чыксаң
Мамык кар төшеп тора,
йомшак җил исеп тора.
Ак шәлең болгап, каен,
ак юллар миңа юра.
Көн иткән йортым-курам…
Озата чыга урам.
Сез ачык капка белән
көтәрсез мине, беләм.
Чыгам мин атлап кына,
кышкы юл ап-ак кына.
Колачын җәйгән дала,
җилләре каршы ала.
Җилләре ачы, кырыс.
Күңелем, булма тыныч.
Нинди тын иде урам…
Юлларга чыксаң – буран.
Машинада атлар
Кара тасма юл сузылган,
ике якта – ак кар.
Машиналар узышалар,
машинада – атлар…
Җирән кашка моңсу гына
карап бара юлга.
Дан казанган мәйданнарың
кайда, кара юрга?
Көмеш дага ялтыратып
юртыр гына чаклар…
Җилдәй очкан машинага
төялгәннәр атлар.
Дилбегәдән рульгә күчте
егетләрнең кулы.
Мәйдан түгел,
галәм гизеп
үтә батыр юлы.
Юл ташларын ат ташыды,
таныш һәрбер чаты –
кара көздә, тездән батып,
чыгалмыйча ятты.
Пар кыңгырау чылтыратып
юртыр гына чаклар…
Машиналар чаба юлдан,
машинада – атлар.
Бәхет
Дөньяда шатлык нихәтле,
яшәсәң ямен табып!
Су белән кара икмәкнең
ашасаң тәмен табып.
Маңгайга язганын, сөртеп,
тир белән сугa салам.
Язмышны үзем язам мин,
бәхетне үзем табам.
Шау яфраклы тирәк үсә,
кадасам җиргә таяк.
Бер эндәшсәм карурманга,
ишетәм күпме җавап!
Йөргән җирләрем хикмәтле –
түшәлгән яшел келәм.
Язмышны күрә,
икмәкне
үзем үстерә беләм!
Иртәнге җилләрдә
Иртәнге ай йөзә,
аксыл юллар алда.
Ак юрган астында
басу-кырлар ялда.
Атлыйсың сак кына –
йокламый Җир-ана.
Тирәннән яктыга
кара елга ага.
Иртәнге җилләрдә
мин чыгам кырларга
җирнең сулышын,
йөрәк тибешен тыңларга.
Без йөргән юлларда
алтын фонтан ата.
Без булган җирләрдә
якты нурлар арта.
Кыш уза, яз җитә,
уҗымнар уяна.
Урманга җыр кайта,
тургайлар куана.
Чык төшә юлларга,
мин чыгам кырларга
җирнең сулышын,
йөрәк тибешен тыңларга.
Иртәнге җилләрдә
бодай дулкынлана.
Үзенә чакыра, –
төнге утлар яна.
Без йөргән җирләрдә
кайнар эзләр кала.
Кул тисә җиремә –
кулдан алтын тама.
Таң нуры юлларда,
мин чыгам кырларга
җирнең
