oğlum,ana tərəfində olan oğullar.
REKLAM
Qadın gördüm vitrində,
Başdan-ayağa çılpaq.
Müştəri gözləyirdi
saatı – əlli frank!
Reklam isti bir nəfəs,
uca qamət, ağ bədən.
Gözəllik himni imiş
qadında çılpaq bədən!
Surəti köçürülüb
elə bildim əsərdən.
Döşləri titrəyirdi.
çiyni əsirdi hərdən.
Göbəyini, yanını
göstərirdi əliylə.
Bir şərqli üz-üzəydi
Avropa gözəliylə!
Bu, axşam bazarıydı,
çəkilmişdi əl-ayaq.
Qadın gördüm vitrində
başdan-ayağa çılpaq.
Eşqə, ülfətə layiq
bir can gördüm mən orda.
Eşqini, ülfətini
satan gördüm mən orda.
AZƏROĞLU
Səndən ötrü çəkilib
o sərhəd dirəkləri,
məftillər, Azəroğlu.
Necə narın şumlanıb
o ləklər, Azəroğlu.
Səndən ötrü qoyulub
sərhədçi budkaları,
o gur işıq selləri,
o xətlər, Azəroğlu.
Gör səndən necə qorxur
sərhədlər, Azəroğlu.
Sahillər dayanıbdı
səndən ötrü üz-üzə,
Birdən kefin istəyər
adlayarsan o üzə;
birdən külək olarsan,
tikanlı məftilləri
keçərsən, Azəroğlu.
Arazı ovuc-ovuc
içərsən, Azəroğlu.
Sən nə qorxulu düşmən,
nə böyük qəhrəmansan.
Sən axı, sadə, həlim,
sən axı, mehribansan,
şairsən, Azəroğlu.
Niyə qorxuya düşüb
bu qədər yağı, səndən?
Sərhəddin dirəkləri,
məftili özgədəndi,
daşı-torpağı səndən,
Eh, daşı! – Azəroğlu.
Qatar gedir, hardasan,
qardaşım, Azəroğlu.
MEŞƏ YOLUNDA
Elçinə
Axşam qanadını meşəyə gərir,
gülüşü, xoş, üzü sərtdi xilqətin.
Yayda soyundurur, qışda geydirir
mütləq qanunları bu təbiətin.
Sən dedin dəyişib əsrin sürəti,
insan təbiətdən uzaq düşübdü.
Hardasa pozublar bu ünsiyyəti,
hardasa qırılıb – budaq düşübdü.
Mən dedim: duyuram bu ehtiyacı,
bir şeyi unudub bizim babalar:
pələng yırtıcıdı, qartal yırtıcı
amma təriflənib bu yırtıcılar.
Bəzi şairlərin yüz nəğməsində
tərənnüm olunub guya təbiət.
Pələngə qəsidə, şaha qəsidə, –
heyif, zor önündə əyilib sənət.
Sən dedin: ayıq ol, bu dağ yoludur,
dərədə itərik, dağı aşmasaq.
Mən dedim: təbiət amansız olur,
bizi bağışlamaz ayaqlaşmasaq.
Söhbət uzandıqca yol uzanırdı,
yollara səpirdin sən də sözünü.
Bir ağac meşəyə kölgə salırdı,
bir meşə örtürdü göyün üzünü.
Sən susdun, mən dedim bir az tələsik,
Demə, təbiətin yad kimsəsiydim.
Sən ona sığınıb dedin ki, gəzək,
özüm təbiətin aludəsiydim.
QƏDİM AVTOQRAF
Budur İtaliya… Pompeydən bəri,
közəl Cokondanın Roma – vətəni.
Kolizey – dünyanın antik əsəri,
suala, sorğuya çəkmə sən məni.
Sezar, Antonio, Kleopatra,
bir ərəb gözəli, iki hökmdar!
Zaman məhəbbətə yol açdı yarəb, –
Misir torpağında əsir oldular.
O taxtdan ucaydı bu eşq, bu ülfət,
uduzub sevgiyə adi baxanlar.
Yalnız ürəksizdə yoxdu məhəbbət,
barı bir qadından utansın onlar.
Spartak vulkan tək püskürdü yerdən,
qalxdı Sisiliya, bu yarım ada.
Qədim avtoqraf qalır o gündən,
əhsən yazana da, saxlayana da!
Qərbi, yadımdadı, pisləyərdilər,
bəzən danardılar şan-şərəfini.
Yaxşı tərəfini gizləyərdilər,
açıb tökərdilər pis tərəfini.
Gərək kapitalist ölkələrini
söyəydik dost ilə yad məclisində.
Kimsə öz içinin ləkələrini
gedib axtaraydı özgə üzündə.
Siyasi iqtisad müəllimimiz,
şerimiz, sözümüz, hətta himnimiz
deyirdi: dağılır Qərbdə kapital,
orda fəlakətdi, bizdə cah-cəlal!
Amma dağılmırdı… biz deməliydik,
sözümüz
