jutro zamierza pani stąd wyjść.
Słucham?
Jutro rano, co jeśli panią zobaczą?
A skąd mam wiedzieć. Coś wymyślę. Że zaciągnął mnie pan tu wieczorem, a rano zniknął z moją portmonetką. Coś w ten deseń.
Bardzo miło z pani strony.
Do usług.
W rzeczywistości w ogóle mnie to nie obchodzi.
Naprawdę?
Naprawdę.
Czyli udaje pan?
Co udaję?
Człowieka, którego obchodzi, co o nim myślą w hotelu. Kretyna.
Nie, taki jestem. Późno już.
Niech pan przestanie, żartowałam, nie sprawię panu kłopotu, nikt mnie nie zobaczy, jedyne, co potrafię robić, to niepostrzeżenie opuścić hotel, proszę mi wierzyć. Żartowałam tylko.
Nie o to chodzi.
A o co?
O nic. Późno już.
Na co?
To nieistotne.
Czy ta sprawa z pracą jest naprawdę taka ważna?
Już dawno nie powinno mnie tu być. Ale nie potrafiłem wstać z fotela.
Może pan nie chciał.
Może. Choć to by było skrajnie nielogiczne u kogoś takiego jak ja.
Nigdy nie robi pan nic nielogicznego?
Nie.
Żadnego błędu?
Wiele, ale nie są nielogiczne.
To coś zmienia?
Oczywiście.
Proszę podać przykład.
Jest jeden, idealny, sprzed niedawna, ale proszę mi wierzyć, to nie jest dobry moment, żeby o nim mówić.
Uśmiechnął się pan.
Słucham?
Uśmiechnął się pan po raz pierwszy od chwili naszego poznania. Ma pan piękny uśmiech.
Dziękuję.
Powinien pan się częściej uśmiechać, uśmiech dodaje panu melancholii, która podoba się kobietom.
Czyżby mnie pani podrywała?
Hola, hola!
Przepraszam, to tylko żart.
Żart. Mam nadzieję, że stać pana na więcej.
Tak, stać mnie na więcej, ale nie dziś w nocy, przykro mi.
A co jest nie tak z dzisiejszą nocą?
Że jest niewłaściwa.
Siedzi pan w pokoju z nagą kobietą w łóżku, rozmawiamy sobie, co więc jest nie tak, z wyjątkiem godnego pożałowania braku alkoholu, rzecz jasna?
Gdzieś tu powinien być barek.
Co znaczy, że „gdzieś tu powinien być”? Od szesnastu lat przyjeżdża pan do tego hotelu i nigdy pan nie poszukał barku?
Nie.
Wariat z pana.
Rzadko piję.
A woda? Nigdy nie naszła pana ochota na szklankę wody?
Zazwyczaj noszę ją przy sobie.
Jezu, wariat z pana. Niech pan będzie tak miły i znajdzie mi ten cholerny barek. Zazwyczaj stoi pod telewizorem.
Rzeczywiście, to miejsce wydaje się najbardziej logiczne.
Najbardziej logicznie byłoby przy łóżku.
Błąd. Hałas nie pozwoliłby pani spać.
Ale alkohol tak.
Piwo?
Piwo? Nie ma nic innego?
Nic z alkoholem.
Do dupy ten hotel. Może jest chociaż popcorn, uwielbiam popcorn…
Nie, nic do jedzenia.
Do dupy. Cóż, musimy zadowolić się piwem. Pan też się napije.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
