Нарқыз. Нұрпейіс Байғанин

      Жалғыздық түсіп қазір мен

      Қайырсыз ханнан ығысып,

      Көріп жүрмін қысымды.

      ұлы жиын той, аста

      Күреске түссем белсеніп,

      Жиылған көрер сұсымды».

      Осыны Нарқыз ойлайды.

      Көңілінде жігер, қайраты

      Асқан сайын Нарқыз да

      Бұл талабын қоймайды.

      Жақын күнде жиын, ас

      Тап бұл жылы болмайды.

      Малы семіз, халық шат,

      Аман шығып сол қыстан,

      Келесі жаз болғанда

      Көп дəулетке көңіл мас.

      Күзінде өлген Жарлығас,

      Осы байдың асына

      Сауын айтып халыққа

      Бермек болды сыйын-ас.

      Ас бермек елге санат-ты,

      Əркімдер атын жаратты.

      Астың күні жеткенде,

      Бəйбішелер байсалды

      Бай асына саба артты.

      Алшын, Жаппас, көп Шекті

      Он екі ата Байұлы

      Жолдың шаңын боратты.

      Ел билеген би, болыс

      Ас беретін мырзаға

      Ата жолы осы деп

      Шəйіге жамбы орапты.

      Орнаған дəулет шағымда

      Қызметімді көрсін деп,

      Жағалбайлы, Жетіру

      Ат шаптырған еліне.

      Келсін деп оған тағы да

      Тама менен Табынға,

      Рамазан, Төлеуге,

      Кердері мен Керейтке,

      Ат жетер жердің шегіне,

      Он алты болыс еліне

      Аян болған ас екен.

      Көлдей қымыз шалқыған,

      Ішкен адам мас екен.

      Жүйріктерді санаса,

      Бес жүз сексен ат екен.

      Балуан келді одан көп,

      Асқа тіккен бəйгесін

      Сонда жығып алам деп.

      Ат пен түйе бəйгеге

      Күшімді бір салам деп…

      Келді балуан əр жерден,

      Айтса мақтау сиярлық

      Сандақтары əр елден.

      Осы ас көпке даң болды,

      Асқа сойған көп малдан

      Аққан өзен қан болды.

      Бұрын-соңды көрмеген

      Талай адам көрісті,

      Есен, сəлем берісті.

      Ас қызығы ұласты,

      Арада неше күн асты.

      Ат жаратып келгендер

      «Ат шаптыр» деп шуласты.

      Ат айдайтын көмбені

      Бəлен жерден шапсын деп

      Ас басқарған мырзаның

      Айтқан сөзін жөн көрді…

      Салтанатты жүргені,

      Астына ақбоз мінгені;

      Неше тұрлі асыл зат

      Мақпал, жібек кигені;

      Ер мүсінді, сүйкімді,

      Жүргені жұрт түйдегі;

      Құрбысынан мінезі өр,

      Үсті-басы сары ала,

      Балағында алтын зер.

      Дөңгелек жүз, көрікті,

      Шашын түйіп төбеге

      Баса киген бөрікті;

      Түрме белбеу белінде,

      Кім екенін білдірмей

      Нарқыз асқа келіпті.

      Ас үйлерін тіккен жер

      Ұлы Жемнің саласы,

      Қалың жыңғыл ағашы.

      Айғараның ақшаты,

      Саралжынның сағасы.

      Асқа келген көп адам,

      Жөңкіле қырға

Скачать книгу