emosies wat hy as infantiel beskou. Emosies wat by die verliefde tiener sou pas. Nie by ’n man wat amper op die drumpel van veertig is nie. Een met merke aan sy psige van die klappe wat die lewe al na sy kant toe uitgedeel het.
Sy was hom te wagte, dis duidelik, maar of hy welkom is . . . Hy sug onwillekeurig. Miskien moet hy eerder vra: waar kom die gevoel vandaan dat hy nie welkom in haar gastehuis is nie? Waarom die vyandigheid? Sý is die een wat net tussen neus en vinger verdwyn het, en hy die een wat agtergebly het.
Is dit net omdat sy dalk voel dat haar plek bedreig word, of is daar iets meer?
Wat van die vermoede wat hom deur die jare gery het? ’n Vermoede wat die verskrikte tiener met niemand kon deel nie, maar dom was hy ook nie. Sy pa was ’n dokter, sy ma ’n baie suspisieuse vrou.
Sanita het destyds letterlik oornag, en sonder ’n enkele woord, soos ’n miswolkie voor die hittige Hoëveldson verdwyn. Die Vrydagoggend het sy nie lekker gevoel nie en het die onderwyser haar huis toe gestuur. Die middag het hy rugby gespeel. Sy was nie soos gewoonlik langs die veld nie. Ook nie by die huis toe hy ná die wedstryd, ore in die nek, soontoe is nie.
Nee, het haar pa gemompel terwyl hy teen die kosyn geleun het, hy weet nie waar Sanita is nie. Selfone was toe nog ’n rariteit en sy ouers het reeds op hete kole by die huis gewag. Vriende het vir hulle ’n blitsbesoek by ’n privaat wildtuin gereël. Vriende met ’n dogter in wie sy ouers meer sin gehad het as in Kobus Els s’n.
’n Meisie met wie hy toe baie jare later getroud is.
Die betrokke naweek was ’n uitgerekte hel waartydens hy hom meer as een keer sy ouers se gramskap op die hals gehaal het. Sondagaand was die Else nie meer by hulle huis nie. ’n Week later het iemand die huisraad op ’n lorrie kom laai. Dit was al. Sy was net eenvoudig weg.
Daar is gegis en bespiegel, maar niemand het werklik geweet wat regtig waar is nie. Seker maar iets met ou Kobus se probleem te doen, is uiteindelik besluit. Almal kon tog sien hy kon nie so aangaan nie. Daardie arme meisiekind van hom moes op haar eentjie grootword.
En toe het die lewe eenvoudig voortgegaan.
Die res van die wêreld s’n miskien. Syne het uitmekaar geval – tot sy ouers voet neergesit het. Hy los hierdie nonsies oor Kobus Els se meisiekind en kry sy akademie en sport weer op standaard, of hy kan voortgaan om sy lewe op te mors. Dít sou net sonder enige steun van hulle kant, en ook nie onder hulle dak wees nie.
O, hy hét na haar gesoek. Vrae gevra, byna ’n pes van homself by die bure gemaak, maar sonder resultate. Ja, Kobus Els het glo ’n suster in die Kaap, maar nee, hulle weet nie waar sy bly nie. Hy het nie ’n adres gelos waarheen pos gestuur kan word nie; hy moes sy kontakinligting by die poskantoor self verander het. Die poskantoor beskou sulke inligting as vertroulik.
Sy hart was nie net stukkend nie, hy was woedend. Hoe kón sy? Waar was haar beloftes dat sy altyd en altyd vir hom lief sou bly?
Hy weet steeds nie of hy haar moet soen, of haar nek moet omdraai nie.
Die wind stoot al sterker vanaf die see se kant en water sproei fyntjies oor hom toe ’n brander met groot lawaai oor die rotse breek. Die gety kom seker in.
Natuurlik het hy op die webblad gelees waar die naam Waaiwater vandaan kom. Sy vraag was net ’n poging om sy lam brein aan die gang te kry, anders het hy iets doms gesê. Of gedoen.
Dis ’n ontnugtering om te besef hoeveel mag sy nog oor hom het. Nee, dis ’n skok. Soos toe hy die eerste keer gesien het wie die eienares is van die plek waar Yvette nou ten ene male móés tuisgaan, en hy nie beswaar kon maak nie. Daarvoor is die Kanadees, met haar donker hare, veels te fyn op sy buie ingestel.
Fourie druk teen die plankpaadjie en kom orent. Hy het ’n duisend vrae. Hy het jare lank al ’n duisend vrae. By tye kon hy hulle bêre. Ander kere het hulle sy binneste hol gery, maar voor hy hierdie plek aan die einde van volgende week verlaat, gaan Sanita Els hulle beantwoord.
Sy kan dalk nou mevrou Joubert wees, maar dis nie van haar wat hy antwoorde soek nie. Hy soek hulle van die sestienjarige wat sy hart langs ’n atletiekbaan vasgevat en nie weer gelos het nie.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
