mümkün deyil.
– Niyə? – həkim təəccüblə soruşdu.
– Hələ gəlib çıxmayıblar. Ümumiyyətlə, bura çox qəribə yerdir…
Bir müddət dillənmədilər.
– Siz Konstansiya Kalminqtonu tanımırsınız ki? – cənab Uorqreyv sükutu pozdu.
– Təəssüf ki, yox.
– Nə isə, bu o qədər də vacib deyil, – cənab Uorqreyv dedi. – Başısoyuq qadındır, xəttini də ki başa düşmək olmur. Ümumiyyətlə, mən bura gəlməklə böyük səhvə yol vermişəm…
Həkim heç nə deməyib evə girdi.
Bir neçə dəqiqədən sonra eşikağası Rocers həyətə çıxdı.
– Bilmirsiniz, bura Konstansiya adında qadın gələcək? – cənab Uorqreyv ona da eyni sualı verdi.
– Xəbərim yoxdur, cənab.
Hakim qaşqabağını tökdü.
– Əbəs yerə buranı Zənci adası adlandırmırlar, burada hər şey qapqara örtüyə bürünüb, – o öz-özünə mızıldandı.
Həmin vaxt Entoni Marston vanna qəbul eləyirdi. Uzun yoldan sonra isti su canına dəydikcə xoşhallanır, hamamdan çıxmaq istəmirdi. Bir yandan da fikirləşirdi:
– Bu Zənci adası bir o qədər də əyləncəli yerə oxşamır. Qonaqların çoxu da yaşlı adamlardır. Nə isə, şam yeməyindən sonra özümə bir əyləncə taparam.
Cənab Blor isə həmin vaxt otağındakı güzgünün qarşısında dayanıb qalstukunu düzəldirdi. Birdən gözü divardan asılmış perqament parçasına sataşdı. Üstündə yazılanları oxuyub gülümsündü: «Əla şeirdir».
O, uşaq vaxtı bu adada olmuşdu.
– Ağlıma gəlməzdi ki, neçə ildən sonra məni belə bir iş üçün Zənci adasına çağırarlar, – Blor fikrindən keçirdi. Ardınca da mızıldandı: – Görəsən, qonaqlar heç nədən şübhələnmədilər ki!
General Makartura gəlincə o öz otağında əməlli-başlı fikrə qərq olmuşdu: «Bilsəydim, belə olacaq heç bura gəlməzdim. Amma eybi yoxdur, fürsət düşən kimi aradan çıxaram. Bu Lombard da çox şübhəli tipə bənzəyir. Üz-gözündən fırıldaqçılıq yağır».
Şam yeməyinin hazır olduğunu xəbər verən zəng çalınan kimi Filip Lombard otağından çıxıb pilləkənlərlə aşağı düşməyə başladı. Bəbir kimi səssiz və cəld hərəkət eləyirdi. «Cəmi bir həftə, göz yumub-açana kimi keçib-gedəcək», – o fikirləşirdi.
Emili Brent şam yeməyi üçün qara ipək libasını geyinmişdi. Otağında oturub Tövrat oxuyurdu. Zəngin səsini eşidib ayağa qalxdı, büllur sancağını yaxasına taxıb otaqdan çıxdı.
6
Yeməklər çox ləzzətli idi, içkilərə də söz ola bilməzdi! Odur ki şam yeməyindən sonra qonaqların kefi kökəlmiş, ağzı qızışmışdı. Hakim Uorqreyv hansısa məhkəmə prosesindən danışırdı. Həkim Armstronqla Entoni Marston maraqla ona qulaq asırdılar. Emili Brent isə general Makarturla söhbət eləyirdi. Vera Kleytorn cənab Deyvisə Şimali Afrika haqqında suallar verirdi. Lombard da onların söhbətinə qulaq kəsilmişdi.
Dəyirmi yemək masasının ortasına balaca zənci fiqurları düzülmüşdü. Başları yeməyə qarışan qonaqlar bu fiqurlara indiyədək fikir verməmişdilər.
– Nə maraqlı fiqurlardır, – birdən Entoni Marston dilləndi.
Hamının nəzərləri fiqurlara dikildi.
– Balaca zəncilər… Hə, əlbəttə, zəncisiz nə Zənci adası! – cənab Lombard dedi.
– Görəsən, on dənədir? – Vera əyilib fiqurları saymağa başladı. – Dübbədüz on dənə! Lap on zənci haqqındakı sanamada[14] olduğu kimi! Otağımdakı buxarının üstündən asılıb.
– Mənim otağımda da var, – Lombard ucadan dilləndi.
– Mənim də! – Marston dedi.
Beləliklə, məlum oldu ki, bu şeir parçası bütün otaqların divarına vurulub.
– Məzəli şeirdir, elə deyil? – Vera dedi.
Elə bu vaxt güclü külək yemək otağının şüşəli qapısını vurub açdı. Qayalara çırpılan dalğaların səsi otağı başına götürdü.
– Dəniz səsini çox sevirəm, – miss Brent dilləndi.
– Lakin mən bu səsə nifrət eləyirəm! – Vera dedi. Sonra isə yanaqları qızardı. Tələm-tələsik əlavə elədi: – Qışda burada dalğaların səsindən qulaq tutular, düz demirəm?
Miss Brent başını tərpətdi.
– Yəqin, qış vaxtı burada yaşayan olmaz. Ən azından ona görə ki qulluqçulara nə qədər maaş versən də, burada qalmazlar.
– Hərçənd missis Onimin qulluqçu sarıdan bəxti gətirib. Missis Rocersin gözəl əl qabiliyyəti var! – Vera dedi.
– Necə, siz missis Onim dediniz? – yaşlı qadın təəccüblə soruşdu.
– Bəli, – Vera cavab verdi, sonra da üz-gözünü turşudub öz-özünə mızıldandı: «Bu qocalar da həmişə hər şeyi səhv salırlar».
– Mən Onim adında adam tanımıram, – Emili Brent bunu deyib çantasını eşələməyə başladı. Elə bu vaxt qapı açıldı və cənab Rocers içəri girdi. Əlindəki məcməyidə qəhvədan və qəhvə fincanları vardı. İki qulluqçu və bütün qonaqlar, yəni on nəfərin onu da yemək otağında idi. Saat 10-a 20 dəqiqə işləmişdi. Birdən kiminsə amiranə səsi otağa çökmüş sükutu pozdu:
– Xanımlar və cənablar! Diqqətiniz məndə olsun!
Hamı çaşqınlıqla yan-yörəsinə boylanmağa başladı. Səsin haradan gəldiyini başa düşə bilmədilər. Səs yenidən eşidildi:
– Siz ittiham olunursunuz:
Eduard Corc Armstronq! Siz 14 mart 1925-ci ildə vəfat etmiş Luiza Meri Klisin ölümündə təqsirləndirilirsiniz!
Vilyam Henri Blor! Siz Ceyms Stiven Landorun 10 oktyabr 1928-ci ildə baş vermiş ölüm hadisəsinə görə məsuliyyət daşıyırsınız!
Emili Karolina Brent! Siz 5 noyabr 1931-ci ildə dünyasını dəyişən Beatrisa Teylorun ölümündə günahlandırılırsınız!
