Louisa frons. “So jy wil hê ek moet saam met Kuyler in die bed spring om só inligting uit hom te kry?” sny sy met ’n enkele sin deur sy noukeurig beplande voordrag.
Hy kan haar gesigsuitdrukking nie lees nie. Daar’s nie afsku te bemerk nie, maar haar blik lyk veels te afsydig na sy sin.
“Ek sal dit darem nie so kras stel nie,” sê hy paaiend. “’n Platoniese vriendskap sal ook inligting …”
“Bullshit, Moos! Jy weet so goed soos ek seks is die enigste roete na ’n man se geheime!”
Geoordeel na die drif in haar stem, vrees Moos sy plan is aan die ontspoor. Tyd om sy laaste troefkaart te speel. Hy maak sy aktetas oop, haal die fotoafdruk van Kuyler wat hy in die Tuine geneem het uit en oorhandig dit aan haar. Selfs hý moet toegee Kuyler is ’n looker.
Sy staar lank na die foto, glimlag liggies toe sy opkyk. Daar heers ’n ongemaklike stilte in die woonstel. Moos sit krom getrek van afwagting.
Sy haal haar skouers argeloos op, maar haar oë vonkel. “Dalk sal ek dit tog ’n go gee.”
* * *
Die wekker op Kassie se lessenaar lui skril. Hy druk dit vinnig dood en merk terselfdertyd Da Silva en Cliffie se gesteurde kyke. Dit moet hulle seker grensloos irriteer, maar dis al manier hoe hy geroetineerd kan rook en by sy vyftien sigarette per dag hou.
Hy stap na die vierkantjie en steek ’n Lucky aan, tuur na die vuil buitemuur van die stasie. Die onderste gedeelte is donkerbruin van modderspatsels tydens die reëntyd. Die verwaarloosde blombedding is oorgroei met kakiebos.
In die ou dae was hier ’n span tuinwerkers wat die terrein ordentlik onderhou het, dink hy. Die slordige stasiegebou weerspieël maar net die algemene stand van sake in die SAPD. Die onkruid groei oral geil.
Hy sug. Só het alle goeie dinge tot ’n einde gekom. En dink opnuut aan die verdomde oproep én sy gesprek met Daniels.
Op pad terug na sy lessenaar sien hy Magrieta by Rooi staan.
“Ons het probleme met Fred Smuts se selfoonrekords, Kassie,” sê sy. “Volgens die diensverskaffer het hulle geen rekords van hom nie. Dis glo weens ’n tegniese probleem uitgewis.”
Kassie frons. “Maar dis mos bullshit!”
Rooi knik. “Presies wat ek ook vir Magrieta gesê het.”
Sy trek ’n gesig. “Wel, dis wat hulle beweer.”
“Die laaste keer wat so iets gebeur het, was met die wapensmokkelsaak,” sê Kassie. “En toe het ons oplaas uitgevind dis ’n inside job – iemand by die selfoonmaatskappy is omgekoop om die rekords te vernietig.”
“Wat sê dit vir jou?” vra Rooi.
“Dat daar ’n goed georkestreerde poging is, baie deegliker as wat ons aanvanklik vermoed het, om alle leidrade na Smuts se ondersoek dood te vee.”
Rooi lyk bekommerd. “Nou kan ons maar net hoop dokter Stewart weet meer as Emile de Villiers.”
“Die hoop beskaam nie,” sê Kassie, maar met min oortuiging.
Hoekom aanvaar hy die situasie so gelate? wonder hy skielik. Het sy ingesteldheid teenoor sy werk verander? Het hy sy killer instinct verloor?
Of het hy as gevolg van die oproep in slapgatgeit verval? Is hy inderwaarheid net besig om die tyd af te tel totdat hy die beloofde land betree?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
