Dit word vir haar ’n duidelike prentjie, met Nick onverwags aan die hoof van ’n gebroke huis. Gisternag het hy gepraat van swot voordat hy kan gaan slaap, en Numpie het gepraat van sy werk, dus moet sy aanneem hulle het dit nie breed nie.
“Ons het reggekom.” Sy stem is ’n stil waarskuwing dat hy nie simpatie soek nie.
Menantheau glimlag. “Natuurlik sou julle reggekom het. Met jou oordonderende persoonlikheid is niks anders moontlik nie.”
Nick se wenkbroue lig en sy vingers begin liggies oor haar skouerknoppe beweeg. “Oordonderende persoonlikheid? Hier sien ek myself as ’n ridder op ’n wit perd, maar nou moet ek hoor ek word beskou as oordonderend. Voeg dit by jou ander beskrywing dat ek laag en gemeen is, dan kom ek agter ek is ’n totale vreemdeling vir myself.”
“Ysterperd,” sê Menantheau. “Jy het nie ’n wit perd nie. En ek was verkeerd oor die laag en gemeen,” sê sy hees en kyk gehipnotiseer in sy donker oë terwyl sy gesig al nader aan hare kom.
“Maar nog steeds oordonderend?” prewel hy langs haar oor.
“En oorrompelend.”
“Soveel byvoegings tot my persoonlikheid. Ek moet dit begin gebruik.”
Hierdie keer sit Menantheau haar nie teë nie. Sy aanvaar Nick se liefkosings as iets wat eenvoudig in haar lewe moes kom. Ná ’n rukkie beantwoord sy dit met ’n vurigheid wat sy langer as ’n jaar nie ervaar het nie, maar sy weet sy kan nie langer daarteen stry nie. Hierdie aantreklike donkerkopman met sy ewe donker oë het ’n uitwerking op haar wat sy nie gedink het haar weer beskore sou wees nie.
Numpie se gekug in die deur laat Menantheau ruk van die skrik, en net Nick se arms om haar verhoed dat sy vervaard terugspring.
“Ek kom maar net groet. Anna is klaar versorg vir die nag, en ek het julle kos in die oond gebêre. Met dié dat jy vir ’n wonder by die huis is, wil ek graag gaan kuier. Ek sal môre vroeg terug wees.”
“Dankie, Numpie,” antwoord Nick onverstoord, asof dit niks ongewoons is om in sy kamer te staan met ’n meisie in sy arms nie.
Toe hulle weer alleen is, kyk hy af na die meisie in sy arms. “Oorrompelend?” wil hy sag weet. “Is dít wat ek met jou doen, Menantheau le Clerque? Is jy bang daarvoor?”
Menantheau weet nie wat met haar aan die gang is nie. Sy het gister nog vir Sarie gesê dat daar nie weer ’n man in haar lewe sal wees nie, en hier staan sy in Nick Bender se arms en laat toe dat hy haar soen en liefkoos asof hy dit al jare doen.
Sy tree uit sy omhelsing en sit haar hande oor haar warm wange. “Ek ... Miskien is ek bang daarvoor, Nick. Ek ken jou nie. Jy ken mý nie. Ek weet nie wat tussen ons aan die gang is nie.”
“Nie?” vra Nick skepties en kruis sy arms oor sy bors asof hy homself nie vertrou nie. Sy oë sak na waar haar borste puntig staan om haar reaksie op sy liefkosing te verraai.
Sy laat sak haar hande en vou ook haar arms oor haar bors. Haar oë blits toe sy na hom kyk.
“Natuurlik wéét ek. Ek bedoel ek het net nooit gedink ek is die tipe meisie wat soos ’n vrot pampoen in die eerste die beste man se arms sal val nie. As iemand vir my ’n week terug gesê het ek sou feitlik sonder ’n draad klere saam met ’n wildvreemde man onder ’n stort staan, sou ek voorgestel het daardie persoon moet ’n dokter gaan spreek.”
“Maar jy skroom darem nie om sonder ’n draad klere aan in my bed te klim nie?” wil hy tergend weet.
“Dis ook nie iets wat ek gereeld doen nie! Gisternag was die eerste keer. En dit was net omdat die sweetpak my vel gekrap het.”
Nick spook met sy gevoelens. Hy het nog nooit geglo aan los verhoudings nie. Hy het ’n paar maal op skool ’n meisie gehad, maar sedert sy pa se dood was sy verantwoordelikhede net te groot om hom aan meisies te steur. Hy het nooit ’n behoefte daaraan gehad nie, totdat hy verlede nag met Menantheau in sy arms onder die stort gestaan het.
Is dit wat hy vir haar voel werklik net ’n seksdrang? Toegegee, in haar nabyheid moet hy homself doelbewus in toom hou, en die prentjie van haar onbedekte bors was vandag gedurig in sy gedagtes. Maar is dit werklik ál wat hy vir haar voel?
Nee, hy glo nie. Hy voel ’n oeroue beskermingsdrang teenoor hierdie meisie vandat sy verlede nag bewend van koue en angs voor hom gestaan het. Maar hy weet ook dat hy teen daardie gevoel moet stry. Menantheau kan nie deel van sy gedagtes of lewe word nie. Daar is eenvoudig nie tyd vir ’n verhouding nie.
Hy het nog ’n halwe studiejaar oor vir sy meestersgraad as meganiese ingenieur, en tot dan werk hy saans as kelner by ’n baie gewilde restaurant waar mense maklik goeie fooitjies gee. Hy het nou wel ’n volledige beurs gekry, maar sy werk is – buiten sy ma se karige pensioen – al bron van inkomste.
“Gee my jou motorsleutels sodat ek jou motor kan gaan haal. Jy is seker haastig om huis toe te gaan.”
Die verslae uitdrukking op Menantheau se gesig en die feit dat hy ’n uiters lafhartige uitweg kies om die situasie te beredder, laat Nick sleg voel. Maar op hierdie oomblik is dit die beste waaraan hy kan dink.
Menantheau ruk haar met moeite reg en ignoreer die dowwe pyn in haar binneste. Sy buk af na haar handsak, haal die sleutels uit en gee dit vir hom.
“Dis ’n geel Kewertjie.”
Hy neem die sleutels by haar. “Ek het so aangeneem, omdat dit die enigste motor is wat verlede nag daar gestaan het.”
Met dié groetwoorde draai hy om en stap uit.
Menantheau weet nie of sy verlig moet voel nie, want hoekom is daar dan nou weer so ’n leë seer in haar soos toe Kobus die laaste keer van haar af weggestap het?
Sy maak die kamerdeur toe en trek die T-hemp uit. Met haar eie klere weer aan, voel sy meer tuis in haar liggaam, maar sy druk nogtans Nick se T-hemp ’n oomblik teen haar gesig vas.
Met ’n diep sug vou sy dit op. Sy maak die bed netjies op en stap dan huiwerig in die gang af. Sy kry Steve in die kombuis, besig om te eet.
“Hallo, Menantheau,” groet hy. “Wil jy saam met my eet, of wil jy vir Nick wag?”
“As jy nie omgee nie, gaan ek sommer saam met jou eet. Nick het my motor gaan haal.”
“Oukei.” Hy staan op en haal vir haar ’n bord, mes en vurk uit. Sy skep vir haar ’n bietjie van die kos uit.
“Nick sê jy gaan moontlik vir my ’n middagwerkie in die biblioteek reël.”
“Ek sal my bes doen, as jy ernstig was oor jou aanbod.”
“Baie ernstig. Dit was ’n stupid ding om te doen, en as jy nie hier was nie, sou Nick my behoorlik gefoeter het.”
“Nick is bekommerd dat jy met die verkeerde maats deurmekaar is.”
Hy kan haar eerlik in die oë kyk toe hy antwoord, en sy sien die verligting op sy gesig raak.
“Wás. Dennis en sy pelle het vir my na goeie maats gelyk, maar nadat Dennis my laat betaal het om my uit die moeilikheid
