μάτια του στο Klop, αλλά αυτό δεν ήταν πουθενά. – Και πού είναι το Bedbug; ρώτησε το πληκτρολόγιο.
– Ήταν ακριβώς εδώ. – η γιαγιά σήκωσε τα χέρια.
– Ναι, πέταξε. Ποιος χαίρεται όταν μιλάνε για σένα. Τι υπάρχει; Δεύτερον; Ρώτησε ο Idot.
– Έτσι είναι. Ωχ; – Κάτι έκπληξε το φρύνο. – Βρήκα μια τρύπα στον τοίχο.
– Πού; – ρώτησε τον Idot και πήγε στο βάτραχο βαθιά μέσα στον αχυρώνα.
Υπήρχε μια τρύπα στον τοίχο που φαινόταν σαν φούρνο καλά. Oλα σε αιθάλη και σφαίρες.
– Ναι, αυτή είναι μια παλιά σόμπα… Ή ίσως ο θησαυρός είναι θαμμένος σε αυτό; – η γριά γέλασε και πήρε την αρχική της εμφάνιση στην ηλικία της. Ο φρύνος έβαλε το χέρι του στην τρύπα.
– Ή μια παγίδα από τους αρουραίους. Hehe. – Κλεισμένο Idot.
– Δεν φοβάμαι τον θάνατο. – Και ο φρύνος βούλιαξε το χέρι του στον αγκώνα βαθιά.
Ξαφνικά κάτι άρχισε να σκουριάζει.
– Ahhhh!!! ο γέρος φώναξε και προσπάθησε να βγάλει το χέρι του.
– Τι,.. μια παγίδα; – η γιαγιά ανέβηκε. Μολύβια με τρυπημένα μάτια. Το χέρι είναι κολλημένο. Ο ιδρώτας διαρρηγνύεται από το μέτωπο του Oρνιθου και τα ματωμένα μάτια του ήταν σαν πνιγμός στα δύο τελευταία λεπτά.
Μετά από μια στιγμή, το χέρι ξανάρχισε και πάλι, τόσο πολύ ώστε τα μάγουλα του Τζαντ τίναξε και ξαφνικά τράβηξε το χέρι του. Μία ξηρή μούμια από μια νεκρή χαμογελαστή γάτα συσφίγγεται στο πινέλο.
– Wo, έχω ένα μέλος! – έκπληκτος τον κρόκο και έβαλε έξω, πειράζοντας το πρόσωπο του πτώματος, στο φτωχό πρόσωπο της Claudia.
– Αγορά Woah! – η γιαγιά στριμώχτηκε και, έχοντας πηδήσει στο πίσω μέρος, εγκαταστάθηκε στην απέραντη πλάτη της ακριβώς πάνω σε ένα καρφί εκατόν πενήντα μήκη σε χιλιοστά, παραμένοντας έξω από το χαρτόνι που ρίχτηκε από τον εαυτό της νωρίτερα. Σε μια βρογχοκήλη, αναπνοή πλήρως…
– Χα, τι είπα; Αυτός ο κώλος θα σε βάλει στην αρίθμηση. – χρεώθηκε το Idot.
Και για τα φιλικά λόγια του Ιδοτόφ, η γιαγιά φώναξε στο παλιό λαιμό.
– Πήγε στο αγρόκτημα, για να πιάσει τις γιαγιάδες. η γριά φοβήθηκε και, ανυψώνοντας τον αριστερό τραυματισμένο γλουτό της, έσχισε το καρφωμένο χαρτόνι στο σώμα της. Το νύχι ήταν σκουριασμένο και με κυματοειδή επιφάνεια σαν πριόνι. Το αίμα στάζει από το τέλος. Το πληκτρολόγιο τον εξέταζε από όλες τις πλευρές και, αισθάνθηκε πόνο, φώναξε βίαια.
– Τι γελάς, μπάσταρδος; – έτρεξε και έριξε το διοικητικό συμβούλιο με ένα αιματηρό καρφί στο Idot. Αποφύγει και άρχισε να τρέχει. Τα τούβλα που ξεκίνησαν στο μονοπάτι πέταξαν στην αναζήτηση. Μια από τις πέτρες χτύπησε μια γωνία στο πίσω μέρος του κεφαλιού ενός παιδιού. Έπεσε και χτύπησε.
– Οδηγείτε; – Φρύνος φοβισμένος.
– Τίποτα δεν θα πεθάνει. – η γιαγιά Klavka ηρεμήθηκε και χρίστηκε την πληγή με σάλιο. Ο Idot αργότερα σηκώθηκε και έσκυψε δίπλα του κρατώντας με τα δύο χέρια ένα πονάρι.
– Θα σας χτυπήσω. Ο Idot κατέρρευσε στο πάτωμα της φωνής του.
– Ω; Παρακολουθήστε το! Έχει μια δέσμη από λινάτσα στην
