Название:
Автор:
Жанр:
Серия:
Издательство:
Bogusława Bagsika i Andrzeja Gąsiorowskiego, byłych właścicieli spółki Art–B, oskarżonych o zagarnięcie ponad 400 mln zł metodą tzw. oscylatora. Wniosek został odrzucony, gdyż obaj biznesmeni uzyskali izraelskie obywatelstwo. Bagsik został zatrzymany w czerwcu 1994 r. w Szwajcarii, a w lutym 1996 r. przekazany Polsce. W październiku 2000 r. został skazany na 9 lat więzienia, ale w maju 2004 r. przedterminowo go zwolniono. Gąsiorowski pozostaje w Izraelu.Maj 1992w Polsce złożył wizytę prezydent Izraela Chaim Herzog.Listopad 1992minister Krzysztof Skubiszewski przebywał z wizytą w Izraelu.Kwiecień 1993w obchodach 50. rocznicy wybuchu powstania w getcie uczestniczyli m.in. premier Izraela Icchak Rabin i wiceprezydent USA Albert Gore. W związku z groźbą bojkotu obchodów przez środowiska żydowskie papież Jan Paweł II w liście poprosił siostry karmelitanki o przeniesienie się do nowej siedziby na terenie Oświęcimia.Lipiec 1993po wydaniu rozporządzenia przez watykańską Kongregację ds. Zakonnych siostry karmelitanki przeniosły się do nowej siedziby.Sierpień 1993ambasadorem Izraela w Warszawie został Gerson Zohar.Styczeń 1994w Polsce przebywał z wizytą przewodniczący Knesetu Szewach Weiss.Styczeń 1994w „Gazecie Wyborczej” ukazał się artykuł Michała Cichego „Polacy–Żydzi: czarne karty Powstania”, oskarżających powstańców z AK i NSZ o mordowanie Żydów uratowanych z getta. Po kilkunastu latach Cichy, zwolniony z „GW”, przyznał, że publikacja tego artykułu była błędem.Maj 1994minister obrony narodowej Piotr Kołodziejczyk złożył wizytę w Izraelu. Ministerstwa obrony Polski i Izraela zawarły porozumienie w sprawie dwustronnej współpracy w dziedzinie obronności.Sierpień 1994w warszawskim MSZ odbyły się polsko–izraelskie konsultacje polityczne.Grudzień 1994delegacja Sejmu RP z marszałkiem Józefem Oleksym i wicemarszałkiem Józefem Zychem złożyła wizytę w Izraelu.Styczeń 1995premier Waldemar Pawlak przyjął delegację izraelskiego Knesetu z przewodniczącym Szewachem Weissem na czele.Kwiecień 1995ośmiu najbardziej wpływowych kongresmanów USA, m.in. przewodniczący Izby Reprezentantów Newt Gingrich i przywódca Republikanów w Senacie Robert Dole, wystąpiło z listem, w którym zagrozili, że „ociąganie się przez kraje Europy Wschodniej ze zwrotem mienia żydowskiego może spowodować pogorszenie ich stosunków z Waszyngtonem”.Maj 1995minister spraw zagranicznych Władysław Bartoszewski złożył wizytę w Izraelu, gdzie uczestniczył w obchodach 50. rocznicy zakończenia II wojny światowej. Minister powiedział m.in.: „Dzisiejsi studenci będą za dziesięć czy piętnaście lat posłami, ministrami, dyrektorami i oni będą określać życie polskie, a nie ta ciemnota, gdzieś tam na zapadłej prowincji, która opowiada jakieś głupstwa, a która dobrze czytać i pisać nie umie. Ci nie będą odgrywać roli bezpośredniej w życiu politycznym, a ci studenci będą odgrywali tę rolę”. Bartoszewski pochwalił się też, że jest „jedynym ministrem na świecie, który jest honorowym obywatelem Izraela. Wasz ambasador w Wiedniu, jak się dowiedział o mojej nominacji, powiedział: »Nad Jordanem zdarzają się cuda. Izrael nie istnieje jeszcze 50 lat, a już ma naraz dwóch ministrów spraw zagranicznych«”.Czerwiec 1995„Gazeta Wyborcza” zaatakowała ks. Henryka Jankowskiego, proboszcza gdańskiej bazyliki św. Brygidy, za homilię wygłoszoną w obecności prezydenta Wałęsy, w której powiedział, że do dekoracji Grobu Pańskiego (symbolizującej — jego zdaniem — siły niszczące Polskę) nie włączył gwiazdy Dawida, gdyż „jest ona wpisana w symbole swastyki i sierpa i młota”. Z atakami na ks. Jankowskiego wystąpili m.in. przewodniczący Światowego Kongresu Żydów Edgar Bronfman oraz inne organizacje żydowskie z USA i Polski, izraelskie MSZ, a także liderzy SdRP, UW i UP.Sierpień 1995w Polsce przebywał z wizytą przewodniczący izraelskiego Knesetu Szewach Weiss.Wrzesień 1995ambasadorem RP w Izraelu został Wojciech Adamiecki, były dziennikarz „Gazety Wyborczej” i „Tygodnika Powszechnego”.Październik 1995w warszawskim MSZ odbyły się polsko–izraelskie konsultacje polityczne. Delegacjom przewodniczyli wiceministrowie spraw zagranicznych: Robert Mroziewicz i Eli Dayan.Listopad 1995premier Józef Oleksy reprezentował Polskę na pogrzebie zamordowanego premiera Izraela Icchaka Rabina.Styczeń 1996zawarto umowę o współpracy pomiędzy Główną Komisją Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu a Instytutem Yad Vashem w Jerozolimie.Styczeń 1996nowy minister spraw zagranicznych Dariusz Rosati wystąpił do Światowego Kongresu Żydów z prośbą o przebaczenie za tzw. pogrom kielecki z 1946 r., oświadczając: „Jest nam wstyd za to, że Polacy dokonali tej zbrodni”.Kwiecień 1996nowojorski rabin Israel Singer oświadczył, że Światowy Kongres Żydów „przeprowadzi wkrótce międzynarodową kampanię propagandową, która zmusi rząd Polski do zwrotu mienia zagarniętego Żydom podczas II wojny światowej”. Dodał, iż kraje, które nie załatwią natychmiast tej sprawy, będą „publicznie atakowane i upokarzane”.Kwiecień 1996grupa pod wodzą Bolesława Tejkowskiego zorganizowała legalną manifestację na terenie byłego obozu w Auschwitz–Birkenau. Wywołało to protesty środowisk żydowskich w wielu krajach. Rząd Cimoszewicza wydał oświadczenie, w którym wyraził „głęboką dezaprobatę dla naruszania powagi miejsca” oraz potępił „hasła i działania noszące cechy rasizmu, antysemityzmu i nietolerancji”.Kwiecień 1996po protestach środowisk żydowskich wojewoda bielski Marek Trombski wydał decyzję o wstrzymaniu budowy przez spółkę „Maja” centrum handlowego koło b. obozu koncentracyjnego. We wrześniu 1997 r. prezes spółki Janusz Marszałek otrzymał od wojewody 169 tys. zł odszkodowania za unieważnienie zgody władz miasta na tę budowę, a w 2002 r. wygrał pierwsze wybory na prezydenta Oświęcimia i sprawował urząd do 2010 r.Kwiecień 1996zawarto umowę o współpracy pomiędzy Główną Komisją Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu a Muzeum Pamięci Holocaustu w Waszyngtonie.Lipiec 1996odbyły się obchody 50. rocznicy tzw. pogromu kieleckiego. Premier Włodzimierz Cimoszewicz w swoim wystąpieniu „głęboko” ubolewał „z powodu wszystkiego, w czym kiedykolwiek Polacy zawinili wobec Żydów” i „szczerze” za to przepraszał. Cimoszewicz zaprosił na te uroczystości laureata Pokojowej Nagrody Nobla Elie Wiesela, który zażądał usunięcia krzyży z terenu byłego obozu Auschwitz–Birkenau.Sierpień 1996w dzienniku „New York Times” ukazał się artykuł Yaffy Eliach, w którym oskarżyła żołnierzy AK o wymordowanie Żydów w Ejszyszkach na Wileńszczyźnie w październiku 1944 r. Wśród zamordowanych miała być jej rodzina. Okazało się jednak, że ojciec Yaffy Eliach był oficerem NKWD, zaś akcja AK dotyczyła rozbicia placówki NKWD w Ejszyszkach.Październik 1996rząd Cimoszewicza przyjął „Oświęcimski strategiczny program rządowy”, zakładający m.in. „uporządkowanie i zagospodarowanie strefy ochronnej wokół Państwowego Muzeum Auschwitz–Birkenau”. W programie zapisano, że „prace związane z modernizacją i remontem adaptacyjnym obiektów kubaturowych prowadzone powinny być wg zaleceń Prezydium Międzynarodowej Rady przy Państwowym Muzeum z dnia 30 kwietnia 1996 r.”. Prezydium postulowało wstrzymanie budowy centrum handlowego przez spółkę „Maja”, wykup tego terenu przez skarb państwa oraz jego adaptację dla potrzeb Muzeum z przeznaczeniem na kompleksowe centrum obsługi turystów.Styczeń 1997Włodzimierz Cimoszewicz jako pierwszy polski premier złożył oficjalną wizytę w Izraelu, gdzie został ostro zaatakowany przez pochodzących z Polski Żydów. Przewodniczący Światowej Federacji Żydów z Polski Aleksander Klugman zażądał: „Polska musi wyraźnie powiedzieć, że nie zamierza odnosić korzyści materialnych z hitlerowskiej zbrodni ludobójstwa”. Cimoszewicza próbował bronić towarzyszący mu Marek Edelman, którego jednak wykrzyczano: „Przyjechał pan nas tu pouczać? My chcemy rozmawiać z premierem, a nie z panem”.Luty 1997Sejm uchwalił ustawę o stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich, która zakładała, że na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin wszczyna się „postępowanie regulacyjne” dotyczące przeniesienia na rzecz którejś z 9 gmin żydowskich lub Związku Gmin własności nieruchomości przejętych przez państwo, które w dniu 1 września 1939 r. były własnością gmin żydowskich działających na terytorium RP, jeżeli znajdowały się na nich cmentarze żydowskie, synagogi albo budynki stanowiące uprzednio siedziby gmin żydowskich lub służące celom kultu religijnego, działalności oświatowo–wychowawczej i charytatywno–opiekuńczej (na Ziemiach Zachodnich i Północnych za datę graniczną uznano 30 stycznia 1933 r.). Postępowanie przeprowadza komisja złożona z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez ministra spraw wewnętrznych i administracji oraz Zarząd Związku Gmin. Do komisji wpłynęły 5544
