eşələnirdilər. MKİ-nin məlumatına əsasən, oğurlanmış informasiyalar hal hazırda Çjanın nömrəsindəki çamanadanın içində – portativ kompüterdə yerləşirdi. Sərt maqnit diskdə yerləşən toplayıcı mürəkkəb sistemli kriptoqrafik müdafiə ilə təchiz edilmişdi. Giriş parolunun daxil olunması zamanı bircə səhv kompüterdə bütün informasiyaları məhv olmağına kifayət edirdi.
Heç bir halda buna imkan vermək olmazdı. Los-Alamosdakı virusun dağıdıcı hücumundan sonra heç bir şey qalmamışdı. Aparılan tədqiqatların nəticələrinin itməsi işləri on ay geri atacaqdı. Ən pis bu idi ki, informasiya çinlilərin əlinə keçdiyi halda, bu onlara sıçrayışın icrasını beş il irəliyə aparmasına imkan verəcəkdi. Faylların tərkibində fenomenal kəşflər və ən yeni texnologiyalara aid məlumatlar yerləşirdi. DARPA-nın vəzifəsi onları geri qaytarmaq idi. Bunun üçünsə, Çjanın kompüterinə yiyələnib giriş parolunu öyrənmək lazım idi.
Vaxt bitirdi.
Peynter “fortuna təkəri” adlı avtomatdan əks olunan inikasla Çjanı güdürdü. O, Çjanın və onun cangüdənlərinin dayanmadan yuxarı – lyuks nömrənin olduğu mərtəbəyə qalxan sürətli liftin kabinəsinə necə girdiyini gördü.
Peynter larinqofona pıçıldadı.
– Onlar qalxır.
– Kommander, aydındır. İndi iş sənə qalıb.
Peynter sürətlə qonşu liftə atıldı. Onun qapılarını üstündə iri qara hərflərlə “Lift işləmir” yazılmış tünd-sarı lent örtmüşdü. Peynter düyməni basıb lentin altına cumdu. Qapı açılan kimi, kabinəyə atılıb larinqofonu basdı.
– Hazırdır. Haydı!
– Möhkəm dayan! – Sançes cavab verdi.
Qapılar bağlandı və Peynter ayaqlarını geniş aralayıb ka-binənin qırmızı taxtadan üz vurulmuş divarına qısıldı. Lift Peynteri döşəməyə sıxaraq, yuxarıya sarı götürüldü. O,əzələlərini sıxıb, tabloda rəqəmlərin bir-birini tez-tez əvəzləməsini izləyirdi. Sançes bu liftlə xüsusilə məşğul olub, onun maksimal sürətlə hərəkət etməsinə nail olmuşdu. Bundan başqa, o, işi elə qurmuşdu ki, Çjanın liftinin sürəti 24 faiz ləngiyirdi, bu da demək olar ki, hiss olunmurdu.
Otuz ikinci mərtəbəyə çatanda lift silkələnərək dayandı. Bu zaman Peynter döşəmədən havaya atılıb yerə düşdü. Peynter qapıların tamamilə açılmasını gözləmədən və sarı lent çəpərinə ziyan vermədən kabinədən bayıra atıldı. O, qonşu liftin tablosuna nəzər yetirdi. Çjanın hələ üç mərtəbə qalxmalı idi.
Tələsmək lazım idi. Peynter dəhliz boyu qaçaraq Çjanın nömrəsini tapdı.
– Bizim dispozisiyamız nədir? – o, mikrofona pıçıldadı.
– Qız çarpayıya qandallanıb. İki cangüdən böyük otaqda kart oynayır.
– Aydındır.
Sançes işıq ötürücülü videokameraları nömrənin isitmə sisteminin vintelyatoruna quraşdırmışdı. Peynter nömrənin qa-pısını açıb içəri girdi.
Kassandra Sançes sanki hörümçək öz toru ətrafında oturmuş kimi, elektron müşahidə sisteminin cihazları və monitorlarının əhatəsində oturmuşdu. O, hündür çəkmələrdən, üst köynəyinə qədər tamamilə qara geyinmişdi. Hətta qoltuğunun altındakı qobur da bu rəng tonuna uyğun idi. Sançes öz tapançasını sifarişlə hazırlanmış rezin tutacaqla təchiz etmiş, qoruyucu düyməni sol əlinin böyük barmağının altına qoydurmuşdu. O, heç vaxt hədəfdən yayınmırdı. Peynter kimi bu gənc qadın da yalnız xüsusi təyinat qoşunlarının tərkibində təlim keçdikdən sonra, “Siqma” dəstəsinə qəbul edilmişdi.
Sançes Peynteri gözlərinin sevincli parıltısı ilə qarşıladı: par-tiyanın sonunu yaxınlaşdıran coşqun həyəcan hiss olunurdu. Onu görəndə Peynterin nəfəs alması sürətləndi. Gənc qadının sinəsi qoburun kəməri ilə sıxılmış köynəyinin nazik parçasından qabarmışdı. Peynter özündə güc tapıb, baxışlarını ondan ayırdı. O, Sançeslə birgə beş il idi ki, işləyirdi və son vaxtlar onun Sançesə münasibətində romantik çalarlar meydana gəlmişdi. İşdən sonra barlara başlayan gedişlər sonralar tədricən restoranlarda uzun şam yeməkləri ilə əvəz olundu. Ancaq, buna baxmayaraq, hansısa son bir əlamətin hələ qarşısı alınmadığından, onların arasındakı müəyyən məsafə hələ də qalırdı. Sanki Peynterin fikirlərini oxuyaraq Sançes nəzərinin ondan çəkdi.
– Bu alçaq indilərdə gəlməlidir. – o, üzünü monitorlara tərəf tutaraq söylədi. – Yaxın on beş dəqiqə ərzində onun bu faylları açması bizə lazımdır, əks halda… Lənət!
– Nə olub ki? – Peynter ona tərəf addımladı.
Gənc qadın monitorların birini göstərdi. Orada Böyük Peko qülləsinin yuxarı mərtəbələrində üzərində qırmızı xaçın hərəkət etdiyi üçölçülü kəsik göstərilmişdi.
– O, yenə də aşağı enir.
Xaç hal-hazırda cəld aşağı enən mikroötürücünün mövqeyini göstərirdi.
Peynter yumruğunu sıxdı.
– Onu nə isə qorxutdu. Çjan liftə minəndən sonra öz nömrəsi ilə əlaqəsi olubmu?
– Əsla.
– Kompüter hələ də oradadır?
Sançes Çjanın nömrəsini ağ-qara görüntülərlə əks etdirən başqa monitoru göstərdi. İçərisində noutbuk olan çamadan əv-vəlki kimi çay stolunun üstündə idi. Kaş parol olmayaydı. Belə olsaydı, nömrəyə girib, kompüteri oğurlayaraq qaçmaq olardı. Qeyd etmək lazımdır ki, onun içindəki informasiyalara daxil ol-maq üçün yalnız Çjanın özünə məlum olan açar tələb olunurdu. İmplantasiya olunmuş dinləmə qurğusu klaviş hər dəfə basıldıqca kodu, yadda saxlayaraq qeydə alacaq. Kod əldə edildikdən sonra isə, Çjanı və onun əlaltılarını həbs etmək mümkün olacaq.
– Mən aşağı düşməliyəm. Biz onu itirə bilmərik, – Peynter söylədi.
O, mütləq Çjanın yan-yörəsində hərlənməli idi, çünki mikro ötürücünün fəaliyyət radiusu iki yüz yarddan uzaq məsafəni aktivləşdirə bilmirdi.
– Əgər o hiss edibsə…
– Bilirəm.
Peynter qapıya sarı atıldı. Çjanı aradan götürmək lazımdır. Bu halda bütün fayllar biryolluq itirilmiş olsa da bununla belə silah Çinə gedib çatmayacaq. Bu, ehtiyat variantı idi. Bütün ehtiyat tədbirləri müxtəlif səviyyəli olmalıdır. Çjanın nömrəsindəki ventilyasiyalı barmaqlıqlardan birinin arxasında hətta elektromaqnitli qumbara da gizlədilmişdi. İstənilən məqamda onu distansiya ilə kompüterin müdafiə
