süni insan düzəldirsiniz…
Lemi davam elədi:
– Bəzi alimlər xəbərdarlıq etmişdilər ki, robotlar sivilizasiya üçün təhlükəli ola bilər. Budur, fəlakət baş verdi. Kiborqların özünüqoruma instinkti üstün gəldi və onlar biz insanları bu planetdən sıxışdırıb çıxarmaq qərarına gəldilər.
– Necə?! – Kənan inana bilmirdi. – İnsanlar öz yaratdıqları robotların öhdəsindən gələ bilmirlər?
– Elədir ki var. Mən sizi qaytarmaq üçün Daş dövrünə enmişdim. Hər şey bu zaman baş verib. Kaan mənə xəbər göndərdi ki, kiborqlar hücuma keçib. Vaxt itirmədən qayıtdım, amma artıq gec olduğunu görürəm. Onlar planeti tutublar.
– Bəs insanlar? Onlar haradadı?
– Bilmirəm....
Lemi susdu. Qəhər onu boğdu.
– Görünür, kiborqlar insanları əlaqə vasitələrindən məhrum ediblər, heç kimlə əlaqə saxlamaq olmur… – o özünü toplayıb davam etdi. – Əslində, bizim “ağıllı ev”imiz burada yaxındadır…
– “Ağıllı”?
– Bəli, ev, doğrudan da, ağıllıdır, intellektual sistemlərlə quraşdırılıb. Qərarlar verir, özünü və sakinlərini qoruyur. Çox güman ki, “ağıllı ev”lərdən başqa, planetdə hər şey həmin kiborqların nəzarəti altındadır. Hər bir evin kodu yalnız onun sahibinə məlumdur. Kiborqlar kodları bilmirlər.
– Yəni sizin “ağıllı ev”ə də girə bilməzlər?
– Qətiyyən! Amma orada heç kim yoxdur. Kimsə olsa, ev mənə bu barədə məlumat verərdi.
Bu xəbər uşaqları o qədər də sakitləşdirmədi.
– Yaxşı, indi neyləyək? – Rüstəm qayğılı görünürdü.
– İlk növbədə, mən sizi Yer planetinə göndərməliyəm, – Lemi qəti şəkildə bildirdi.
Kənan tərəddüd etdi:
– Biz səni bu vəziyyətdə tək qoyub gedə bilmərik axı.
– Siz mənə heç cür kömək edə bilməzsiniz. Əksinə, işim artacaq: həm özümü, həm də sizi qorumalı olacam.
– Əvvəl sizinkiləri axtarıb tapaq, – Rüstəm də Lemini tək qoymaq istəmirdi.
– Uşaqlar, kiborqlar Daş dövründə gördüyünüz vəhşi heyvanlardan daha təhlükəli ola bilər, – Lemi israr etdi. – Buradan getməlisiniz! Nə qədər tez, bir o qədər yaxşı.
Uşaqlar baxışdılar.
– Yağışdan çıxıb yağmura düşmüşük ki… – Rüstəm mızıldandı.
– Vaxt itirməyək. Kiborqların sensorları güclüdür – uzaqdan bizi görüb eşidə bilərlər. Onlar bizi aşkar edənədək sizi buradan göndərim, – Lemi ağır çantasını belindən açıb yerə qoydu. Zamanı idarə edən cihaz çantanın içində idi.
– Təzədən Daş dövrünə qayıdacağıq? – Rüstəm intizarla soruşdu.
– Yox, Yer planetinə, evinizə gedəcəksiniz. Sonuncu dəfə fizika laboratoriyasında zaman maşınına baxdığınız an yadınızdadı? O ana qayıdacağıq. Oradan həyatınıza davam edəcəksiniz.
– Bəs bütün olub-keçənlər? Başımıza gələnlər?
– Onlar sizə yuxu kimi gələcək. Yer insanları, sizi axtaranlar… Hamı elə biləcək ki, hər şeyi yuxuda görüb.
Rüstəm təəccübləndi. Leminin sözlərinə inana bilmədi. Daha doğrusu, inanmaq istəmədi:
– Biz baş verənlərin yuxu olmadığını bilirik.
– Amma bu barədə danışsanız, Yer planetinin insanları inanmayacaqlar. İndiyədək yadplanetlilərlə görüşmüş hər kəs kimi sizi də ciddi qəbul etməyəcəklər.
Rüstəm fikrə getdi: ”Görəsən, insanlar niyə inanmırlar? Yadplanetlilərin mövcudluğuna, başqa planetlərdə həyatın olduğuna niyə şübhə edirlər? Radio və televiziyada, qəzet və jurnallarda, sosial şəbəkələrdə – hər yerdə bu məsələ müzakirə olunsa da, kainatı səyahət etmiş insanlara şübhə ilə baxırlar”.
Lemi zaman maşınını lazım olan vəziyyətə gətirməyə başladı.
Rüstəm başını qaldırıb günəşə baxdı, gözləri qamaşdı:
– Lemi!
– Bəli.
– Yer planeti Süd yolu qalaktikasındadır. Bəs bu sizin planet? O hansı qalaktikadadır?
– Kainat nəhəng və sonsuz olsa da, onun bir xəyali mərkəzi var. Kainatda hər şey həmin mərkəzə görə simmetrikdir. Yəni hər şeyin o üzdə əkizi var. Bizim qalaktikamız Süd yolunun əkizidir. Onlar kainatın mərkəzindən əks tərəflərdə yerləşir.
– Yəni buranın da öz Günəşi, öz Ayı var? Planetlərin düzülüşü də eynidir?
– Bəli!
İl qədər uzun çəkən dəqiqələr keçir, Lemi zaman maşını üzərində işləyirdi. Amma…
Hər şey bircə anda baş verdi.
Kənan və Leminin biləyindəki smartfon-saatların işıqları qəflətən yandı və qulaqbatırıcı sirena eşidildi. Səs o qədər güclü idi ki, qulaqların pərdəsini yırta bilərdi. Sonra saatlar susdu və bütün işıqları söndü.
Leminin gözlərində qırmızı qığılcımlar parladı. O, təlaşla qışqırdı:
– Gecikdik! Bizi aşkar etdilər!
– Onlar bizi necə tapdılar? – Rüstəm soruşdu.
– Mən axmaq bir səhv elədim… – Lemi təəssüf etdi. – Sizi axtaranda Kənana siqnal göndərdim. Ana kompüter – SUPERİNTELLEKT vasitəsilə verilənlər bazasında olan bütün sistemləri izləmək olur. Mənim zəngimi tutublar… Ah! Ağlım harada idi?! İndi onlardan qaçmaq çətin olacaq!
Kənan təəccüblə soruşdu:
– Amma burada heç kim yoxdu. Bizi axtaran, izləyən görmürəm mən. Kimdən qaçırıq?
Lemi narahat idi:
– Kənan, SUPERİNTELLEKT deyilən ana kompüter üçün heç bir sərhəd yoxdur. O, nəhəng kompüter şəbəkəsi vasitəsilə kosmosun dərinliklərinə
