көй беләнкермә син күңелгә.
Йөрәкнең иң нечкә
кылына кагылма.
Һәй, гореф-гадәтләр
бик кырыс авылда.
Сездәге җыр-уен
чамасыз ярамый.
Бу төннәр алдаучан
томандай таралыр.
Җыр-уен – сезгә эш,
эшнең бер төрлесе.
Ә мине көтәдер
җир эше, тир эше.
Җырлыйлар җырчылар:
«Җилләрдә гөл сынар…»
Кем сынар, кем чыдар –
туасы көн сынар.
Паровоз ыргыла,
төтеннәр төтәтеп.
Ашыга вагоннар:
– Көтәдер, көтәдер…
И, туган якларның
ник якын җир-суы?!
Үрелгән пар толым –
шатлыгы, борчуы.
Иелә-бөгелә
каршылый арышлар.
Ә сез бит биредә
тик узып барышлый.
Хәерле сәфәрләр!
Бу минем тукталыш.
Ә йөрәк ник янмас:
көтәдер уттай эш.
Мәхәббәт турында
җырлыйлар җырчылар.
Юлларда онтыла
мәшәкать-борчулар…
«Болыннарда – сихри бер ямь…»
Болыннарда – сихри бер ямь.
Такыялар үреп киям.
Чәчкә кадыйм чәчләремә –
бөтен дөнья чәчкә генә.
Йомшак кына җилләр исә.
Яфрагына җилләр тисә,
ак энҗеләр сибә шомырт.
Бу табигать нинди юмарт!
И былбылым, сандугачым,
бармы сайрап туяр чагың?
Гүзәллектән эри җаным,
бармы, башым, уяу сагың?
Ак күбәләк тибрәп оча,
чык суларын гөлдән эчә.
Дөнья аңа гөлгенәдәй,
гомере ләкин бер генә җәй.
Гөлләр сыйпап узыйм, дисәм,
кулларымны чәнчә билчән.
Былбыл тавышын тыңлап йөрсәм,
бәбкәләрне аулый тилгән.
Сөендерә язгы тамчы,
сискәндерә яшен-камчы.
Ә син сайра, сандугачым,
күңел – былбыл,
йөрәк – лачын.
«Ак конвертта адрес…»
Ак конвертта адрес –
Казан.
Күк конвертта адрес –
Казан.
Казан, Казан,
сиңа язам.
Язам, бозам,
сызам-язам.
Язам –
килсә бәла-каза,
сиңа язам –
шатлык артса.
Эндәшмичә калсаң,
Казан,
шуннан авыр булмас
җәзаң.
Җырлар язам сиңа, Казан, –
түгел синдә җырлар аздан.
Казаныңда кайнат, Казан,
Иделеңдә айкат яздан.
Җырлап акса,
дөрләп янса,
димәк, яшим,
нурлы Казан!
«Кичке шәфәкъ…»
Кичке шәфәкъ.
Яна офык.
Күктә – төрле төсләр.
Бик ямьле дә
һәм моңлы да
шушы җәйге кичләр.
Үрмә гөлкәй үрли, әнә,
ал нурларга сузыла.
Көн
