fikirləşirdi. Yaşadığı planet üçün darıxmağa başlamışdı. Görəsən, orada indi nələr baş verir, Kaan nə edir, onun ardınca gəlmək üçün hazırlıqlar görürmü? Bu proses nə vaxta çəkər? Bəs anası və atası? Yəqin, qızları sarıdan çox narahatdırlar. Görəsən, onlar Lemiyə acıqlanmırlar ki? Onu bir də Kainatın səyahətinə buraxacaqlarmı? Axı Lemi onların tapşırıqlarını dəqiq yerinə yetirə bilməmişdi. O, qolundakı iri saata baxdı. Yalnız vaxtı göstərən əqrəblər hərəkət edirdi, başqa göstəricilər donmuş, susmuş, işıqları sönmüşdü.
Axşam düşdüyündən əl-ayaq yığışmış, küçədə oyan-buyana gedən adamlar seyrəlmişdi. Hər kəs harasa tələsir, dönüb dalanlarda yox olurdu. Bir azdan gecə işləyən bir neçə müəssisə və mağazadan başqa, hər yer bağlandı. Budur, yolun o biri üzündəki iri marketin də işıqları söndü. Lemi başını skamyanın söykənəcəyinə qoyub göyə baxdı, baxdı, yavaş-yavaş gözlərinin yumulduğunu heç hiss eləmədi. Kimsə onun əlindən tutub silkələməsəydi, yəqin ki, qızcığaz səhərə kimi buradaca yatacaqdı. Lemi gözlərini açanda yaşlı bir kişinin skamyada yanında oturduğunu gördü. Kişinin əynində qolsuz kürk, başında papaq vardı.
– A qızım, gecə vaxtı burda tək neyləyirsən? Sənin evin-eşiyin, atan-anan yoxdurmu?
Lemi dikəlib oturaraq nə deyəcəyini götür-qoy etdi. O artıq başa düşmüşdü ki, Yerdəki adamların düşüncə tərzi fərqlidir. Onlarla başqa cür, onların başa düşəcəyi şəkildə danışmaq lazımdır.
– Mənim burda heç kəsim yoxdur, – deyə o, ağır-ağır dilləndi, fikir verdi ki, getdikcə daha yaxşı danışır, sözlərdən daha sərbəst istifadə edir. – Yatmağa yerim də yoxdur.
– Ay yazıq uşaq! – kişi əlini dizinə çırpdı, – bəs indiyə qədər sənə yiyə duran çıxmayıb? Cəmiyyət hara baxır? Elə yalandan bar-bar bağırırlar: insanpərvərlik belə gəldi, uşaq hüquqları belə getdi.
Lemi yavaş-yavaş yuxudan tamam ayıldı. Haradansa musiqi səsi gəlirdi.
– Sizin də mənim kimi eviniz yoxdur? Gecə vaxtı burda neyləyirsiniz?
– O şüşəli marketi görürsən? – yaşlı kişi yolun o biri üzündəki iri mağazanı göstərdi, – mən onun gözətçisiyəm.
– Gözətçi nə deməkdir?
– Yəni nəzarət edirəm ki, pis adamlar mağazaya bir zərər yetirməsin, şüşəni sındırıb içəri girməsin, ərzaq oğurlamasınlar.
Lemi yenə sual vermək istədi, amma fikrini dəyişdi. O istəmirdi ki, yenicə tanış olduğu bu yaşlı kişi də onu «ağıldankəm» hesab eləsin.
– Sənə burada soyuq olar, gedək, baban içəridə sənin üçün yatmağa yer düzəltsin. Sabah səni aparıb uşaq evinə təhvil verərəm.
Lemi sevindi: artıq bu adama necə müraciət edəcəyini bilirdi:
– Çox sağ ol, baba!
Lemi marketin içində gözətçinin yumşaq stulları birləşdirərək onun üçün düzəltdiyi yerdə çox rahat yatdı. Səhər tezdən gözlərini açanda əhvalı daha yaxşı idi. Sıçrayıb yerindən durdu, marketi başdan-başa gəzdi. Taxçalar müxtəlif ərzaq məhsulları – konfet, keks, meyvə quruları, şirələr və s. ilə dolu idi. O, xoşuna gələn şeylərdən götürüb yedi, bəzilərini dişləyib atdı, bir neçə şirəni açıb içdi və bütün bunlar üçün icazə almaq heç onun ağlına da gəlmədi: əgər insan acdırsa, yeməlidir, bunun üçün icazə almaq nəyə lazımdır ki? Sonra o, stullardan birində oturaraq gecə gözətçinin dediklərini yadına saldı. «Uşaq evi… Görəsən, bu, necə yerdir? Mən hələlik orada qala bilərəmmi?»
Qapını zərblə açan gözətçi qızın oyaq olduğunu görüb sevindi:
– Sabahın xeyir, qızım, vaxtında durmusan. Mağazanı təhvil vermək vaxtı çatıb.
– Baba, bəs sən yatmadın?
– Yox, mən iş başında idim.
Gözətçi gün işığında Lemini birinci dəfə görürmüş kimi diqqətlə baxdı. Uşağın əyin-başı, saçları, üzü, xüsusilə gözləri ona qeyri-adi göründü, o, qətiyyən yurdsuz-yuvasız, yiyəsiz uşağa – dilənçiyə oxşamırdı. Mağazanı xadimə qadına təhvil verəndən sonra onlar yola düzəldilər.
– Baba, hara gedirik?
Kişi fikirli görünürdü:
– Deyirəm, əvvəl yaxınlıqdakı polis məntəqəsinə gedək, görək onlar nə deyəcəklər.
Lemi dayandı:
– Yox, ora istəmirəm. Polis məntəqəsinə getməyək.
Qızın bu tərsliyini başa düşməyən kişi onu dilə tutmağa çalışsa da, bir şey çıxmadı.
– Yaxşı, bir halda ki ora istəmirsən, onda birbaşa uşaq evinə gedək.
Lemi uşaq evi haqqında sual verməyə başladı. Kişi izah etdi:
– Orda sənin kimi uşaqlar yaşayırlar. Yatmağa yerin, gündə üç dəfə pulsuz yeməyin olacaq. Üstəlik, məktəbə də gedəcəksən. Müəllimlər sizə dərs keçəcək, həkimlər sağlamlığınıza nəzarət edəcək, tərbiyəçilər məişətinizi təşkil eləyəcəklər. Sənin böyük ailən olacaq.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
