mavi sarı göz bebeklerini farklı yönlere doğru düzelten domuz, bakışlarını yoldaşına çevirdi. Hançerin sapına tekrar gözlerini çarptıktan sonra, onu bir nikelle oynattı: yukarı, aşağı; yukarı, aşağı, hizalı bir yoldaşın üzerine bakan bakışlar ve sarsıldı, öylesine o kadar ki bütün mercan bir parça fişe çarptı. Taze gübre ayaklarının altından serpildi ve birkaç tavuk böğürtleninin üzerini kapattı, bir kargadan attı ve merakla neler olduğuna merakla baktı. Yoldaş zaten ekonomik babkin bahçesinden bahçeye doğru koşuyordu. Dövüştüğüm mamut domuz, hızlı bir şekilde suçluyu yakaladı ve bu bahçede oturma izni bulunan tüm canlıları dağıttı. Büyükannem pencereye yapışıp burnunu düştü. Yan tarafa yaslandım, sadece taşlaşmış oldum.
Avlu bitti, bir zikzakta manevra yapan bir yoldaş, bahçe bitkilerinin üstesinden gelmeye, seraları ve sıcak yatakları parçalara ayırmaya başladı; eşsiz kavrama. Mesafesi kısaydı ve yoldaş zaten yardım için çığlık atıyordu ve sadece keskin dönüşler yapıp kaçmalarına ve kaçmalarına yardım ediyordu; bu, Çingene ve Çingene’nin dışına bakan bir kalabalık tarafından belirtilmişti. Tacik ve çingene anneleri çocukları çitten çekti, ancak «Rus ordusu savaşçısı üzerinde mamut domuz Borusi’nin intikamı ve idam edilmesi» adında canlı bir gerilim izlemek isteyen çocukları ayırmadılar. Bahçenin sonundaki gübre kurtarma gazı yığını için olmasaydı trajik olurdu, ama içinde Rus köylerinin sakinlerinin yığınla saman sakladığı kurtarma yapışan yabalar vardı. Onları ustaca bir dövüşçü olarak yakaladılar ve bir anda her şey farklı ya da tam tersi oldu: mamut domuz dövüşü kaçıyordu ve taklidi sınavındaymış gibi taktiksel bir sınava göre profesyonelce hızlı ve dokunaklı bir şekilde savaşçı yağlı yüzlerini dürttü, çatal değil, ama bir süngü bıçağı olan bir Kalaşnikof saldırı tüfeği tutar. Ve seyirciler bile savaşçıya alkış verdi, homo sapiens’in sıradan Rus askerlerinin doğası, akla karşı gelmesi, sonuçta domuzun eşiğine oturduğu bir kapıya eşlik eden, doğanın gereği, zihnin neden olduğu zaferini övdüler ve alkışladılar. bir elinde bir fular tutuyor ve Yad-Vig’nin ağlayan büyükannesi beline bir saniye atıyor. Yoldaş, hayvanın cansız bedenini delip, bir çift bas gibi sallanan, çıngırdayan bir hayvanın cesedini delip geçen bir domuzun ve cesedin cesedinin içine son damlayı yaptı.
– Büyükanne, yoldaş Spartak kahramanca başladı. – bitti, dökün ve masayı ayarlayın!!!
Büyükanne köfteler ve pizza hamurunu yuvarlayan arkasından bir oklava çekti ve bir paspasla onu kafatasına çarptı. Sıkıcı bir zil sesi vardı ve ikimiz de ondan kaçtık. Ayrıca 10 ila 5 kilogram arasında bize parke taşı attı. Tüm izleyiciler onun tarafına geçti ve bizi yakalamak için yola koyuldu, ama yakalamadı, ama taşların arkası ağrıyordu. Büyükanne Yad-Vig ve sonra on gün boyunca bana verdikleri alay komutanına bir şikayette bulundular ve Yoldaş – iki yıl boyunca zilden zile çaldığı iki yıl boyunca disiplinli bir taburu tokatladılar.
not 3
Tuvalet horlama
Şunun gibiydi: büyük komutanın metro istasyonu, Saint ve sadece Sashka, zararlı nafaka kuruşunda, bir zincirle bağlı üç kabinin bir biyo tuvaleti vardı, bir amaç tarafından kısıtlanmış, ikisi St. Petersburg ve üçüncüsü, bir bok toplama hizmeti için para toplayan bir kişi olarak operatör ve kasiyer dairesiydi.
İnsanlar tüm başlangıç yerlerinin beklentisiyle tükenerek sıraya girdiler. Ziyaretçiler arasındaki zaman aralığında, para için ovaladım ve beşinci nesildeki kalıtsal Leningrad, Claudia Filippovna Undershram, bu biyo tuvaletlerin işletmecisi ve kasiyerini işgal eden parasını yağ parası için lehimledim. Acımasızca kriminal küfür etme ikna edemediğimi hemen anlayamadı, o zaman kendimi ifade etmediğimi ve onunla konuştuğumu not etmek istiyorum. Ancak sonuç yüzdeydi. Yüz iki katına çıktı. Ayni akşamdı. Ve zaten insanlar miktar olarak azaldı. Teyzemin vücudunun dayanıklılığını düşünmüyorum, küçük bir şekilde karar vermeye karar verdim. Dahası, serbest kullanım bağışıklığım vardı. Serbest bir biosorta girdiğimde, Teyze ile aynı hissettim. Yenmiş yiyecekler beni tuvalete koydu. Ondan sonra başım döndü, sonra uzaylılarla olan görüşmeler, ardından da mide kanalının kalıntılarının duvarlarda, ağzıma ve uykumda rüyasız tatlı bir rüyanın patlaması yaşandı. Şu anda, Claudia Filippovna Undershram, alkollü sarhoşluktan uyandı, ağız kuruluğu ve boğaz hissi, yani susamış, sıvı bir şey yudumladı ve alacakaranlıktan acele ve geç, eve geç kalma nedeni olarak uyandı. Asma kilitlerde, tüm kuru dolaplarda ve bende aniden kalkıp kapandı, içeride uyumak, kaçmak dahil…
Sonra, metroya ulaşamayan, banklarda uyuyan, çekirgelerin büyük bir kısmı ve farklı yaşam alanlarının beyleriyle dolu bir gece vardı. Uyarılara dikkat ederek, üniformalı üç kolluk memuru, bir şirket otomobilinde, mavi sayılar içeren Zhiguli markasının ve MILITION'ın yanlarında bir yazıtın bulunduğu polis, henüz Rusya’da icat edilmemiş, karanlık tarafı incelemeye kalkmış. Her şeyin yasaya uygun olduğundan ve hiç kimsenin para alamayacağından emin olduktan sonra, araçlarını birbirine paralel olarak, biosorti içeren emlak çevresine monte ettiler… Makineli tüfek, cop, gaz tüpü, bot ve kapaklarla iki tane çıktı ve yöneldi Asya’da «shawarma» tüccarlarının tezgahlarına doğru, Rusya Federasyonu vatandaşlarının kontrolünde olan, daha çok Rusça anlamayan, ancak vatandaş olan Fas vatandaşı olan ve «PUTİN VE TRUMP İÇİN GAY SHAURMA» yazılı kiosk oldu. Neden böyle bir isim, muhtemelen tercümanlar muhtemelen mizah içindeydi. Silahlı bir sürücü, dümende arabada kaldı ve aniden?!
Ben, Rusya Federasyonu vatandaşı olmayan bir yasada uyruklu olarak Rus’um. Kazakistan Cumhuriyeti SSCB’den gelmiştim, çocukluğumda beni dövdüler çünkü ben sadece Rustum. Ancak, büyüdüğümde onları çoktan yendim. Ama bu farklı bir hikaye, ve şimdi arsaya geri döndüm: Ben, Rusya Federasyonu vatandaşı olmayan, vatandaşlığa göre hukuka uygun – Rusya, onurlu mahkum, FSB majör, emekli, engelli kişi ve bunların hepsini bir arada kullandım, özellikle de bunun eksikliğini bildiğim için Olmadığı yerde, aniden komşu bir kulübeden gelen üzücü bir horlamadan uyandı ve daha kesin olmak gerekirse, etrafımdaki kapalı, gece, kare odayı ve tavanı hissedebiliyordum. Her şeyi hissettim ve nerede olduğumu hatırlamadım veya anlamadım?! Duvarlar aklımı böyle ezdi. Daha önce oturduğum «mini sahneye» girmeye karar verdim ve bacağım deliğe düştü ve her şey bir koyda gibiydi. Ritmik horlama, bir generalin kızını, yoldaş çavuşunu ve yarı zamanlı şöförü hayal ederek çığlık atıp uyandım. Korkmuş ve hatta bir çingene gibi uçup göğsünü parçalamıştı, ama bir keresinde durumu takdir etti, ama hayalete inanmadı. Beceriksizce, duvarlardan birini çevreleyen en az bir delik açmaya çalışarak yardım için lanetledim, ancak işçim işe yaramazdı ve horlama durmadı.
O zamanlar, tuvaletin diğer tarafında, bir polis arabasının şoförü olan bir adam, çavuş zaten takviye çağrısı yapmıştı ve iki tanesi Arap yemeklerini hamurdan ve tavuktan, kedilerden ve köpeklerden hiçbir şey için beklemiyorlardı, zaten bir meslektaşı ve meslektaşının yardımına koşuyorlardı.
Kabinin diğer tarafında sesler duydum ama bu akşamdan kalma baş ağrısını azaltmaya yardımcı olmadı.
– burada kim var? – onlardan biri sordu.
– İşte ben ve sen kimsin? Ben sordum
– ben? şimdi biliyorsun…
– Kaleyi kırın!! – Diğerine sordum ve bunu bir saldırı tüfeğinin namlusuyla yapmak zor değildi. Kapı açıldı. Önümde biri şaşkınlık içinde
