күз йөртеп чыгам да яшь түгәм.
Күңелемдә югалту ачысы, Гамилне сагыну тойгысы катыш шигырь юллары ярала:
Мине һәрчак тыенкылык тыеп тора,
Яратсам да, «яратам» дип әйталмадым.
Сагынудан, сагышлардан җаным үкси,
Җиргә ятып, тәгәрәпләр елыйм микән?
Парын җуйган ярсу аккош кебек шушы мәлдә,
Очып барып кыяларга бәрелер хәлдә…
Мин үксез калдым, җанда үксү калды…
Урманнар саргая, саргая япан кыр,
Мин саргаям. Сине сагынып, көз саргая…
Аклы ситсы күлмәгемнең
Сәдәп тишекләре юк.
Үлгәч күрешербез димә,
Гүрнең ишекләре юк.
…Кайбер кеше, үлгәннән соң елы үткәч, авырлык бераз җиңеләя, ди, ә Гамилне югалту ачысы бервакытта да җиңеләймәс, һәрвакыт искә төшеп, аның рухы яктыра гына барыр. Ачык фикерле, нык рухлы, сынмас-сыгылмас холыклы, ярдәмчел, пәйгамбәргә тиң иде ул.
Аны тудырган ата-анасына зур рәхмәт, Такталачык халкы да горурлана торгандыр. Гамил өчен мин дә горурланам.
Гамил ага белән Нәфисә апаның өч кызы да – Раушания, Рауза, Галиябану – әтиләрен бик сагыналар, шагыйрь баласы булуның үзенчәлекле, үзгә бер тойгы, хис, зур горурлык икәнлеген яхшы аңлыйлар, шигъри җанлы булулары белән аерылып торалар.
Без еш кына шагыйрьләр, язучылар, дибез, алар турында күп укыйбыз, иҗатлары белән танышабыз, үзләре белән әдәби кичәләрдә очрашабыз… Ләкин аларны бала атасы, шагыйрь итүче фәрештәләргә тиң затлар – хатыннары бар икәнен башыбызга да китермибез. Нәфисә ханым белән әңгәмәбездән мин шуны аңладым: иҗат кешесе өчен төп терәк – аның гаиләсе, бигрәк тә хатыны. Әгәр шагыйрь ялгыз булса, ул шигырь язып кына шагыйрь була алмас иде, минемчә.
…Хушлашканда, Нәфисә апа Гамил аганың соңгы ике шигырен бирде. Менә алар:
Бәхетле һәм бөтен италмадым,
Ал ефәккә төреп киталмадым –
Җан өстендә калды шушы боз,
Җандай газизләрем, хушыгыз…
Эсседә янармын, суыкта туңармын,
Синең хакта уйлап кышын да, язын да.
Тәрәзәң каршына кош булып кунармын,
Сагынган чагымда.
«ТАТАР ХАЛКЫ ЯШӘРГӘ ТИЕШ, ҺӘМ ЯШӘЯЧӘК ДИП УЙЛЫЙМ…»
Күренекле әдәбият галиме, филология фәннәре докторы, профессор, Татарстан Республикасы Фәннәр академиясенең әгъза-корреспонденты, Россия Гуманитар фәннәр академиясе академигы, Татарстан Республикасының фән һәм техника өлкәсендәге Дәүләт премиясе лауреаты һ. б. бик күп дәрәҗәле исемнәр, бүләкләр иясе, татар әдәбияты буенча алтмышка якын дәреслек, хрестоматия, методик әсбап, утызга якын монография һәм тематик җыентык авторы, күп галимнәрнең, язучыларның, шагыйрьләрнең остазы, егерме елга якын Казан дәүләт университетының татар әдәбияты кафедрасы мөдире булып эшләгән Азат Гыйльмулла улы Әхмәдуллинга 85 яшь тулды.
Әйе, без мәктәптә Азат абый язган дәреслекләр
