moet ernstig wees.”
“Ek het vir Zondi ’n tip gaan gee. Sy het haar gat gewip, my beskuldig ek wil vir haar haar job leer.”
“Watse tip?”
“Ek dink sy sal dalk self met jou daaroor praat.”
“Waarom vertel jy my nie sommer nie?”
Hy vryf oor sy gesig en neem ’n sluk koffie. “Ek het soort van vir Ahmed belowe ek sal nie met jou daaroor praat nie.”
“Gaan dit oor my pa?”
“Nee.”
“Maar jy wil my vertel, so doen dit maar.”
“Daar is op die oomblik ’n geleentheid om iemand in Allegretti se huis te kry.”
Ellie sit die beker op die koffietafel neer en vou haar bene onder haar in. “Wat bedoel jy, iemand in Allegretti se huis kry?”
“Weet jy wie is Allegretti se nuwe girlfriend?”
Sy skud haar kop.
“Wat de hel doen jy en Barnard met julle tyd?”
“Wil jy werklik ’n antwoord hê?” Sy begin opstaan.
“Shit, maar jy is liggeraak. Ek bedoel net hierdie is die soort inligting wat julle moet weet. Allegretti het al ’n maand of twee ’n affair met Nazeem Williams se aangetroude susterskind. Clara Veldman. Hy wil hê sy moet by hom intrek, maar Williams wil niks weet nie. Op die ou end het hy gesê sy kan intrek op een voorwaarde: hy stuur sy eie sekuriteit saam om na haar te kyk.”
“Hoe weet jy dit?”
Hy vryf weer oor sy gesig. “Williams het my vertel.”
Sy tel die koffiebeker op, blaas daarin, maar sit dit weer op die koffietafel neer sonder om daarvan te drink.
“Van wanneer af ken jy vir Williams?”
“Jy weet so goed soos ek ons elkeen doen wat ons moet doen. Ek het toevallig ’n ruk gelede vir Williams ontmoet. Ons was met ’n saak besig, en hy het ons gehelp. Ek het die gap gesien, en hom ’n maand later gewaarsku oor ’n padblokkade.”
“En nou vertrou hy jou in sy binnekamer?”
“Daar was nog ’n tip-off of twee daarna …”
“En Ahmed weet hiervan?”
“Ja, hy weet.”
“Waarom wil hy nie hê jy moet my vertel nie?”
“Hy is ’n control freak en hy dink vandat jou pa dood is, moet hy nou pa speel.”
“Jy het nou net gesê dit was een of twee tip-offs … waarvoor is hy bang?”
“Dalk het ek gelieg.”
Ellie vou haar arms. “Hoe diep is jy?”
“Redelik diep.”
“Het Ahmed rede om bekommerd te wees?”
“Ek werk al jare lank my gat af. Elke saak wat ek gedoen het, het ek my alles gegee. Ek sit en wag nie vir breaks nie. Ek gaan soek hulle. En skielik op ’n dag kry ek so ’n break. Wat sou jy gedoen het? So ’n kans kom nie sommer weer verby nie, en ek gaan dit vat, en niemand gaan my keer nie. Jy weet hoe dit is, almal skyt in hulle broeke as hulle dit hoor, maar die dag as die saak breek en die squad kom met die groot kanonne uitgestap, en gooi hulle agter in die vangwa, dan is dit net fokken smiles en almal beweer dit was hulle plan.”
“Wat laat jou dink ek gaan dit nie vir hom vertel nie?”
Albert se gesig raak ongekend ernstig. “Ek sou jou nie vertel het as ek gedink het jy gaan praat nie.” Hy kom sit langs haar op die bank. “Want as jy wil, is hierdie ook vir jou ’n break.”
“Is dit waarom jy by Zondi was?”
“Ja.”
“Waarom voel sy jy wil haar haar job leer?”
“Ek het gesê ek dink jy is die regte een om in te stuur. Sy het haar gewip en gesê sy sal self besluit.”
“En Ahmed weet ook jy wil hê ek moet ingaan?”
“Ja, en het omtrent sy broek natgemaak, maar ek dink jy verdien ’n break. Veral na jou pa se ding.”
Toe sy hom nie antwoord nie, neem hy haar hand in syne. “Hierdie is ons kans, babes. Almal ontken dit, maar jy weet tot nou toe was jy maar net jou pa se dogter. Almal het gewag om te sien of jy so goed soos die ou man gaan wees. Wel, hierna kan jy hulle almal in hulle moer stuur.”
“Doen my ’n guns, en moenie by my kom met cheap selling nie. Los my pa uit die prentjie.”
“Beteken dit jy sal dit doen?”
“Dis nie wat ek gesê het nie. Ek wil eers alles hoor.”
“Ek was op die regte tyd op die regte plek. ’n Ou wat my soms met inligting help, het my eendag vertel Williams-hulle het ’n huis gehuur vir ’n vrag perlemoen wat op pad was. Ek het dit deurgegee, maar ook die oggend voor die raid vir die ou laat weet hy moet Williams waarsku, en sê ek stuur die boodskap. Na die tyd het Williams dankie laat weet, en gevra of daar iets is wat ék wil hê. Ek het hom ’n afskrif van my paycheck gestuur. Die volgende dag was daar ’n koevert met geld deur my posgleuf gegooi.”
“Hoeveel?”
“Vyfduisend.”
“Wat het jy daarmee gedoen?”
“Jissis, Mac, wat dink jy?”
“Waarom dink jy Williams sal my huur? Een telefoonoproep, en hy weet vir wie ek werk.”
“Uiteraard sal jy moet bedank. Op papier, in elk geval. En hy vertrou my. As ek sê ek het iemand wat hy kan vertrou, sal hy my glo. Dis nie asof iemand meer vandag ’n oog knip as ’n cop bedank nie.”
“En dan?”
“Ek het klaar ’n bietjie huiswerk gedoen. Die maklikste gaan wees om ’n klein dummy-sekuriteitsmaatskappy te skep. Jy word daar aangestel. Ek gee die naam vir Williams, en sê ek kan hulle aanbeveel, en hy moet hoor of jy beskikbaar is.”
“Ek glo nie dit sal so maklik wees nie. Een of twee tip-offs van ’n polisieman beteken nog nie hy gaan saam met jou in die bed klim nie.”
“Ek het nie gesê dit gaan so maklik wees nie. Maar ek dink dis die moeite werd om die kans te vat. Kom dit af, is dit great; indien nie, verloor niemand iets nie. Ek is seker hy gaan jou deur ’n paar hoops laat spring, maar ek glo jy kan dit doen, anders sou ek jou nie voorgestel het nie. Jy het baie goeie mensekennis en jy het jou pa se instink gekry.”
“Hoe dringend is dit?”
“Baie dringend. Allegretti
