de izledim hayvanı. Karınca betonun köşesinden aşağı indi, kayboldu. Sigaramdan bir nefes daha alıp ayağımın altında söndürdüm. Bekledim.
Eliyle gözünden inen bir damlayı sildi Haslet amca. Elini yeleğine sildi sonra. Bana baktı.
“Yoktu galiba,” dedi. “Zaten ortalığa fazla bakamadım o telaşla. Bir oğlana, bir hatuna…”
“Tamam,” dedim. “Sonra?”
“Haydar geldi,” dedi. “Telaştan düştü adam. Az biraz kendimize gelince Haydar polisi aradı.”
Saçma bir soru sormanın zamanıydı.
“Ambulans çağırdınız mı?”
Haydar dayanamadı artık. Atıldı onu engellememe izin vermemek için aceleyle.
“Ben yokladım,” dedi. “Olan olmuştu. Ruhunu teslim etmişti çoktan Yılmaz oğlum. Bakmaz mıyım!”
“Yarası nasıldı?” dedim Haslet amcaya. “Bakabildiniz mi?”
“Tabanca,” dedi Haslet amca. “Baktım elbet. Küçük bir tabanca… Az çok anlarım meretten. Yakından sıkmış. Yılmaz davranmamış bile. Kafası yastıktaydı.”
“Tek kurşun?”
“Evet, öyleymiş,” dedi Kör Haydar. Sustu sonra.
“Bir şey duymadınız mı o an?” dedim. “Evin içinde?”
Haslet amcanın gözleri bu kez bir başka karıncanın peşindeydi. Karınca telaşla bir öncekinin yolundan ilerleyip kayboldu.
“Yılmaz’ın odası evin içinde değil,” dedi sanki biz orada yokmuşuz gibi alçak bir sesle. “Üst katta. Kapısı arkadan. Fakülteye kaydolduğunda, ona bir oda falan yapalım dediğimizde ayrı kapı istemişti. Teyp meyp çalardı, aşağıdan duyulmazdı.”
“Kapı?” dedim.
Duruşunu değiştirmeden cevap verdi Haslet amca.
“Kazadan beri kapısını kitlemiyorduk,” dedi. “Açıktı. Anası, Esra, kolayca girip çıksın diye. Seslenince falan. Yemek, çay…”
“Ama tabanca patlayınca…”
Kafasını sağa sola salladı üst üste.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
