kry ek genoeg gespaar om met my eerste vakansie ’n vliegkaartjie Brisbane toe te koop.”
“Ek spring nou al op en af! Wanneer begin jy werk?”
“Margo wil hê ek moet so gou moontlik begin, maar daar is allerhande reëlings om eers af te handel. Ons het ooreengekom oor tien dae, dan is dit ook die begin van die nuwe maand.”
“Gaan jy jou meubels verkoop?”
Carmia huiwer, wetend dat haar suster haar weer ou Daantjie Draadsitter sal noem, wat nie kan besluit nie en altyd ’n agterdeur “vir ingeval” wil oophou.
“Ek het besluit om in die SeeSter se Soekgids te adverteer en voorlopig die woonstel te verhuur, met meubels en al, ingeval dinge skeefloop. As ek dalk oor ’n maand of drie werkloos sit, sal dit my nie onkant vang sonder ’n dak oor my kop nie.”
“En waarmee gaan jy nuwe klere en juwele koop?”
“Die koerant sal my ’n klompie pensioengeld uitbetaal.”
“Koop broekpakke; dit lyk altyd goed saam met ’n bloes of kamisool. Net nie met daardie vlooimarkbehangsels waarvoor jy so ’n voorliefde het nie. Kry vir jou pêrels, ’n goue ketting en ’n ryk ou om vir jou diamante te koop. Die Vermeulens is top of the range, met duur smaak. So ook die res van die mink-and-manure-kliek, wat nogal snobberig kan wees. Moenie lyk of jy onder ’n klip uitgekruip het nie.”
“Ek het reeds begin.” Carmia vertel van die denimpak, en nog een in ’n sandkleur wat op die uitverkoping is.
“Min, maar darem. Moenie ’n bikini vergeet nie – Skamanga is loopafstand van die strand. En by die herehuis is ’n lieflike swembad, soos iets uit Hollywood. Margo hou daarvan om buite te onthaal. Skemerkelkies, ’n buffetete of ’n visbraai. Jy sal ook genooi word, en dis ’n goeie geleentheid om vir jou ’n miljoenêr te vang.”
“Ek soek nie ’n man nie; ek is gemaklik met my eie geselskap. Ek klim eerder in die bed met ’n interessante boek as met ’n vervelige, sweterige man wat net een ding op sy brein het.”
“Hoe klink dit jy praat uit ondervinding?” vra Vita verbaas. “Jy het albei ervaar en jy verkies ’n held tussen die bladsye eerder as tussen die lakens? En ek dag nog heeltyd my babasussie is ’n onaangetaste maagd!”
Toe Carmia nie reageer nie, begin Vita raad gee oor haarstyle en grimering.
Dan wil sy weet: “En Deneys? Hoe lyk hy deesdae? Nog so lenig en asof hy eerder op ’n loopplank hoort as in ’n stuurkajuit?”
Carmia grinnik. “Of in ’n modetydskrif, by ’n advertensie vir Levi’s.”
“Nee, Brut of Midnight Poison-naskeer,” skerts Vita. Sy huiwer, voor sy gemaak ongeërg vra: “Het hy dalk na my gevra? Gevra hoe dit met my gaan of so iets?”
“Nee.”
“O …”
Haar suster klink so afgehaal dat Carmia byvoeg: “Ek glo nie hy weet ons is susters nie.”
“Het jy hom nie gesê nie?” vra Vita verbaas. “Hoekom nie?”
“Ons het min gepraat, net in verband met die werk en niks persoonliks nie.”
“En Margo, het sy dit nie genoem nie?”
“Blykbaar nie.”
“Ek wonder hoekom …”
“Hy het jou glo nog nie vergewe nie en ek dink Margo wou ekstra komplikasies vermy. Deneys is klaar negatief ingestel, en as hy moet weet ek is familie van jou, sou dit die skaal nog verder teen my geswaai het. Dis ’n kwessie van: los slapende honde nog ’n rukkie onder die kombers.”
“Deneys gaan woedend wees as hy uitvind.”
“Ek sal solank my valhelm blink vryf.”
“Probeer hom verlei om hom sodoende sag te maak.”
“Ek glo nie dit sal so maklik wees nie.”
“Hoekom nie? Het hy ’n meisie?”
“Margo is nie seker nie, maar daar is blykbaar iets tussen hom en die bure se dogter.”
“Tasha Alexander?” vra Vita suur. “Wat sien hy in daai kat? Leëkop … Al waarin sy belangstel, is om haar naels in hom in te slaan.”
“Is jy tog nie jaloers nie?” spot Carmia.
“Op Tasha? Ag, asseblief … Sy kan Deneys met liefde erf, ek wil hom nie terughê nie. Hy’s te befoeterd. Tipiese bedorwe rykmanseuntjie. Ek is bly ek is van hom ontslae; ek kyk nie terug nie. Ek is tevrede met my lewe.”
Hoekom dan so heftig protesteer? Om haarself te oortuig? wonder Carmia.
“Ous, het jy nog steeds ’n sagte plekkie vir hom?” vra sy reguit.
Vita antwoord nie dadelik nie.
“Nee, natuurlik nie!” ontken sy dan. “Genade, ek is ’n getroude vrou en daar’s nie ’n beter man op aarde as myne nie. Hoekom vra jy?”
“Sommer gewonder.”
“Ek erken Deneys het my knieë lam gemaak, maar dis geskiedenis – oor en verby. Ek kan nie eens meer sy stem onthou nie. Net sy sexy mond wat met ’n meisie se libido kan toor, en hoe lekker hy gesoen het. Dít sal ek nooit vergeet nie! Hy’s ’n sterk ou en as hy ’n meisie vashou, wéét sy sy’s vasgehou. Behóórlik omhels en behóórlik gesoen, tot môre anderdag toe … Jy sal weet wat ek bedoel as jy ’n keer in sy arms was.”
Carmia is geskok. Sy klik verontwaardig haar tong. “Vita! Ek is nie van plan om in die man se arms te beland nie. Ek gaan vir sy ouma werk, dis al.”
“Julle sal in dieselfde huis woon, mekaar in die tuin of by die swembad raakloop of waar ook al, en hy is ’n onweerstaanbare, viriele man …”
“Hy het vir Tasha. En hy vlieg elke dag saam met stringe net sulke viriele lugwaardinne. Hy sal my skaars raaksien.”
“Moenie jouself onderskat nie. Daardie lang bene en katoë van jou kan ’n man nogal uitboul. Maar dis nie die punt nie. Feit is: jy’s ’n vrou. En kaptein Deneys Vermeulen kon nog nooit ’n vroumens weerstaan nie. Een of ander tyd gaan hy jou soen en dan sal jy verstaan wat ek bedoel. En hoekom ek sy mond en sy hande nooit heeltemal sal kan vergeet nie.”
Carmia raak ongemaklik. “Hoe sal arme Andy voel as hy hoor watse nonsens jy oor ’n ander man kwytraak? En dít een van jou ekskêrels.”
Vita lag onbekommerd. “My bekvelderman kan nog steeds nie ’n woord Afrikaans verstaan nie. Maar hy sal nie omgee nie, want hy is self onweerstaanbaar en hy weet ek is dol oor hom. Ek sal hom nie kul nie en hom vir geen ander man verruil nie.”
Op die agtergrond hoor Carmia ’n deur klap. Toe klink ’n mengelmoes laggende stemme op.
“Ek moet ophou klets,” groet Vita. “Dis honger mans hier net waar jy kyk. Al weer tyd vir poetoepap en emma necks. Sterkte, sus! Ek bel jou
