>
Bir sübh xitab etdi bizim meyxanә:
Ey rindi-xәrabәtimiz, ey divanә!
Dur dolduraq al şәrabla peymanәmizi,
“Ey vay” ilә dolmadan bizim peymanә.
«Ey xacә, inandırma bizi boş sözünә…»
Ey xacә, inandırma bizi boş sözünә,
Get, allaha bax, nәsihәti ver özünә.
Biz düz gedirik, sәnin gözün әyri görür,
Bizdәn uzaq ol, çarә elә öz gözünә.
«Beş gün bu cahan oldu bizim mәnzilimiz…»
Beş gün bu cahan oldu bizim mәnzilimiz,
Tәk dәrdü-bәla oldu fәqәt hasilimiz.
Getdik buradan ürәkdә min həsrәt ilә,
Әfsus ki, hәll olmadı bir müşkilimiz.
«Qalx, ey büt, dur qәlbi sevindir, bәri gәl…»
Qalx, ey büt, dur qәlbi sevindir, bәri gәl,
Gәl eylә bu gün dәrdimizә çarә, gözəl.
Bir kuzә şәrab gәtir içәk, lәzzәt alaq,
Torpaqlarımız kuzәyә dönmәkdәn әzәl.
«Heç kim verә bilmir sabaha vәdә bizә…»
Heç kim verә bilmir sabaha vәdә bizә,
Gәl biz bu günü xoş elәyәk könlümüzә.
Mey iç Ayın altında, Ay üzlüm, ki bu Ay
Çox-çox doğacaq, rast gәlәcәkdirmi bizә?
«Öldükdә mәnim cismimi badəylә yuyun…»
Öldükdә mәnim cismimi badəylә yuyun,
Tәlqinimi dә mey şüşәsindәn oxuyun,
Mәhşәr günü tapmaq mәni siz istәsәniz,
Meyxanәdә axtarın mәni, orda duyun!
«İstәr mәni hicranla zavalda saxla…»
İstәr mәni hicranla zavalda saxla,
İstәr şad elә, zövqü vüsalda saxla,
Mәn söylәmirәm sәnә nә cür saxla mәni,
Könlün necә istәyir o halda saxla!
«Eşq әhli gәrәk hәmişә rüsva olsun…»
Eşq әhli gәrәk hәmişә rüsva olsun,
Divanәliyilә mәstü şeyda olsun,
Huşyarlıqda dәrd çәkirik hәr şeyә biz,
Mәstkәn deyirik: qoy nә olursa olsun.
«Quran ki böyük, gözəl kәlamdır deyilir…»
Quran ki böyük, gözəl kәlamdır deyilir,
Az-az oxuyan olur onu hәrdәnbir.
Böyründә piyalәnin bir ayәt var ki,
Hәr yerdә, hәmişә dillәrin әzbәridir.
«İçmirsәn әgәr mәstlәri töhmәtlәmә sәn…»
İçmirsәn әgәr mәstlәri töhmәtlәmә sәn,
Yüz qәlbi qәmә, dәrdә salır hәr fitnәn,
Sәn içmәmәyinlә fәxr edirsәn, lakin
Yüz iş törәdirsәn daha pis içmәkdәn.
«Mey cismimә qüvvәt gətirir, canә qida…»
Mey cismimә qüvvәt gətirir, canә qida,
Çox sirlәrin üstünü mey açmaqda,
Yox bir tәlәbim nә bu, nә o dünyadan,
Yeydir mәnә mey hәr iki dünyadan da.
«Könlüm, bu zәmanәdәn sәn ehsan dilәmә…»
Könlüm, bu zәmanәdәn sәn ehsan dilәmә!
Dövrandan aman gözlәmә, sahman dilәmә.
Dәrman dilәsәn, bir az da artar dәrdin,
Dәrdinlә barış, sәbr elә, dәrman dilәmә.
«Öpsәm ayağından sәnin, ey şux dilbәr…»
Öpsәm ayağından sәnin, ey şux dilbәr,
Varkәn ayağın, özgә lәbindәn kim öpər?!
Әl mәndәn, әtәk xәyalın olsun hәr gün,
Gәzsәm, arasam vüsalın olsun gecәlәr.
«İçsәm o qәdәr şәrab ki, qәbrimdәn onun…»
İçsәm o qәdәr şәrab ki, qәbrimdәn onun,
Çıxsın qoxusu mәzarımı doldursun,
Bir kefli gәlib torpağıma çatsa әgәr,
Ordan saçılan qoxuyla tam mәst olsun.
«Meyxanә diyarında gedib qәlb axtar…»
Meyxanә diyarında gedib qәlb axtar,
Kamillәri tap, onlar ilә ol hәmkar,
Yüz Kәbәdәn artıqdı bir insan qәlbi,
Sәn Kәbәyә getmә, get tәmiz qәlblәrә var1.
«Bir gün ki əlimdə parlayır cami-şәrab…»
Bir gün ki əlimdə parlayır cami-şәrab,
Şadlıq mәni eylәyir o gün mәstü xәrab.
Yüz möcüzә icad edirәm sәnәtdә
Tәbim o zaman atәş olur, söz dә gülab.
«Mәşuqә vә meylә bu xarab guşәdә şad…»
Mәşuqә vә meylә bu xarab guşәdә şad,
Rәhmәt vә әzab ümidi, fikri, bizә yad,
Hәr bir şeyi qoyduq girova badә üçün,
Oddan, havadan, sudan vә torpaqdan azad.
«Meyxanәni abad mey içәnlәrdir edәn…»
Meyxanәni abad mey içәnlәrdir edәn,
Min tövbә-günah qanın sorurlar bizdәn.
Mәn işlәmәsәm günah, edilmәz rәhmәt,
Rәhmәt şәrәfin günahımızdır bәzәyәn.
«Dostluq az elə, hər kәsә dil vermә, saqın…»
Dostluq az elə, hər kәsә dil vermә, saqın!
Olma bu zәmanә әhlinә çox da yaxın.
Bir kәs ki onu arxa bilirsәn özünə,
Diqqәt elәsәn, odur hәqiqәtdә yağın.
«O qәsrdә ki verәrdilәr Bәhrama cam…»
O qәsrdә ki verәrdilәr Bәhrama cam,
Ahuya olub
Var – çat, yetiş.
