The Poetical Works of John Skelton (Vol. 1&2). John Skelton

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу The Poetical Works of John Skelton (Vol. 1&2) - John Skelton страница 5

Автор:
Серия:
Издательство:
The Poetical Works of John Skelton (Vol. 1&2) - John Skelton

Скачать книгу

      In the following passage Barclay perhaps glances at Skelton, with whom (as will afterwards be shewn) he was on unfriendly terms;

      “But of their writing though I ensue the rate,

      No name I chalenge of Poete laureate:

      That name vnto them is mete and doth agree

      Which writeth matters with curiositee.

      Mine habite blacke accordeth not with grene,

      Blacke betokeneth death as it is dayly sene;

      The grene is pleasour, freshe lust and iolite;

      These two in nature hath great diuersitie.

      Then who would ascribe, except he were a foole,

      “IN CLARISSIMI SCHELTONIS LOUANIENSIS POETÆ LAUDES EPIGRAMMA.

      Quum terra omnifero lætissima risit amictu,

      Plena novo fœtu quælibet arbor erat;

      Vertice purpurei vultus incepit honores

      Extensis valvis pandere pulchra rosa;

      Et segetum tenero sub cortice grana tumescunt,

      Flavescens curvat pendula spica caput.

      Vix Cancri tropicos æstus lustravit anhelans

      Pythius, et Nemeæ vertit ad ora feræ,

      Vesper solis equos oriens dum clausit Olympo,

      Agmina stellarum surgere cuncta jubet:

      Hic primo aspiceres ut Cynthia vecta sereno

      Extulerat surgens cornua clara polo;

      Inde Hydram cernas, stravit quam clava trinodis

      Alcidæ, nitidis emicuisse comis;

      Arctos, et Engonasus, sidus et Eridani;

      Ignivomis retinet radiis quæ stellifer orbis

      (Quid multis remorer?) sidera cuncta micant.

      Nutat Atlanteum convexum pondus, ocellis

      Dum lustro hæc ægris, vergit et oceano.

      Tum furtim alma quies repens mihi membra soporat,

      Curaque Lethæo flumine mersa jacet:

      O mihi quam placidis Icelos tulit aurea somnis

      Somnia, musiphilis non caritura fide!

      Nuncia percelebris Polyhymnia blanda salutans

      Me Clarii ut visam numina sacra citat.

      Ut sequar hanc lætus, mihi visus amœna vireta

      Et nemorum umbrosos præteriisse sinus:

      Scilicet hæc montes monstraverat inter eundum

      Et fontes Musæ quos coluere sacros;

      Castalios latices, Aganippidos atque Medusei

      Vidimus alipedis flumina rupta pede;

      Antra hinc Libethri monstrat Pimpleidos undas,

      Post vada Cephisi, Phocidos atque lacus;

      Nubifer assurgit mons Pierus atque Cithæron,

      Gryneumque nemus dehinc Heliconque sacer;

      Inde et Parnasi bifidi secreta subimus,

      Tota ubi Mnemosynes sancta propago manet.

      Turba pudica novem dulce hic cecinere sororum;

      Delius in medio plectra chelynque sonat:

      Aurifluis laudat modulis monumenta suorum

      Vatum, quos dignos censet honore poli:

      De quo certarunt Salamin, Cumæ, vel Athenæ,

      Smyrna, Chios, Colophon, primus Homerus erat;

      Laudat et Orpheum, domuit qui voce leones,

      Eurydicen Stygiis qui rapuitque rogis;

      Antiquum meminit Musæum Eumolpide natum,

      Te nec Aristophanes Euripidesque tacet;

      Vel canit illustrem genuit quem Teia tellus,

      Quemque fovit dulci Coa camena sinu;

      Deinde cothurnatum celebrem dat laude Sophoclem,

      Et

Скачать книгу