kan vanaand uitpak. Kom sit net eers alles neer. Is julle lus om vir Donnabelle te gaan groet?”
“Ja, kom, ek kan nie wag om haar te sien nie,” sê Nali.
“Ek wil sommer al die perde sien,” sê Lea.
“Ek moet net gou my pa groet, julle,” keer Nali.
Gabi maak haar kamer se stoepdeur oop sodat hulle deur die tuin kan stap. Patricia en haar pa staan ook nou by Klaus en Claudia. ’n Gelag klink op terwyl hulle met pastoor Shikonda gesels. Patricia staan langs Gabi se pa, sjiek in ’n lang groen rok met bruin stewels en ’n bypassende bruin leerbaadjie. Sy dra haar hare in ’n groot, los krullebol om haar kop. Haar kleurvolle Afrika-oorbelle swaai langs haar nek. Sy troon bo Klaus en Claudia uit en lyk net so lank soos Nali se pa, wat ’n lang man is.
“Sjoe, sy lyk steeds asof sy modelwerk doen,” sê Nali.
“Ja-nee, jy sal nog sien, dis elke oggend se ding. Mens sou sweer sy’s op pad Parys toe vir ’n modevertoning. Whatever!”
“En lyk sy regtig elke oggend so beeldskoon?” vra Lea bewonderend.
“Ja, elke dag, met hoëhakskoene en grimering aan – kombuis toe of selfs stalle toe saam met my pa, asof sy nog nie agtergekom het ons woon in die middel van Namibië op ’n plaas kilometers van die naaste dorp af nie. Duhh!”
Pastoor Shikonda groet hulle almal en gee Nali ’n ekstra druk.
“Soet wees, julle,” sê hy.
Hy klim in die bussie, reg om te ry. Voor Gabi nog kan keer, groet Klaus en Claudia ook. Hulle wil glo agter Nali se pa aanry om seker te maak hy verdwaal nie.
Gabi weet dit is sommer omdat hulle nou kans sien om haar te groet terwyl haar maats hier is. Sy het gehoop hulle bly nog vir middagete, maar sonder dat sy aan die oomblik kan vashou, verdwyn Klaus en Claudia in ’n stofwolk in die pad af. Haar lewe soos sy dit geken het, sif vir altyd weg in die blou lug saam met die rooi sandstof wat die twee motors se bande opskop.
Sy en haar maats bly op die grasperk staan saam met haar pa, ’n man van min woorde. Hy hou sy nuwe vrou se hand vas – ’n vrou met sprinkaan-arms en Afro-hare wat hoëhakskoene op ’n beesplaas in Namibië dra.
“Al julle mensies daar op die gras, middagete sal oor ’n uur reg wees!” roep Thuti Garoep van die stoep af. “Julle moenie laat wees nie, ek het ’n spesiale spyskaart wat niemand wil mis nie,” voeg hy by. Hy klink soos ’n TV-advertensie.
“Hallo, hallo, sjef Thuti! Ons is baie honger! Ek hoop jy het baie kos gemaak, mét poeding,” roep Lea opgewonde terug.
“Leatjie, die karma van my kos sal jou aura in ’n reënboog verander.”
Almal lag. “Wel, ek kan nie wag nie! Thuti, jy’s die beste,” sê Lea.
“Kom, Gabi,” sê Nali en haak by haar in, “ek wil eers vir Donnabelle gaan hallo sê voor ete.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
