nie. Hoe anders gaan die kassies klaarkom?”
Ek skud my kop ’n paar keer. Hopelik is dit alles net ’n soort hallusinasie, iets vlugtigs wat sal verdamp wanneer ek bykom uit hierdie drogdroom.
Dit is nie. En dit verdamp nie.
Ma bly staar na my met ’n flikkering in haar draak-oë wat niks goeds vir my onmiddellike toekoms voorspel nie. Elke keer as sy so na my kyk, trek ek aan die kortste ent. Maar nie hierdie keer nie, o nee, sy maak ’n fout as sy dink ek gaan Gerhard (eeeeewwww!) Greeff terugvat net sodat hy haar simpel kassies kan kom verf.
Dis tyd om ’n stand te maak. Soos my heldin Katniss Everdeen.
Afgemete sê ek: “Ek – sal – nie. Ma kan op Ma se kop staan, maar ek – sal – nie. Al is hy ook die laaste ou in die wêreld en al hou jy ook ’n mes teen my keel. Ek. Sal. Nie. Verstaan?”
Teen dié tyd skree my sisteem vir koffie, ’n kafeïen-inspuiting wat sal maak dat ek die absolute rubbish wat ek die afgelope halfuur moes aanhoor soos in instantly sal vergeet.
Driftig storm ek na die kombuis. Oorkant Dion se kamer huiwer ek. Dalk moet ek my kleinboet opklop, hy’s darem die draak se witbroodjie, maar daar is nie ’n ligstreep onder sy deur nie, gevolglik glip ek met ’n sug by die kombuis in en skakel die lig aan.
Die buisligte flikker ’n paar keer en ek loer skrikkerig daarna. Wat ís dit met die huis? Gister het die ligte vier keer aan- en afgegaan. Sommer vanself. Die vierde keer was ek in die badkamer en dit was so donker dat ek my skeenbeen in sy peetjie in teen die toilet gestamp het.
En . . . verbeel ek my, of kraak die vloerplank in die gang nog steeds? Dit moes mos lankal opgehou het, ek is wie weet wanneer al daar verby, die huis is net sooooo creepy.
Of is dit die draak wat my volg?
Kramp. Dis sy. En – flip – die kombuis was ’n fout, dit sien ek nou, ’n hengse groot strategiese fout. Ons kombuis is seker die enigste in die land sonder ’n agterdeur – iets wat ek om die dood nie kan onthou nie. Nie dat die agterdeurlose kombuis normaalweg ’n probleem is nie, maar op die oomblik is dit – want die draak staan die enigste ontsnappingsroete vol.
Ek is vas. En die draak weet dit. Want sy staan in die gangdeur. Maar hoekom kraak die vloerplanke nog steeds? Wie loop daar? Enigiemand?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
