Simone se gesig.
“Ek glo dit nie!”
“Dit was rêrig nie so erg nie, tannie. Ek gee toe, ek het meneer Waalstra ook met die polisie en ons sekuriteitswagte gedreig en gesê hy is die leier van ’n kriminele sindikaat, ’n rampokker en ’n bendeleier. Ek het selfs geïnsinueer dat sy voogdogter ’n dwelmslaaf en ’n slegte invloed op Jean-Pierre is. Noudat ek daaraan dink, moet ek erken: Ek het ons rusie terdeë geniet, want ek kon na hartelus beledigend en onbeskof wees, nes hy. Gewoonlik moet ek waardig en met die grootste respek teenoor die ouers optree, maak nie saak hoe irriterend hulle is nie. Toe nou, tant Simone, moenie my aangaap asof ek ’n rits vloekwoorde opgesê het nie.”
“Jy verbyster my, Sandri. Maar waar kom Poppie aan die storie dat jy en Marko saam gaan eet as julle sulke aaklige dinge vir mekaar gesê het?”
“Toe ek en meneer Waalstra eindelik die misverstand opgeklaar het, het hy my om verskoning gevra en my genooi vir ete,” vertel sy gelykmatig.
“O! So hy het darem om verskoning gevra.”
“Ja, tannie. Maar ek het vanselfsprekend die ete geweier. Ek wil nie nog ’n dominerende, befoeterde man in my lewe hê nie. Oupa Everard is reeds genoeg,” antwoord sy beslis. Sy kyk ’n rukkie hoe tant Simone werskaf en vra verstom: “Hoekom pak tannie weer die tas uit?”
“Ek doen dit die afgelope week, net om my te oortuig ek gaan werklik maande lank met vakansie. Maar dis nie nou belangrik nie. Ons eerste prioriteit is Jean-Pierre en Christiane se jong liefde vir mekaar.”
“My liewe tannie! Jean-Pierre is nog ’n bogkind en Christiane kan nie ouer as agtien wees nie. Hul liefde is soos die seisoene: vandag hier en môre weg. Ek weier om my breinselle of my tyd op net nog ’n meisie van Jean-Pierre te mors. Lees my lippe: Ek gaan nie saam met Marko Waalstra uit bloot om ’n goeie woordjie vir Jean-Pierre te doen nie. As hy glo hy is volwasse genoeg om aan trou te dink, kan hy daardie diktator persoonlik konfronteer.”
“Hy het,” sug tant Simone bedruk.
“Wát? Ekskuus. Het tannie gesê my kleinboet het reeds met meneer Waalstra gepraat?”
“Ja, Sandri. Op pad na die personeelkamer het Poppie hom vertel as hy gou maak, kan hy sien hoe lyk jou nuwe kêrel, meneer Marko Waalstra. Ek dag die seun gaan sy nek breek, so haastig is hy die trap af om Marko op die parkeerterrein voor te keer.”
“Ek begryp. En nou is my broer en meneer die voog boesemvriende,” sê Sandri kwaad, nie seker waarom sy eintlik kwaad is nie.
“Nie boesemvriende nie. Marko het verduidelik dat hy ten gunste van Jean-Pierre en Christiane se verhouding is, maar hy vermoed jy sal die kinders se liefde afkeur omdat jy nie van hom hou nie. Jy sal tog nie so gemeen wees nie, my kindlief?”
“Nee, tant Simone. Dit raak my nie hoeveel harte Jean-Pierre nog gaan breek nie, solank hy nie soos my pa met ’n meisie trou en sy kinders aan my pos nie. Tannie was lief genoeg om my en Jean-Pierre groot te maak, maar ek maak nie ander mense se kinders groot nie. Ek sal my lewe aan die onderwys toewy, maar ek stel nie belang in babas nie – nie syne óf myne nie.”
“My liewe kind, waarom sê jy so? Is dit oor wat met jou ma gebeur het? Jy het mos nie haar gesondheidsprobleme nie. Jy kan sonder vrees ma word. Of is jy nogtans bang jy sal nie die geboorte van ’n baba oorleef nie?”
“Ek … e … ek is nie seker nie, tant Simone. Ek het nog nooit regtig belanggestel om Henk se kinders te hê nie. As ek enigsins trou, sal dit tog met hom wees, want ek hou meer van hom as van enige ander man.”
O, ja, sy hou van Henk, sit Sandri haar gesprek in haar gedagtes voort, maar naas Marko lyk hy valerig en so opwindend soos haar ou teddiebeer. Marko is fassinerend en die vonke skiet tussen hulle. En tog sal ’n verhouding met Marko ook sinneloos wees, want hy sal haar sekerlik altyd wil domineer. Nee dankie, dít wil sy ook nie hê nie.
“Sandri? Sandri, ek praat met jou,” dring tant Simone se stem tot haar deur. “Jou oupa en Jean-Pierre speel vanmiddag saam met Marko gholf, en ek het Marko ter wille van jou vir aandete genooi. Is jy nou vies vir my?”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
