sa tirahang bahagi ng kubo, tahimik na pumasok sa kusina, kumuha ng limang litro na lata ng moonshine mula sa ref. Nakumpiska mula sa isang lokal na huckster. Pinindot niya ito sa tiyan, kumuha lang ng isang saucer, kung saan naglatag ng isang piraso ng herring, nakagat ng isa sa sambahayan. O marahil ang matandang kambing na ito, si Intsephalopath, na hindi nagsipilyo sa kanyang ngipin sa buong buhay niya at simpleng nakagat ang kanyang panga sa mga karies.
«Iyon ang dahilan kung bakit nagkaroon ako ng karies,» paggising ni Klopa, «hinalikan niya sina Isolde, Isolde Izyu, at si Izya ay palaging hinahalikan ang aking mga labi para sa mga fives at apat na dinala mula sa paaralan nang isang beses o dalawang beses sa isang taon. Hindi ito pedophilism, isa o dalawa … – Ngunit ang mga ngipin ng Incephalopath ay halos itim, abaka at mga ugat na patuloy na dumudugo, ngunit si Harutun ay hindi nakakaramdam ng sakit. Ang depekto na ito sa DNA ay hindi makapinsala sa kanya, ngunit kahit na matagumpay na tumulong sa pagsisiyasat.
Ottila kulubot at nais na ilagay ang plato sa lugar, ngunit squinting sa garapon, siya ay nagpasya na huwag disdain. Ang mga moonshine ay nagdidisimpekta sa lahat. Kaya nagbago ang isip niya at pumunta sa lamesa. May isang maliit na TV sa kusina, at pinihit niya ito sa daan. Kasabay ng paraan, pumunta ako sa gasolina at binuksan ang takip ng pan, nakatayo sa tiptoe. Ang aroma, naubos mula dito, simpleng nakalalasing na Ottila at gusto niya agad kumain ng isa. Kinuha niya sa aparador: isang plato, tabletop, paminta ng shaker, kutsilyo, tinapay, mayonesa, kulay-gatas, kefir, airan, koumiss, ketchup, dahon ng bay, isang tabo, dalawang kutsara: malaki at maliit, at, hirap na mahuli ang kanyang balanse, nagpunta siya sa talahanayan. tumayo at napapagod: ang parehong mga kamay ay dumaan, labis na na-overload at kahit na kailangang gumamit ng mga siko. Lahat ng naka-dial ay dahan-dahan. Sinubukan ni Ottila na itulak ang plato sa mesa gamit ang kanyang ilong, ngunit ang talahanayan ay mas mataas, at ang kanyang mga siko ay nagsimulang umusbong. Tumayo si Ottila at inilapag ang lahat sa isang upuan. Pagkatapos ay nag-usap siya at, itinulak ang upuan upang makita ang TV, nakatayo sa tabi ng upuan, na kasalukuyang kwalipikado bilang isang talahanayan na kumikilos, nakatayo, nagbuhos ng isang daan at limampung gramo ng moonshine sa stopar at huminga ng malalim, pinuno ito nang sabay-sabay sa isang swig at sinamahan ito ng malakas tunog ng pagbubulgar. Siya ay grimaced tulad ng isang lumang lemon, nang walang pag-aatubili, kinuha ang isang piraso ng nibbled herring sa lahat ng limang at medyo malayo sa kalahati ng mga buto. Ang mga buto ay humukay sa kanyang palad at dila. Nagyelo siya, ngunit pagkatapos ay naalala niya ang yoga ng kanyang ama at nakalimutan ang sakit, dahil ang mga lola o mga bata ay nakakalimutan ang mga susi at iba pang mga pag-aaway. Susunod sa linya ay sopas. Ang sopas ay binubuo ng mga sumusunod na indigents: mga gisantes, sauerkraut, patatas, pinirito na sibuyas na may karot sa paste ng kamatis, malambot na mga sungay ng trigo, semolina, isang halo ng itlog ng manok na may nahuli na piraso ng shell, isang kuko, laki ng isang may sapat na gulang, at tinimplahan ng isang piraso ng buto mula sa karne na may mga ugat sa sahig ng pan. Ang karne, tila, ay kinain bago, sa prinsipyo: «sa isang malaking pamilya… huwag mag-click.» Sa pagsuso na namamaga na sopas at mukhang katulad ng mga birdflies, si Ottila ay kumagat sa buto at nabuhay, habang maingat na sumisipsip ng balita. Ang susunod na isyu ng Call Center ay nasa TV screen:
– At ang pinaka-kagiliw-giliw na bagay, «patuloy ng tagapagbalita,» … isang guro mula sa Irkutsk ay isang tagahanga ni Nikolai Vasilyevich Gogol at simpleng idolo ang kanyang gawain, lalo na ang gawaing «NOS». Sa buong buhay ko ay naka-save ako ng pera para sa isang paglalakbay sa Leningrad (ngayon St. Petersburg), kung saan ang isang monumento-sign na may mahabang ilong sa isang sheet ng tanso, na katulad ng Gogolevsky, ay naitayo. Ngunit ginambala ni Perestroika ang lahat ng mga plano; namuhunan niya ang lahat ng kanyang matitipid sa OJSC MMM at, tulad ng milyon-milyong mga depositor, ay naiwan sa isang hole hole. Ang pagkakaroon ng pagpainit at pinagdudusahan ang malawak na Myocardial infarction, muli siyang nagsimulang mag-ipon ng pera para sa isang paglalakbay sa St. At ngayon ang pinakahihintay na panaginip ay naganap sa sampung taon. Dumating siya sa kabisera ng lungsod ang bayani ng St Petersburg. At, nalaman sa tanggapan ng pagtatanong kung saan matatagpuan ang hinahangad at matagal nang hinihintay na monumento, isinugod niya ang mga bagay sa pampublikong sasakyan na may tatlong paglilipat, bakit sa mga paglilipat? Ito ay lamang na si Moskvichka ay nakaupo sa information desk, at ang mga Muscovites, hindi katulad ng Pitertsev, tulad ng pagpapadala sa iba pang paraan, tulad ng oras na ito. Nakarating ng limang oras matapos ang pinakahihintay na lugar, tumingin siya sa paligid at, na wala siyang katulad, nagpasya na tanungin ang kalapit na mga opisyal ng patrol na masigasig na tumingin sa mga migranteng manggagawa na puputulin ang mga lola mula sa kanila:
«Mga mahal,» tinawag niya sila, ang isa sa kanila ay tumugon at lumingon sa kanya, «maaari mo bang sabihin sa akin kung nasaan ang monumento sa Nog Gogol?»
– At narito, – pinihit ng empleyado ang kanyang ulo, – sa isang lugar dito. – at itinuro ang hubad na dingding at ofanarel: mula sa plaka ay may mga butas lamang sa dingding at isang hindi matatag na stencil, ang laki ng isang ninakaw na plato na may isang convex na ilong ng tao. Namatay agad si lola dahil sa sakit sa atake sa puso. Dito natapos ang aming paglipat. Lahat ng pinakamahusay. Sa
Uminom si Ottila ng isa pang baso at natulog.
Sa kadiliman sa tabi ng kama ay naghubad siya at umakyat upang mapagtagumpayan ang panig ng kanyang asawa, na hilik sa isang mabulunan. Hindi rin siya lumipat. Nang umakyat siya sa kanyang asawa at nasa pagitan ng pader at ng kanyang asawa, natigilan siya sa hilik at hangin mula sa mga labi ng kaibig-ibig na kalahati. Huminga ng malalim si Ottila at naitaas ang kanyang itaas na dibdib, na medyo mas malaki kaysa sa kanyang ulo, naipit ang kanyang ulo sa likuran ng kanyang ulo sa inaantok na asawa ng kanyang asawa. Ipinatong niya ang kanyang tainga sa ibabang isa at tinakpan ang itaas na tainga ng kanyang itaas na dibdib. Nawala ang hilik, at siya ay tulad ng isang sanggol, sa init at ginhawa.
Kinaumagahan ay nagising siya na kulot sa isang unan. Walang asawa. Pumunta siya sa hugasan at, naligo siya mismo, nagbihis ng buong damit. Pumunta siya sa pintuan ng pasukan sa Lakas ng Lakas, kinuha ang hawakan, at… Bumukas ang pintuan mula sa kanya sa sitwasyong ito at hinagod, sa sandaling pinindot niya ang hawakan ng pintuan, kinaladkad si Ottila sa puwang ng Lakas ng Lakas, na parang walang mabigat na nilalang ng hangin. Lumipad siya at bumagsak sa Mount Wife. Ang tiyan na may mga suso ay unan at itinapon ang presinto.
– Ano ka? Izoldushka!? – Nagtanong siya sa pagkagulat sa mabilisang at pagkatapos nito ay nakaramdam siya ng sakit sa likod ng kanyang ulo, na hinagupit ang sahig.
– Punasan ang iyong mga paa, naligo ako doon. siya barked at patuloy na i-mop ang sahig, yumuko sa ibabang likod, pabalik sa kanya. Ang pulis ay nagpunta sa paligid ng kanyang asno, pinunasan ang kanyang mga binti, shod tsinelas na may mga tainga ng kuneho, at pumasok sa opisina. Ang unang ginawa niya, umakyat sa isang upuan, pagkatapos ay lumakad sa telepono sa mesa at hinila siya sa kanyang gilid. Kinuha niya ang telepono, umupo sa gilid ng mesa at inilagay sa kanyang tainga. Pina-dial niya ang telepono ng kanyang boss at, nanginginig ang kanyang mga binti, naghintay, binibilang ang mga beep.
– Ullah! – narinig sa kabilang panig ng kawad pagkatapos ng ikalimang tono.
– Kasamang Marshal? Tinatawag nito si G. District General Klop.
– Ahhhh… ikaw ba yun? – Si Comrade Marshall ay hindi nasiyahan, – paano ang mga bagay sa isang bagong lugar? Hindi ka tumawag nang matagal, sinimulan mong kalimutan kung sino… eh… um, pinapakain ka.
– Hindi, ano ka, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Walang dahilan upang abalahin ang ulo ng iyong matatanda na walang kabuluhan.
– Baska, sabi mo, isang dwarf?
– Uh… hindi, sorry, tumungo ka.
– Okay, malaman natin ito mamaya, tungkol sa etika ng mga subordinates at may-ari. Kaya, ano ang nakuha mo, isang bagay na mahalaga?
– Oo!!!
– Ano ang iyong yelling, pygmy ay hindi Russian?
