vurdu bağ – bağatı,Barımızı yığan yerdə.
Ürəyimiz qaxac oldu,
Hansı dərdə əlac oldu?
Yollarımız tıxac oldu,
Bir az yağış yağan yerdə.
Çaqqallar verdi səs – səsə
Şirin səsi batdı nəsə…
Qartallar düşdü qəfəsə,
Qıy vurur sağsağan yerdə.
Qış qapını gəlib kəsdi,
Yağış yağdı, külək əsdi…
Sobadan gəlmədi isti,
Tüstü bizi boğan yerdə.
Çox eləmə haray, Vahid,
Uçub gedir saray, Vahid…
Bir daş doğaydı ay Vahid,
Anan səni doğan yerdə
Mükafatın yekəsİ
Əgər şair qələm alsa əlinə,
Demək, gəlib sazın, sözün vədəsi.
Nəğmə qoşub bir gözəlin telinə,
Bülbül kimi ötəsidir, ötəsi…
Mənim bağım nə solar, nə talanar!
Sarmaşıqlar sarı – sarı sallanar,
Yar nazlanar, gül bağını dolanar,
Mən olaram doqqazında bitəsi.
Yer böyükdü, hər tərəfdə varam mən,
Atəşəm mən, alovam mən, nuram mən;
Gərək burda elə dəsgah quram mən,
Baxıb yana Amerika qitəsi…
Çağır Vahid, dostlarını danışdır,
Şux misralar taleyinə naxışdır…
Söz bitdimi, qopub gələn alqışdır
Mükafatın ən azmanı, yekəsi…
Nüvədİyə Üştübündən baxan dost…
Nüvədiyə Üştübündən baxan dost,
Gözlərinin didəsinə qurbanam.
Düşmənlərə əsir olan bu kəndin
Xəzan düşən vədəsinə qurbanam.
O yamaclar ürəyimi oxlayır,
Güllərini yağı düşmən qoxlayır…
Mənim ayaq izlərimi saxlayır,
Dərəsinə, təpəsinə qurbanam.
Nüvədi kəndi
Qulağıma dərdli gəlir avazı,
Qismətimdən necə olum irazı,
Mənsiz axıb yorğun düşən Arazın,
Dalğasına, ləpəsinə qurbanam.
Bir addımdı bu tayımdan o taya,
Namərd düşmən hasar çəkib araya…
Qanad açıb qonaydım bir qayaya,
Kəkliklərin nəğməsinə qurbanam.
Vətən, Vətən həsrətindən dağlıyam,
Vahidinəm, əli – qolu bağlıyam,
Bəlkə sənə ürəyimi yolluyam?
Həzin, həlim nəfəsinə qurbanam!
Bİşmİşİk
Şair Adil Cəfakeşə həsr edirəm
Cəfakeşik, səfakeşik əzəldən,
Bir ananın qucağında bişmişik.
Dədəm Qorqud yurdumuza ad qoyub,
Dədə Qorqud ocağında bişmişik.
Söz bağında gül əkmişik təzə – tər,
Yoxlayırıq, qoxlayırıq hər səhər…
Gül üstünə səpələnən zərdi, zər,
Butasında, saçağında bişmişik.
Saz çalınır, nəğmə deyir dodaqlar,
Gah allanır, gah nurlanır yanaqlar…
Haqdan yanır bizim eldə çıraqlar,
Sarı Aşıq işığında bişmişik.
Sən də Vahid bu işıqla alış, yan!
Bəxtəvərdi özünə dost qazanan…
Laçınımdan Ağdamacan uzanan
Al – əlvan göy qurşağında bişmişik…
Bİr fəqİr şaİrəm…
Bir fəqir şairəm, hərdən yazıram,
Dünyanın dolaşıq kələflərindən.
Hər gün imtahana çəkir İlahim,
Məni çəkindirir çox nəflərindən…
Qartal tək səmada süzməyim gəlir,
Dərin dəryalarda üzməyim gəlir…
Hərdən özümdən də bezməyim gəlir,
Sıxılıb ömrümün çox səhvlərindən.
Köhnə günahlarım düşəndə yada,
İndidən alışıb yanıram oda…
Ay Vahid, payızım gətirir səda,
Qərib durnaların köç səflərindən…
Sevda ram elədİ çox asan mənİ
Neçə ustadlardan dərsimi aldım,
Dərsini bitirən adam san məni…
Əlifdən başladım, leylidə qaldım,
Sevda ram elədi çox asan məni.
Qatladım kitabı qoydum bir yana,
Dedim, nəzər salım qoca cahana,
Baxmaqla nə səmər gələr insana?
Qınadı, danladı çox insan məni.
Dedim zikirdədir elmin açarı,
Oldum bir qəribə eşqin düçarı;
Gözlülər görməsin mən tək naçarı,
Nə dinən görmədi, nə susan məni.
Təbim bəxş elədi mənə çox kəlam,
Tikildi əlimlə neçə söz qalam.
İnana bilməzdim düzlərdə qalam,
Olmazdı dərd yıxan,
