deklarate? Farë po bërtisni? «Isolde Fifovna e ndërpreu atë me një klithmë të King Kong.»
– Ah? – xhuxhi filloi me një fillim.
– Whatfarë po qan? – e pyeti më e qetë dhe e qetë, – nuk e shihni, ajo ka fjetur për një kohë të gjatë.
– Pra, këtu, tani, një qëndrim brenda natës? Incifalatus, nxirre këtë pensionist. – Otila u shërua në një qese dhe u ngjit në një karrige për të darkuar më tej.
– Unë jam një Incefalopat, një mbrojtës, jo i Mashtruar. – korrigjoi Korporatën dhe shkoi te gruaja e vjetër e fjetur. Poke lehtë e saj me një kallam, si Poirot ose Watson. – E dashur, ale?! – iu drejtua Shefit, i cili ishte ulur tashmë në tryezë dhe në një kampion.
– Shef, ajo, për mendimin tim, u tërbua.
– ?farë? Hrjapa-Hrjapa.
– Epo,. Nuk merr frymë. Është i vdekur. – përsëri me frikë në zërin e tij tha Harutun. Buzët e tij u qetësuan. Ai imagjinonte që i njëjti fat i pret. Harutun qau.
Otila ngriu me një gojë ushqim. Ai shikoi gruan e tij dhe pyeti:
– Zhinka, shko kontrollo.
Fifovna doli dhe ngriti gruan e vjetër nga jakë. Këmbët dolën nga dyshemeja, dhe gjunjët nuk u drejtuan. Ajo u ngjit dhe vendosi kufomën si një vazo përpara një turi, duke shikuar me budallallëk me gojën plot me vezë të përtypura, burrin e saj.
– Shihni veten tuaj, schmuck, është e vdekur apo jo?! – dhe ishte gati të largohej. – Ai, Zhinka. Ju do të përgjigjeni për Zhinka. ajo mashtroi…
– Hiqe asaj nga tryeza, ti budalla!!! A jeni me të vërtetë, apo çfarë? Unë jam shefi këtu, dhe shefi, dhe ti?…
– Epo, filloi përsëri. – mërmëriti tabaka Intsephalopath.
– Dhe ju përdorni fondin e Otila Aligadzhievich Klop falas! – thërrimet nga goja fluturuan veçmas, – Dhe në përgjithësi… pah, mut, – ai pështyu të gjitha përmbajtjet nga goja e tij dhe bërtiti, para se të ngjitej në tryezë. «Ju jeni shërbyese këtu.» E mori?
– Po, zoti im. -Donald Isoldushka dhe u gjunjëzua. Koka e saj ishte e skuqur me kokën e burrit të saj duke qëndruar në tryezë. Dhe madhësia e kokës së tyre thjesht do të mahniste çdo pesimist: Koka e saj ishte pesë herë më e madhe se ai.
– Mirë, heh heh heh, më fal, largoje këtë gjyshe nga dera e hyrjes. Jo, më mirë larg kasolles. Shtë mëngjes dhe dikush do ta gjejë.
Gruaja e mori kufomën dhe e mbajti aty ku e urdhëroi pronari. Në fund të fundit, ajo gjithashtu ka punuar në mbështetje, si teknik teknik, portier dhe ndihmës sekretar me gradën e dyshekut të vjetër. Një minutë më vonë ajo u kthye dhe eci, duke marshuar drejt tryezës.
– Unë e hodha atë mbi gardh.
– A jeni budalla apo diçka? Ky është një veteran i bimës. E vërtetë, ulur. Me pak fjalë – gjeli.
– Ju hani. – gruaja lëvizi lart në pjatë.
– Nuk dua. Ju duhet ta keni vënë atë në pjatën time. Whatfarë lloj ushqimi është? Nxirreni, lërini fëmijët të hanë. Vetëm mos u thuaj atyre se çfarë hëngra. Dhe pastaj ata përçmohen.
– Kështu është, nëse keni një kurvë nga goja. A keni nevojë të lyeni dhëmbët kur i pastroni për herë të fundit, njëqind vjet më parë? – gruaja mblodhi enët nga tryeza dhe shkoi në gjysmën e banimit të kasolles.
– Qetë i qetë, grua! Farë kuptoni në aromat? Mirë, – unë hodha mëngën me thërrime dhe pika nga tryeza. – Ajo që kam dashur të them. Huh?.. Pra, përgatituni të shkoni te Pjetri.
– Pse?
– Oh, koleg, kemi një biznes të ri serioz. E para dhe e fundit!
– A po transferohemi në Shën Petersburg? – Harutun nxori flokët nga hunda, u gëzua dhe u rrah me një kallam.
– Jo, merre me ftohje. Ne do të hetojmë një çështje serioze, dhe nuk do të hedhim sytha, në kërkim të pulave të humbur dhe demit. Dhe pastaj, kur ta gjejmë atë, do të transferohemi më lart…
– Ku është në parajsë?
– Budalla, nuk ka qytete në qiell, Për në Amerikë.
– Dhe çfarë do të kërkojmë? Farë duhet të gjendet për të na dërguar në Amerikë?
– Do të kërkojmë hundën…
– Kë hundë? – Harutun nuk e kuptoi.
Otila u ngjit në tryezë dhe eci në anën tjetër, më afër Korporatave. Ai u ul dhe i vau këmbët, bisedoi me ta.
– Epo, me pak fjalë.. – filloi ai me gjysmë zëri.
– Dhe çfarë, në një pëshpëritje atëherë?
– Nerd, konkurrencë. Ky rast mund të merret nga Fed.
– Ahhh! Kuptova fishekun.
– Kështu pra, mëngë. Heh, ftohtë! Unë jam një «fishek», dhe ju jeni një «mëngë». Dhe fishek është futur në mëngë. Hahaha. Shtë qesharake
– Jo. Ata futën një plumb në fishek.
– Whatfarë, e zgjuar? Dhe ju e dini që në vendin tonë të gjithë janë të zgjuar – të varfër dhe të varfër. A doni të bëni një ndryshim? Pastaj dëgjo, nuk do të shpjegoj dy herë. Një vend i shenjtë nuk është kurrë bosh. Dhe vendi juaj, jo vetëm i Shenjti.. A e dini se sa njerëz të papunë në fshatin tonë duan të ju quajnë për të zënë vendin tuaj të lirë?
Harutun i tërhoqi sytë nga frika dhe derdhi lotë senziteti.
– Na vjen keq, fishek, jo një plumb është futur në mëngë, por një fishek.
– Epo, atëherë dëgjo, sa, do ta sqaroj me pak fjalë: Eeee… e lexove Gogol?
– Ai pinte një mogul.
– A po më tallni mua?
– Ishte humor. Kam shikuar filma me pjesëmarrjen e tij.
– Kjo është mirë. A keni parë një film për NOS?
– Për hundën e kujt?
– Epo, jo për tuajin? … – Otila u hodh nga tavolina, – Humori përsëri?
– Mnn, po! – plaku u ngrit në vëmendje. Otila shikoi ijën e korporatës dhe, me sy të zhurmshëm, ngriti kokën, duke hedhur kokën deri në fund dhe pa vetëm një plexus të përgjumur.
