lê mixabin ji zindî yê ku dikaribû xwarinê wekî darikên Casulia çêbike, tenê mele û hemî jî piştî teqînê diman, û ew Bi gelemperî, ew ji çîçek û çîçekên di hundurê kole de derneket, lê wî rûyê xwe derxist derve, tenê ji bo guhastina hewayê. An jî dibe ku ew bixwe xeleqîn bû, an jî ya rasttir, dema ku ew şaş şaş ma li devera dorpêçkirî. Snarling, snarling û snarling… û shit.
Bûyerek dilşikestê dilopên Honê û mirovên wî zexm kir. Everyone her kes teşwîq kir, dîn bû.
– Ay, cal werin! wî gazî kir qirr. – Li vir heye? Li ser vê çermê dermis dicivin û wê bistro bixwin. Pêwîstiya girseya me heye. – û hemî bi yekcar firîn û li çepikan rûnistin, lê mêjiyê wan ji ber birçîbûna dirêj xebitî û ew dîsa ji bo eynî bejn ket. Dêrik ji ber xwe felc kir û Stasyan got:
– Silav, Heyva Heyrane!!! Nas nekir??
– Oh! – Bi tirs û xof dest pê kir, Honey diherike û yekser guherî. – Ohhhh!! Ma ew e, mîrê sax? Whati bextewar e ku hûn zindî bibînin!
– Wekî ku hûn dibînin, û hûn, insanek guncan, min di demên dijwar de avêtin û naha ez li wan dîl girtim, dibe ku di koletiyê de be jî.
– Em çawa ne?
– Na, xerabtir. Ew min bikar tînin
– Tu çawa yî?
– Na, wekî xwarinê, lê ez ji we bi peymanê kirê dikim. Even hetta ku min tewra we xwar, ji ber vê yekê bêyî tengahiyê û wê hingê, hemî tiştên ku min xwar in di min de ne. Em yek in û bi hêz in… you hûn, firokeyek, Honno, di demên dijwar de min avêt.
– Min bibexşîne, ezbenî, em ê bixebitin – di derheqê govendê de barê gundel.
– Baş e, baş e, li vir ew in. Wê hingê em difirin dema ku ev di dema me de ne didomin.
– Ranebûn? – xwe li firîngeya Heyir xist. – Ez difikirim ku ew ne direvin. Ew jî naçin.
– Ew tenê li hewayê disekinin. – Wan dîsa mûzên li korikê zelal kirin û bi eynî awayî dikeniyan.
– And hûn çi dikenîn? – Stasyan li lingê wî ket. – baş e, ku bi wan re bibe dojeh. Pirsgirêkên wan pirsgirêkên wan, û yên min ne. Her havilek xweda rûkalên xwe hene. Wusa, firîn!!!
The teyrok bi unison re çûn û stran derket: «And wî got ku ew firiyan û wî çepika xwe girêdan. As mîna ku gava li stepernobîlê ketî, ew rabû ser erdê.»
– «Erd», idiot! – Qîrîn Stasyan rast kir.
Theûrek rabû ser xwe, swarm hilkişand, û ew li ser Golupy barandin. They ew zû hatin hişê xwe, ku ew bi leza bileziya mirovan. Immediately di cih de ew tirsandin:
– Hey hey! Wan li pey yê yê ku wiya didirû gazî dikirin. «Werin, we soz da, paskudin.»
– Ez ê te bikujim, kurê kûçik û kemek. – qîriya Cherevich.
– We ew bû ku wî tirsand, û wî xwar kir!! – Kevir li ser Cherevich teqiya.
– Ew ne xeletiya min e!! Serhildan qêriya û xeniqand, bi hevre têkel bû.
– Ay, ah, ah ew diêşe!!! – ew ji gav û stûyên Stasyan hate dûrxistin. Wî dît ku çawa kolektîf ji topan dûr ketin, li ku derê tu kesî li ber Chmor Iko sekinî, ji ber ku her tişt li ber çavê herkesî qewimî û her kes pê dizanibû ku ev dawî ye. Dawiya birçî…
Pêşîn, Casulia Zeka dê bimire, û paşê her kesê din. Gal Galupaya Mezin dê ji rûyê erdê winda bibe. Everyone her kes difikirî ku ji ber zimanê qirêj ê pizrikên Rev. Lê bi rastî ev meseleya Birêz e. The pirs tê pirsîn: whyima hukumdar li her deverê – burokratên ku pêşkeftinê asteng dikin, lê şaristanî jiyan û bextewar e? Ma dibe ku ew wusa be? Dibe ku wusa be. Lê em çeng dikin, û ji bo jiyana xwe şer dikin, û ew baş e. Tenê niha di her dehsalan de bêhtir cîh û xwarin û xwarin heye, û bîrokrasiya me geşedan û geştir dibe û hîn zêdetir pêşkeftinê asteng dike. Pêşveçûn di lêgerîn û dagirkirina cihan de. Heke ku çekan dîsa ji jiyanê girîngtir e em ê bên mehkûm kirin. Only tenê bi riya qurbanan em fêm dikin ku em ne rast in. What tiştê ku endamên Botva difikirin ku berî mirinê nekarin çêbibin. Ji ber vê yekê, kolonî mir, lê ne pir. Piştra, Nadezhda herî mirinê bû, û ew hîn jî li wir bû, her çend bêyî serkeftin…
RABUKA SECOND
pêşî apulase
Shit (Blakiya)
Welatê mezin yê Rusya!!! Girseyên gel û nijada xwe li wê derê penaber û jiyan dîtin. Everyone her kes xwedî cîh bes. Zeviyên berbiçav ên axa rûsî tenê xerîb dikişînin. Em ji wan kêfxweş in, lê em xwe li ber xwe didin û em dixwazin wan biyanî hesibînin. Wekî ku ew dibêjin: yeka xwe – bi hûnerê re çêlikan -, û yê din – nan û xwê. Gava ku mirovên me xerîb dibin, em tavilê ji bîr dikin ku ew bi xwe ne û ji destkeftiyên xwe serbilind in. Lê ev absurd e. Ji ber ku ev berê destkeftiyên stranan in. We tov difiroşin û difikirin ku fêkiyan ji we re ne?! Na. Nugget ji bîr kiriye – lê pesnê xwe bide shit. Mother dêya Rusya li benda mediokbûnê ye – profesor û karbidestan dê wenda bibin û difikirin ku Rûs dê cîhê xwe bigirin, ne bi kaxezê, lê bi xwîn û giyanê, û ev dem tê. Those ew welatparêzên li sirgûnê li benda sûcdaran bi kurtî mane ku gel aciz bikin û… Ew ê piştgiriya wê bikin. The Serokwezîr qêrînên xelkê nabihîzin, ji ber ku di navbera wan de kempek mûçê heye ji burokrasî û durûyan, û dema ku avjeniyê ji beroşê were, ew ê bişewitîne. Lê paşê çi bibe? Xelk dipirse: whyima Yên Master ji alîkî alîkariyê didin kesên din, û ajalên wan ji birçî û bê mal dimirin û hîn zêdetir dibin? Rûsya cotek dravî ye. Lê ew ne xwedan xwedan şîrê vedixwin, lê yên cîran in. Thing ya herî balkêş ev e ku pir xwedan xwedan axa Rûsî na, lê ji derveyî sînorên wê ne. Lê cîran cihên xwe digirin û heta niha pasaportên ji bo mafê dengdanê digirin. Nêçîrvan welatê xwe yê rast betal dikin û bi hêsanî Rûsî qebûl dikin. If heke wana diya xwe da xayîn kirin, wê hingê ew nehêlin dê û bavê wî bêne pesindan kirin, ji xeynî vê jî, ew ê wê talan bikin û bihêlin. Lê çêtirîn e ku em bi gelemperî bîr bînin ku em, wekî çûk, heywan, masî, niştecîhên erdê ne. It ew ferq nake: hûn kalmîkî an Cihûkî Rusî, Nîjerya Amerîkî an Eskîmo ne – hûn zemînek in. It bila bi şanazî ji şikeftê bihîst!!! Lê beriya wê êdî ji dawiya dinyayê zûtir e, lewra em her tiştî ji şertên demê derbas dikin, ji ber ku berê ew dijiyan û ne zindî bûn. Man ji zilam re mêr maç e, mîh, mîrek e… Mala min kela min e. We em, nijada nûborî. Ma em çi bang bikin?! Karkerên koçber? Na, em nehatine vir, lê xuya bû. Em li vir xuya bûn û em rastî rûsî ne, hîn bêtir ji rûsî. Em celebek nû ya mutefiqî ne. Em Blakes!!! Great Blaki, Great Russia!!! Ne mirov, ne jî insan, ne heywan, ne kulîl, ne jî სოşok, hwd. û ne mîna wan, lê vejîna Laidosh-ê rehber bi tîpên. Xuyaye ku Xudan biryar da, ji nû ve şêwaza xwe biafirîne, û wî wan di diruşm û şêwaza xwe de afirand, wan bi destên xwe li ser laş û mêjî û organên din danî. Ew hem kêf û hem aborî xuya dikir. Erê, û bê hestî. Mest û ne gramek hestî. At li serê vê koloniyê – I!! Afirînerê Xemgîn û Dilşewat! I ez ji xwe re dibêjin Faaak!
