1386–1573. Ausst. Kat. Schallaburg 1986. Wien, 1986. S. 135–136; Bredekamp H. Herrscher und Künstler in der Renaissance Ostmitteleuropas // Diffusion des Humanismus. Studien zur nationalen Geschichtsschreibung europäischer Humanisten / Hg. v. Johannes Helmrath, Ulrich Muhlack und Gerrit Walther. Göttingen, 2002. S. 250–280.
180
Labuda A.S. Der Künstler im Osten um 1500. Ansichten und Forschungsmodelle // Die Jagiellonen. Kunst und Kultur einer europäischen Dynastie an der Wende zur Neuzeit / Hg. v. Dietmar Popp und Robert Suckale. Nürnberg, 2002. S. 19–25.
181
Ibid. S. 24.
182
О социальном положении художников в Италии см.: Roeck B. Spiritualismus und Groteske. Religiosität, Lebenswelt und Kunst eines Goldschmiedes des 16. Jahrhunderts // Zeitschrift für Kunstgeschichte. 2007. № 70/1. S. 69–88; Roeck B. Kunstpatronage in der Frühen Neuzeit. Studien zu Kunstmarkt, Künstlern und ihren Auftraggebern in Italien und im Heiligen Römischen Reich, 15–17. Jahrhundert. Göttingen, 1999; Warnke M. Hofkünstler. Zur Vorgeschichte des modernen Künstlers. Köln, 1996; Arte, commitenza ed economia a Roma e nelle corti del Rinascimento / Ed. by Arnold Esch und Christoph L. Frommel. Torino, 1995; Conti A. Die Entwicklung des Künstlers // Italienische Kunst. Eine neue Sicht auf ihre Geschichte. München, 1991. Bd. 1. S. 93–231; Esch A. Über den Zusammenhang von Kunst und Wirtschaft in der italienischen Renaissance. Ein Forschungsbericht // Zeitschrift für Historische Forschung. 1981. № 8. S. 170–222; Baxandall M. Painting and Experience in Fifteenth Century Italy, A Primer in the Social History of Pictorial Style. Oxford, 1964.
183
Schulz A.M. Giammaria Mosca called Padovano. A Renaissance Sculptor in Italy and Poland. Appendix II. Cat. № 25.
184
Ibid. Текстовая часть. S. 108f.
185
Tomkiewicz W. Organizacja twórczości i odbiorczości w kulturze artystycznej polskiego Odrodzenia. S. 357. Zum Themenkomplex Ruhm und Memoria siehe; Kowalczyk J. Triumf i sława wojenna «all’antica» w Polsce w XVI w. // Renesans. Sztuka i ideologia. Warszawa, 1976. S. 293–347.
186
Tomkiewicz W. Organizacja twórczości i odbiorczości w kulturze artystycznej polskiego Odrodzenia. S. 358.
187
Zlat M. Nobilitacja przez sztukę – jedna z funkcji mieszczańskiego mecenatu w XVI i XVII w. // Sztuka miast i mieszczaństwa XV–XVIII wieku w Europie Środkowowschodniej / Отв. ред. Jan Harasimowicz. Warszawa, 1990. S. 77–102.
188
Tomkiewicz W. Organizacja twórczości i odbiorczości w kulturze artystycznej polskiego Odrodzenia. S. 358; со ссылкой на: Petrycy S. Oekonomiki Aristotelesowej… ksiag dwoje (Экономия Аристотеля…: В 2 кн.). Kraków, 1618. S. 132.
189
Tomkiewicz W. Organizacja twórczości i odbiorczości w kulturze artystycznej polskiego Odrodzenia. S. 368.
190
Barycz H. Italofilia e italofobia nella Polonia del Cinque- e Seicento. По поводу стереотипов см. обзор источников: Tygielski W. Włosi w Polsce XVI–XVII wieku. S. 483–565.
191
Tomkowicz S. Przyczynki do historii kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku. S. 80.
192
Речь идет о трактате Габриэля Кращиньского в стихотворной форме «Taniec Rzeczypospolitej Polskie» цит. в: Tygielski W. Włosi w Polsce XVI–XVII wieku. S. 541–546.
193
Wagner-Rieger R. Die Renaissancearchitektur in Österreich, Böhmen und Ungarn in ihrem Verhältnis zu Italien bis zur Mitte des 16. Jahrhunderts // Arti i artisti. Como, 1959, Bd. 1. S. 457–481, здесь S. 466. О комасках: Strnad A.A. Die Rezeption der italienischen Renaissance in den österreichischen Erbländern der Habsburger // Die Renaissance im Blick
