Bóg jeden wie co. Przypuszczał, że przy odrobinie szczęścia uda mu się przekonać konwojentów, by wyciągnęli pomocną dłoń. Potem zamierzał skorzystać z okazji, by przekazać wiadomość Chyłce.
Funkcjonariusze jednak szybko uświadomili mu, że nie interesują ich jakiekolwiek rozmowy. A przynajmniej tak Kordian wniósł po niezbyt zawoalowanej komendzie „zamknij pierdolony ryj”. W drodze na Mokotów już się nie odezwał.
Na miejscu podał wszystkie dane, dopełnił formalności, a potem odebrał wyprawkę. Odzieży nie dostał, najwyraźniej uznano, że to, co ma na sobie, nie uzasadnia przydziału.
– Niech pan da spokój… – zaapelował do klawisza.
Strażnik leniwie omiótł go wzrokiem.
– Mnie to wygląda na porządne ciuchy – ocenił.
– Zbyt porządne.
Mężczyzna uniósł brwi i uśmiechnął się.
– Zbyt porządne na miejsce takie jak to? No, no… wywyższamy się już na samym początku?
– Miałem na myśli, że będę odstawać od reszty.
– A więc wywyższamy.
– Nie – odparł stanowczo Kordian. – Ale na pewno nie spojrzą na mnie jak na…
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
