dili ako kaduha ipasabut sa makaduha. Ang usa ka balaan nga dapit dili gayud walay sulod. Ug ang imong lugar, dili lang sa Balaan.. Nahibal-an ba nimo kung giunsa ang daghang mga tawo nga wala’y trabaho sa among baryo nga gusto nimo nga ma-fuck ang imong pagkuha sa imong libre nga lugar?
Si Harutun gipunting ang iyang mga mata gikan sa kahadlok ug mihilak sa luha sa pagkaayo.
– Pasensya na, kartutso, dili usa ka bala ang gisulod sa manggas, apan usa ka karton.
– Karon, unya paminawa, kung pila, ipasabut ko sa mubo nga paagi: Eeee… nabasa mo ba si Gogol?
– Nag-inom siya usa ka mogul.
– Gikidlit ba ko nimo?
– Kini ang kataw-anan. Natan-aw ko ang mga pelikula sa iyang pag-apil.
– Maayo kana. Nakit-an ba nimo ang usa ka sine bahin sa NOS?
– Kinsa ang iyang ilong?
– Dili, dili bahin sa imo? … – Milukso si Ottila sa lamesa, – Humor pag-usab?
– Mnn, oo! – ang tigulang nga lalaki nagtindog sa atensyon. Gitan-aw ni Ottila ang singit sa korporasyon ug, nga adunay daghang mga mata, gipataas ang iyang ulo, gilabay ang iyang ulo sa katapusan ug nakita lamang ang usa ka tulog nga katulog.
– Lingkod sa fucking!! gisinggitan niya Ang korporasyon naglingkod sa usa ka nagsugod nga posisyon.
– Nahinumdom ko. Ang karton… ania kung diin nawala ang iyang ilong…
– Nahinumdom?
– Kanang!!
– Busa mangita kita kaniya. Mismo … – Ug gipatong ni Ottila ang usa ka tudlo sa kisame. – nangutana ako sa tunga sa adlaw. Siya labi nga mihangyo nga ako mismo ang modala sa kini nga butang. Mao nga sa pagsulti, gikuha ang kaugalingon nga pagpugong.
– Diyos?
– Dili, buang ka, Marshal. Nuuu, diyos namon. Siya miingon nga wala’y bisan kinsa nga mas takos … – Milukso si Ottila, nga nagbarug nga ubos ug gikontrol ang kahimtang.
– Ug sa unsang paagi kita mangita kaniya. Kini usa ka istorya?! Dugang pa, sila namatay.
– Kinsa sila?
– Maayo, kini, ang mga nag-unang mga karakter namatay dugay na… ug si Gogol ang panguna nga saksi, pareho… maayo, patay.?! Dili kini kataw-anan.. Ahhh?
– Buang. – Ang bugon milukso gikan sa sabakan sa Incephalopath. – Mangita kita usa ka monumento sa usa ka board nga tumbaga nga gikawat. Bisan kinsa ang walay puy-anan nga mga tawo o mangil-ad. Ang tanan nga parehas, usa ka monumento sa NOSU, ug tingali… mga antik.!?
– Ug kinsa ang magpabilin dinhi?
– Ang nag-una si Isolde ug Izzy.
– Gamay pa siya?
– Wala’y gamay, nahibal-an na nako ang usa ka babaye sa iyang mga tuig.
– Alang sa kini, ang daghang kaisipan dili kinahanglan: ibutang kini, giluwa ug lakaw…
– Giunsa mahibal-an, kung giunsa mahibal-an…
– Dili, patron, mahimo kong magpabilin, huyang ang akong kasingkasing…
– Wala, dinhi sa St. Petersburg makaginhawa ka mga gas ug dali.
Gusto usab ni Harutun nga isulti ang usa ka butang nga magpabilin uban ang asawa ni Klop, apan siya nahunahunaan ug gitan-aw ang layo sa nagakamang nga duha nga ikog sa iyang tuhod ug sa iyang kumagko gipilit niya ang insekto ngadto sa materyal sa iyang mga karsones.
– Unsa ang gusto nimo ipabuto? – nga wala’y hiya, pagpunting sa iyang mga mata, pangutana ni Ottila.
– Wala koy kwarta o medisina.
– Maayo, kana mahimo’g makuha. Ang tanan nagbayad sa badyet. Kung makit-an naton ang ilong.
– Ug kung wala naton kini nakaplagi?
– Ug kung wala namo kini makita, ang tanan nga gasto pagakuhaon… gikan kanimo.
– Sa unsang paagi?
– Ug sa ingon. Kung mangutana ka usab sa mga pangutana nga hungog, mahimo nimo mawad-an ang imong trabaho. Gikuha ba?
– Husto kana, masabtan. Kanus-a kita moadto?
– Nabuang nga pangutana. Kinahanglan nga naa kita didto. Mangadto ta karon!
– Ug unsa ang dali? Wala ba nako giimpake ang akong maleta?
– Kinahanglan kanunay naton kini andam. Nahibal-an nimo kung diin nakakuha ka usa ka trabaho… Sa tinuud, sa parehas nga butang…
– Unsa?
– Wala nako gi-pack ang akong maleta. Oo, wala namo kini kinahanglan. Pag-abut, pagpalit unsa ang imong kinahanglan. Ako adunay bank card.
– Ug kung wala’y igo nga salapi?
– Ilabay niya. – ug pag-usab ang pulisya sa distrito gipunit ang usa ka tudlo sa kisame ug sa estilo sa pygmy milukso, uban sa tabang sa mga tawo, sa lamesa, naggilak usa ka tiil sa atubang sa ilong sa kauban. Gikuot niya ang tiil ug mitabok sa lamesa nga nagsunud sa direksyon gikan sa Arutun padulong sa iyang lingkuranan. Naghilak ug nagpaingon sa paggawas.
– Unsa man ang imong naglingkod? mangadto ta! – ug gibayaw ang iyang kamot, – ug, ingon nga sa daplin sa St. Petersburg, nag-ubay sa Yuta…
Gibiyaan nila ang salipdanan, gibilin lang ang usa ka nota sa tisa sa pultahan:
“Ayaw pagkabalaka. Mibiya kami sa usa ka dinalian nga buluhaton sa St. Petersburg. Nagpabilin ka sa lugar sa Incephalate, ug Izya – imbis ako.. Ako!”
Ug sa ilawom ang pagdugang sa lain nga sinulat sa sulat:
“Sorry, Pupsik, mobalik ako sama sa kinahanglan nako! Samtang ang imong Flea naglakaw na. Hulaton ko ug mobalik ako. Tingali usa…”
Gibasa ni Izya ang sulat ug, gisulat sa sheet sa sinulat sa sinulat sa iyang amahan ug Intsefalopat, gitago kini sa iyang bulsa ug gipahiran ang inskripsyon gikan sa pultahan.
– Oo, tigulang nga kanding, nakuha nimo na. – Gikuha nako ang akong mobile phone ug gipadala ang SMS sa akong amahan. Unya siya misulod sa balay ug gihatag ang sulat sa iyang inahan. Nagbasa siya ug nagkalot.
Pasakay siya. Kita ang mopuli niini. Ug dili usa ka pulong bahin sa pagpadayon sa amahan. Gikuha ba?
– Siyempre, inahan, nakasabut ko… Ug kuhaon nato ang baboy gikan sa headmaster, ahh? iyang gisugyot.
– Unsa man ka Kinahanglan naton buhaton ang tanan sumala sa charter ug hustisya.
– Ug siya nagsiyagit kanako sa kaangayan?
– Siya ang direktor. Mas nahibal-an niya ang labi. Ug siya mismo pagamatarungon sa atubangan sa Dios.
– Kana
