chi gyrraedd hyn? Caeon nhw fi am wythnos? Ac rydych chi eisoes wedi suddo felly.
«Ac ef ei hun?!» Meddyliodd Harutun, ond ni ddywedodd ddim. Edrychodd Ottila eto ar y corff corfforol a gasped.
– O, cath Yoshkin, beth wnaethon nhw â’ch mwg?
– Do, iawn, apchi, – chwifiodd Harutun ei law a throi ei wyneb anffurfio i ffwrdd: trwyn wedi torri, dwy bys o dan y llygad dde a thair o dan y chwith ac nid un dant blaen. Byd creulon y digartref a thrugarog mewn un person. Mae’n anodd iawn i’r hen oroesi yn y byd hwn ar y gwaelod.
– Mdaa… ond oni ofynasoch iddynt am eu trwyn?
– Na, ni ddaeth i’r meddwl hyd yn oed.. – Gwehyddodd Harutun yn araf y tu ôl i’r Boss a chnoi ei dafod yn ôl yr arfer, – er hynny, stopiwch! – ebychodd, – llygaid, clywais iddo gael ei osod ar gopr i’r dderbynfa agosaf, a’r rheini – buont farw mewn siop hen bethau.
– Pwy, y rheini? – Stopiodd Ottila.
– Wel, o’r dderbynfa fe wnaethant drosglwyddo i siop hen bethau.
– Ac ym mha un?
– Ac yn yr un canolog, y tu ôl i Eglwys Gadeiriol Kazan.
– Gadewch i ni fynd. Ac yna, yn sydyn fe wnaethant ei werthu?
Roedden nhw’n dal i ddod allan o Mos. Bana ar Prosiect Nevsky. Dvizhuha. Aeth Ottila at y fodryb yn sefyll ar y palmant a gofyn:
– A lle mae’r fuck. Eglwys Gadeiriol Kazan?
– Nah?
– Hynny yw: wedi’i leoli.
– Onid Rwsia ydych chi? gweithiwr gwestai neu westai?
– Na. Rwy’n ardal.
– Rwy’n gweld. Cerddwch ar hyd y Nevsky, tuag at Sgwâr y Palas ac ar yr ochr chwith fe welwch yr Eglwys Gadeiriol.
– Diolch. Iechyd i chi a’ch plant … – Cyn hynny, diolchodd y Bedbug ac aeth gydag Incephalopath ar hyd y palmant.
Cwblhawyd yr achos yn llwyddiannus. Dychwelwyd yr heneb i’w lle a’i rhoi o dan y larwm a gwyliadwriaeth fideo.
Derbyniodd Bedbug ac Incephalopath gan ddiolchgarwch Marshall ar ffurf gwobr a pharodrwydd i ddisgwyl busnes newydd.
Eisteddodd Bedbug yn ei swyddfa a, wrth siarad ag Incefalapat, gyda’i wraig a’i blant, siaradodd am yr anturiaethau, gan hepgor manylion y cywilyddion a ddigwyddodd yn ystod yr ymchwiliad. Wrth gwrs, hepgorwyd pethau trist a’u disodli gan weithredoedd ffug arwrol… Yn fyr, fe wnaethant chwerthin â chlec…
ACHOS №2
AMCAN GWAED
APULAZ 1
Aeth pum mlynedd o fywyd fferm ar y cyd diflas heibio, a dechreuodd Ottila feddwi gydag Intsefalapatom, yn fwy manwl gywir, roedd yn yfed Solop yn fwriadol er mwyn cymryd meddiant o’i wraig. A Bug yn y meddwl, roedd yn gweddu. Do, ac ni alwodd Marshall.
– Ay, byddaf yn galw fy hun. – taflu hoelen ar ei law chwith, a morthwyl ar ei anghenfil, lle mae’r ewinedd wedi’u lefelu, gyda’i law dde i’w hailgylchu. Cafodd ei syfrdanu gan y tamaid «cloch» a dychryn … – Ond os yw’n fy anfon i? – Archwiliodd Ottila gwrt ei gartref, lle o’i flaen: giât o’i flaen, baddon i’r dde gyda chi gwarchod cwrt yn syllu’n ddiamheuol ar y perchennog o dwll ynghlwm wrth y sied ochr.
– Polkan! Galwodd Ottila allan. Caeodd y ci ei lygaid. -Kel, – plymiodd y ci ei glust, – Jyat, jyat! – Caeodd y ci ei lygaid gyda’i bawen, -Kel Manda, Katyam James! – Dringodd y ci i’r bwth. – Yma, ast! – Yn Rwsia, roedd Klop wedi cynhyrfu. Roedd wedi cynhyrfu, ond heb droseddu. Wedi’r cyfan, mae menywod yn troseddu, a dynion wedi cynhyrfu, meddyliodd ef a’i dad. Ond roedd wedi cynhyrfu a chymerodd y garreg o ffens y gwely blodau.
– Polkan. – brolio, cymryd yr ail, a rholio gyntaf – Palkan!! – ffyniant, ffyniant, -Polkan!!! – booms, booms, booms, – Ewch allan y bastard!!!! – bŵts, bŵts, bŵts, bŵts, bŵts, ac ati, nes bod y cerrig yn y ffin flodau wedi rhedeg allan.
– Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – y ci yn cymysgu mewn poen ac yn swnian. Clywodd hyd yn oed y cymdogion y bochau. Eisteddodd Ottila yn hapus ac anadlu allan ocsigen o’i hysgyfaint. Ymhellach, gwelodd yr adolygiad y tu ôl i’r ffens, ac ar y chwith – y fynedfa i ran breswyl y cwt.
– Ottila, daethant atoch chi! – gweiddi o drothwy Isolde. Trodd y byg o gwmpas. Safodd y wraig sylw yn y drws ffrynt. O dan y sgert, ymddangosodd wyneb ciwt o Izi yn sydyn. Roedd eisoes yn ddwy ar bymtheg. A gwenodd yn felys gyda llygaid Cawcasaidd.
– Beth ydych chi’n ei wneud yno? – gofynnodd y tad llethol – llystad biolegol.
– Wel, ewch allan o dan y sgert! – Fe slapiodd ei llaw ar y pen a symud ei phen i mewn i’w hun. Mae Baska wedi diflannu.
– Ffoniwch nhw yma. Atebodd Ottila a, gan gymryd yr hoelen yn ei law chwith, dechreuodd ei sythu â morthwyl.
O bell i ffwrdd yn y cwt roedd yna thud iasol, diflas. Yn fuan, ymddangosodd Incephalopath, gan lusgo’r troseddwr gan brysgwydd y gwddf. Tynnodd ef ar y porth a’i daflu i ganol iard y cartref. Rholiodd y troseddwr fel pêl i’r canol.
– Pwy ydyw? – gofynnwyd, lladdwyd gan yr haul Ottila.
– Yma, yma, y cetris. Oooh! Wedi’i ddal, apchi, yn y weithred. Oooh. Oooh.
– Beth wnaeth e? – yn anfodlon gofyn i’r ganolfan.
– Mae ef, ef, apchi, yn y rub cywarch domen, apchi, yn deall.
– Pa mor ter? – Cododd y byg ei lygaid at y boi a tharo ei fawd yn fecanyddol gyda morthwyl. – Ah, fuck!
– Mae’n gorwedd. – Yr Idot a gedwir o amgylch yr enw Kolomiyytso, mab Pankrat, Ataman y Cossacks Lleol a Chadwraeth Bywyd Gwyllt.
– Nid ydych chi, Idot, yn buzu, cafodd y cae ei aredig. Edifarhau, dim ond taro. Cyfarthodd Klop.
– Ydw, nid wyf yn rhwbio! – Idot sobbed. – «Bydd cic gan fy nhad.» – hedfanodd yn ei ben yn meddwl.
– Wel, beth, fyddwn ni’n galw’r tad? Apchi, – Gofynnodd y Intsephalopath anadl.
– A wnaethoch chi ei lusgo o ardal gyfagos? Gofynnodd Bedbug a phwnio â morthwyl, gan lefelu’r hoelen.
«Na, apchi,» ysgubodd Arutun Karapetovich ei ben. – mae yma, yn y domen sbwriel.
– Wel, felly beth ydyn ni’n mynd i’w wneud? Ah, Idot?? – Clenodd y byg ei ddannedd ac eto gyrrodd ar yr un bys â morthwyl. -… Codwch!!! Pan dwi’n siarad â chi. Peidiwch ag adeiladu abwydyn gennych chi’ch hun, pryfyn, beth, ydych chi’n mynd i’ch cynlluniau?
– Na. – Stopiodd Idot grio, ond roedd ofn arno o hyd.
– Beth wnaethoch
