жігіттен саспады.Бойын ашу басқаны,
Ақбоз атпен ұмтылып
Бес жігітті атынан
Жұлып-жұлып тастады.
Бес жігіт күні тарылды,
Қол қусырып бағынды.
«Өзің біл, – деп, – ағатай!»
Ер Нарқызға жалынды.
Қаһарман қыз сөйледі,
– Бері қараңдар, ей! – деді.
Бəріңде де ақыл бар,
«Қой қорықса, ешкіні
«Апа» дейтін нақыл бар.
Қызды ағалап жалынған
Ылғи, – дейді, – «батырлар»!
Білемісің, жігіттер,
Адасып айтқан сөзіңді?
Адыраңдап келдіңдер,
Аңғармай-ақ өзімді.
«Ағатай» деп айтпасаң,
Ояр едім көзіңді.
Не десем де бағындың,
Бағынып, маған жағындың.
«Апатай» деп айта алмай,
«Ағатай» деп жалындың.
Байқадыңдар затымды,
Білмедіңдер атымды.
Хандарыңа айтыңдар
Көрдік деп бір ақынды,
Ақын емес, батырды…
Оған қалай теңейді,
Сонау тазша қатынды?!
Əуре болмай қайтыңдар,
Мініңдер де атыңды!
– «Мінген аты жараған,
Қаса арғымақ шын жүйрік,
Сағағынан үзіліп,
Басы көкке қараған.
Бізді көріп ырғытты,
Құс дер еді оны адам.
Шапқан сайын үдеді,
Күдірден күдір асқанда,
Біздің мінген тұғырлар
Болдырып жолда жүрмеді.
Ілесіп көрдік қарасын,
Кім екенін біле алмай,
Болжай алмай шамасын.
Əрлі-берлі шапқан соң,
Көрсетпей кетті қарасын.
Жүйрікке не амал қыласың?
Əдейі өткен кісі екен,
Атының біліп шамасын.
Осыған ханым нанасың!»
Деді осылай бес жігіт,
Ханның келіп алдына.
Нанды Мəмбет, жігіттің
Сөзіне құлақ салды да.
«Нөкерлерім, сырласым,
Таң қаламын, ғажап жан
Ол не қылған өктем» деп,
«Алдиярым айтпай алдымнан,
Жолымнан өтіп кеткен» деп.
«Хан əмірі өктем» деп,
«Талай сондай қашқынға
Əмірім менің жеткен» деп,
Ашуланды Мəмбет хан
Ақбоз атты жолшыға
Кіжінді «адам неткен?!» деп.
Бұйрық берді хан сонда:
«Көк аттыны бағыңдар,
Көк ат мінген адамды,
Жібермей ұстап алыңдар.
Көк аттыдан қорланып,
Қапа болған шағым бар.
Қайрылмай кеткен адамға
Өткізетін зəрім бар.
Бүгін қашып кеткенмен,
Ертең алар арьш бар!..»
Мəмбет жарлық салады,
Жасауылдар жарлығын
Дереу қабыл алады.
Жолаушы мен жортушы
Жүрер жолдың торабын
Жасауылдар бағады.
Көк аттылар кездессе,
Ханға айдап барады.
Тергеп жауап алады.
Жауап берген көктіге
Ылғи дүре соғады.
Бейнет шегіп талайы
Жылап кетіп барады.
Жасауылдар жалаңдап,
Қарауыл тағы қарады.
Көк ат мініп
